Bu alıntının altına hikayede şimdiye kadarki en sevdiğiniz kısmı yazar mısınız?
Biliyorum çok uzun zaman oldu ama acele ile bölüm yazmak hiç içime sinmiyor o nedenle affınıza sığınıyorum... Sınavlarım biraz hafifleyince mutlaka yeni bölüm gelecek. Okul malesef dersler bittikten sonra da yapmamız gereken şeylerle dolu siz de biliyorsunuz ki...
Beklerken hikayemizi arkadaşlarınıza önermeyi deneyebilirsiniz? Ya da facebookdaki grubumuza biraz renk katarsınız? Link profilimde!
****
Gözlerinin içine böyle utanmadan bakabilmek neredeyse aşkımı itiraf edecek cesareti veriyordu bana. Böyle gülümsemesi, gülerken ortaya çıkan tavşan dişleri, bazen utandığında karıştırdığı hafif uzun saçları... Her şeyi ama her şeyiyle beni büyülüyordu. Bunun farkında bile olmamasına gülsem mi ağlasam mı kararsız kalıyordum bende.
Çocukluğumdan beri hep benimle olmasının getirdiği alışmışlıkla ondan ayrı kaldığımda eksik hissediyordum ve yakında ondan tamamen kopmam gerekeceğini düşünmek yüreğime tarifsiz acıların salınmasına sebep olmuştu tekrar... Bunları düşünürken yüzümde oluşan o umutsuz ifadeyi hemen fark etmiş usulca yanağımı okşuyordu. Bu yaptığı ile ayaklarımı yerden kesmesi kaçınılmazdı.
Hem yaram hem ilacım oydu ve ben bu kısır döngüden kaçamıyordum. Ne olur sevseydi beni?
....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Liman Meyhanesi -askıda-
ЧиклитBir gün evlenirsem isteyeceğim gelinliğin içinde iki ay sonra olacak düğün için provadaydı, hayır gelinlik pek sorun değildi de yıllardır aşık olduğum adamla evlenecek olmasına nasıl tepki vermeliydim bilemiyordum o zamanlar. Bu sebeple görümce rol...
