Bölümlerin başına hatırlatmalar koyacağım.İyi okumalar.:)):))
HATIRLATMA
-------------------------
"Dudağın kanıyor"dedim kendimi daha fazla tutamayarak.Baş parmağıyla dudağını sildi ve cebinden bir peçete alıp baş parmağını da sildi.Bu yaptığı şeye göz devirdim.Direk peçeteyle silse olmuyor sanki.
Peçeteyi yere attı.Ve kolumdaki yarayı görünce gözleri büyüdü ve gözlerinde soru işaretleri belirdi.
---------------------------
Hızla bana yaklaşıp,koluma baktı.
"O piç mi yaptı?"
"Önemli bir şey değil"
Gözlerindenki öfke sanki tüm havaya yayıldı.Bu çocuk neden benim için endişeleniyor?Aklıma gelen şeyle vücudum kaskatı kesildi.Geçen sene Antalya'ya okul gezisi için gittiğimizde aynı bu olaylar olmuştu.Bize önce yardım eden çocuk sonra Ada'yı ve beni zorla bir yere götürmeye kalkışmıştı.Onun sesiyle tekrar düşüncelerimden uyanıp yüzüne baktım.
"Nasıl önemli değil baksana şuna"
"Sana önemli değil dedim!"Sert sesime önce şaşırsam da sonra hızlı adımlarla yanından uzaklaştım.Elbisem kirlenmişti.Bu yüzden direk bir taksi çevirip eve gittim.Zaten Ada da kesin evdedir.
----------
Eve gittiğimde bir şüre aynaya baktım.Saçlarım dağılmıştı.Ve makyajım akmıştı.Zaten hep makyajdan nefret ederdim.Yaram da berbet görünüyordu.Büyük bir yara değildi ama yine de fazla kan akmıştı.Pansuman yapmayacaktım.Acıyacağını biliyordum. Vücudum sıcak bir duş diye yalvarıyordu.Bende onu kırmadım.Banyoya girdiğimde soğuk su daha cazip gelmişti.Henüz havalar ısınmamıştı.Ama yine de kendimi soğuk suyun zerafetine bıraktım.Soğuk bir duş aldığımda saatin geç olduğunu gördüm.Üzerime ince bir kazak ve eşofman altı geçirdim.Makyajım silindiği için şimdi kendimi daha doğal hissediyordum. Saçlarım ıslaktı ama kurutmadım.Zaten başım ağrıyordu.Saç kurutma makinesinin sesini hiç çekemez, intihar ederdi.Yatağıma uzandığımda Ada yanıma geldi ve
"Uyudun mu?"diye sordu.Bu soruya göz devirdim.En saçma sorulardan biriydi bu.Sorduğu soruyu o da farkedince kıkırdadı.Yanıma geldi ve bacağımın hemen yanına oturdu.Saçlarımı okşadı.Evet,Ada bana bazen kardeş,bazen anne,bazen bebe neyse her zaman yanımdaydı.Zaten ilkokuldan beri arkadaştık.İlk tanışma hikayemizi hatırlayınca güldüm.Anılar sanki gözlerimde dans ediyorlardı.Ada,
"Ne oldu? Neden gülüyorsun?"
"Aklıma ilk tanıştığımız gün geldi."
Ada gülümsedi.Anımızı anlatmaya başladım.
"Arka arkaya oturuyorduk.Senin saçını çekmiştim.Hoca da benim kulağımı.Sonra ben senden intikam almak için seni yitmiştim.Düşmüştün.Dizin kanamıştı.Sonra dizini öyle görünce kendimi de yere atmıştım.Benim de dizim kanamıştı."
Ada güldü,bende.Sonra devam ettirdi.
"Hatta hatırlıyor musun?Bir kere seni karşı sınıftaki kızlar köşeye sıkıştırmıştı.Bende arkalarından direk yapışmıştım.Kızın gözü milkanın mor ineği gibi olmuştu."
"Ama işin sonunda disipline gitmiştik.Bir kere de hoca sınıfa aniden girince nereye oturacağımı bilememiştim.Çöp kutusunun üstüne oturmuştum."
"İyi misin?"
Ada birden konuyu değiştirince kaşlarımı çattım.Sonra,
"İyiyim sen"
"Senin için endişelendim.O çocuk bir şey dedi mi?"
"Hayır."dedikten sonra yapmacık bir şekilde esnesim ve,
"Çok uykum geldi.İyi geceler."dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENSİZ OLMAZ
Genç Kurgu...Olamazdı.Bu olamazdı.Onu daha yeni kazanmışken bu kadar çabuk kaybedemezdim değil mi? Hayat buna izin verir miydi? Gökyüzü bu kadar bencil olup onu benden alabilir miydi? O bu kadar acımasız olup beni tek bırakabilir miydi? O bir kitap gibiydi.S...
