Sophie zaczyna swoją przygodę jako 14-letnia dziewczyna, wychowująca się praktycznie sama. W życiu codziennym nikt specjalnie nie zwraca na nią uwagi, jest przezroczysta. Pomimo trudnego życia, dobrze się jej powodzi, jednak po obrocie sprawy wszyst...
Sophie ma już 17 lat. Odeszła z miasta, kierując się do jednego z największych lasów świata. Trenując się w polowaniach i leśnym życiu, napotyka dawnego znajomego, Blacka. Ale co się stanie, gdy on i wszystko co do tej pory znała, rozpłynie się w powietrzu, a pojawi kolejna zagadka? Chociaż wszystko jest zdecydowanie pogmatwane, po ostatnich wydarzeniach, los nie pozwoli jej odpocząć.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Stało się to, co miało. Wilczy świat został w końcu otwarty, ludzie mogli się nim cieszyć, dwa światy w końcu zostały pogodzone. Na tym kończy się moja rola. Postanowiłam wejść w kolejny etap mojego życia, właśnie w tym lesie, jednym z największych. Ma ono w sobie pewien czar... dzięki któremu odpycha ludzi, a przyciąga zwierzęta. Tu jest po prostu pięknie. Gęsto zarośnięta drzewami, krzewami i jakąś przypadkową trawą łąka.
Muszę w końcu wziąć się za siebie. Jak pewnie większość wiemy, wilki bardzo szybko się przemieszczają, mają swoje tereny, ale co za tym idzie, nie mają stałego domu, nory. Po prostu schronienia. Na nic mi się nie przyda jakaś zmiana w człowieka, poza tym, ostatnio się dowiedziałam, że w wieku 17 lat zmiana mija, i sierść zostaje. A tak dokładniej - zostajesz wilkiem for ever. Szkoda, że nikt mi tego wcześniej nie powiedział.
Czyli głównie to wygląda tak:
Do 14 roku życia normalnie żyjesz w ciele człowieka, myśląc, że nim jesteś. Gdy masz 15 lat, przechodzisz pierwszą przemianę, możesz zmieniać się w wilka kiedy chcesz. Mając 17 lat, tracisz wybór i zostajesz wilkiem.
Czasami nadal myślę o tym czarnym wilku... bo z tego co pamiętam, gdy szłam tutaj, czasami biegłam, na ułamki sekund widać było dwie parki oczu w krzakach. W sumie nie wiem, dlaczego akurat myślę, że to on. Przeczucie?
Z tego mojego przeczucia wynika, że po przeskanowaniu wszystkiego, czarny wilk nie ma jeszcze 17 lat, za niedługo będzie miał. A więc co z tym idzie, może się zamieniać w człowieka. Jeśli wszedł do tego lasu... grozi mu potworne niebezpieczeństwo. Poza tym, dlaczego miałby uciekać ze starego lasu, obok Etheru?
Zmienię teraz temat, na coś, co nieco mnie gnębi. Po roku od otworzenia portalu ludzie zaczęli zapominać, kto go w ogóle otworzył, co się stało, wszystko przepadło. Smutne, nie? Były flagi... ale nie każdy się mnie nie bał, mógł pomyśleć, że chcę być jakimś tyranem. Próbował obalić kogoś, kto nawet nie panował nad miastem. Tak w prawdzie, każdy patrzył na siebie, każdy miał swój świat.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ten obraz zapadł w mojej głowie, przed wejściem do lasu. Od razu da się zobaczyć - co mnie zdziwiło - wielkie stada kaczek, lub gęsi.
Zapomniana, samotna, obojętna. Postanowiłam pobiec sobie trochę, rozruszać się nieco. Minęła chwilka, a dotarłam do rzeki. Była bardzo szeroka, ale płytka. Napiłam się wody i spojrzałam przed siebie. Tę samą czynność wykonywały wszystkie zwierzęta. Od jakichś ptaków, małych, po żubry, które jak wiemy, są naprawdę wielkie.
Nad rzeką nikt się nie atakował, nie straszył. To było jedyne miejsce, w którym można było sobie w spokoju odpocząć, jednak, gdy pojawiała się wataha, na której terenie znajdowała się ta czy inna rzeka, wszyscy uciekali. Było wiadomo - to ich teren. Żubry trochę wolniej, z wielkim "fochem", ale też odchodziły. Może to nawet trochę śmieszne, ale nie dla tych, co zostali.
Obecnie nikt się tym tak nie martwił. Wilki od niedawna nie przychodzą do tej rzeki, więc przyszłam tu z nadzieją na ukochany spokój. Nagle zwierzęta zaczęły się wszędzie oglądać, niektóre w przestrachu już uciekać. Byłam nieco zdezorientowana, ale nie ja sama. Nikt nie wiedział, co się dzieje. Nawet po tych wielkich żubrach nie było śladu. Zapadała noc. Wataha postanowiła odwiedzić rzekę.
