Ορφιανοί 2

Η συνάντηση

Είχαμε ημέρες να επικοινωνήσουμε με τους Εκτοριανούς και είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε.

«Τι να γίνεται άραγε; Δεν μας ειδοποίησαν» είπε ο Φρένος

«Ναι, αυτό είναι κακό σημάδι» είπε η Άιραμ

«Μπορεί να μην πρόλαβαν. Ας κρατήσουμε την ψυχραιμία μας» είπε ο Βέρος

«Ναι, ο Βέρος έχει δίκιο. Ας ηρεμήσουμε. Τίποτα κακό δεν συμβαίνει» είπα σε μια προσπάθεια μου να φανώ αισιόδοξη

Δεν ήθελα να πάθει κακό η Σιριόρα ή κάποιος άλλος. Οι Εκτοριανοί μπορεί να ήταν διαφορετικοί από εμάς, αλλά ήταν άτομα αξιοπρεπείς με αρχές και δεν τους άξιζε να πάθουν κακό.

****

Περπατούσα στο δρόμο, όταν άκουσα μια γνωστή γυναικεία φωνή να με φωνάζει. Σταμάτησα και γύρισα χαμογελαστή προς το μέρος της γυναίκας.

«Τι κάνεις Λούνα μου;» την ρώτησα και εκείνη έτρεξε να με αγκαλιάσει

«Καλά είμαι. Εσύ πως είσαι;»

«Καλά» είπα άτονα

«Είχαμε κάποιο νέο από τον Έκτορα;» με ρώτησε με ενδιαφέρον

«Όχι. Τίποτα ακόμα» είπα και ένιωσα έναν κόμπο στο στομάχι μου.

«Ανησυχείς έτσι δεν είναι;»

«Εννοείται αυτό Λούνα. Με την βασίλισσα Σιριόρα έχουμε γίνει φίλες και ο πρέσβης Λαστόν είναι άξιος. Και εκτός αυτού είναι σύμμαχοι μας, συνεργαζόμαστε μαζί τους. Λογικό είναι να ανησυχώ» είπα νευρικά

«Έι, ηρέμησε αδερφή μου»

«Συγνώμη» είπα απολογητικά «Απλά εύχομαι να είναι καλά»

«Θα είναι. Είμαι σίγουρη ότι σύντομα θα έχουμε νέα τους»

«Μακάρι»

«Δεν μου λες, ποιοι να είναι άραγε αυτοί που τους επιτέθηκαν;»

«Δεν..... δεν ξέρω. Έχουν περάσει διάφορα σενάρια από το μυαλό μου, αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο»

«Τι θες να πεις Καρλίνα;» με ρώτησε με περιέργεια

«Θέλω να πω ότι ίσως να γνωρίζουμε τους ανθρώπους που τους επιτέθηκαν»

Η Λούνα με κοίταξε περίεργα, αλλά μετά από λίγα δευτερόλεπτα το ύφος της άλλαξε και συνειδητοποίησε τι έλεγα.

«Πιστεύεις ότι είναι Γήινοι;» με ρώτησε έκπληκτη

«Ο Λαστόν είπε ότι είχαν σκάφη που τους πετούσαν μια ύλη η οποία κατέστρεφε το οτιδήποτε. Μόνο αυτοί έχουν τέτοια όπλα» είπα