My Bitter Revenge For You Teacher (WATTY'S2017) **Continuing^^

Chapter 16: Anger.

Third Person's Pov
 

Naiwang luhaan si Yca sa kanyang kwarto, ni hindi mapigilan ng sarili niya ang pagpatak ng malalaking luha sa kanyang mga mata.

Kinuha niya ang isang box na nasa ilalim ng kanyang kama. At mas lalo itong napahagulgol,

Binuksan niya ang box at makikita mo roon ang mga ala-ala ng kanyang minamahal na babae. Kinuha niya ang isang makapal na notebook, na kalahati na lamang ng pahina ang natitira na maaaring sulatan. Kinuha niya ang kanyang ballpen na minion at nagsimulang nagsulat,

Nagsulat ng napakahaba, habang sinusulat niya ito...

Hindi niya maiwasak maiyak ng maiyak, sobrang sakit na ng kanyang nararamdaman..

Natapos niya ng nasulat ang mga ito, pagod na siya. Pagod na pagod.

Ngunit hindi pa rin pagod ang kanyang mga mata, hindi pa rin nawawala at natatapos ang pag-agos ng malalaking luha galing rito.

Hindi niya na namalayan at nakatulog din siya ng mahimbing.

Gabi-gabi niya na lamang napapaniginipan ang babaeng pinapangarap niya, ngunit wala siyang kinukwento sa kanyang mga kaibigan.

Tanging ang kanyang diary notebook lamang ang nakakaalam nito.

Lahat ng tungkol, at magagandang pangyayare ng nangyare sa kanya ng dahil kay Ms. Julienne, ay nakasulat.

Tanging sa diary notebook niya na lamang nakukwento ang mga masasayang pangyayare sa buhay niya simula ng makilala niya ang babaeng pinakamamahal niya.

----------

Yca's Pov

RINNNGGGGGGGGG!

Bigla akong nagising sa alarm ko, pinatay ko agad at umupo sa kama. Napanaginipan ko na naman siya, ang saya saya raw namin. Sobra!

Pero nagising ako sa realidad, na hindi naman mangyayare yun eh. Hindi na.

Naalala ko yung nangyare kahapon, ang daming tanong sa isip ko na gusto kong masagot, masagot niya.

Thursday na ngayon, at sa bawat pagpasok niya sa amin nung mga nakaraang araw, ang bigat bigat ng dibdib ko, pakiramdam ko. May sakit,

May sakit akong nararamdaman sa puso ko, ni hindi niya na rin ako pinapansin, lagi na lang masama ang tingin sa akin.

Ano bang ginawa ko? Nung dahil ba yun sa letter? Tangnang letter naman kasi na yan eh! Bakit ko pa kasi naisip na isulat yun! Yan tuloy! Sobra sobra na namang akong nasasaktan.

Pinipilit ko na ring umiwas sa kanya, takot na takot na rin akong magkasalubong kami, baka kasi paggrineet ko siya, dedma lang aabutin ko.

Ano ba yan! Ang aga-aga pinapaiyak ako ng sarili kong katangahan! Bumangon na ako, And I did my usual morning routines and go at the school immediately.

Nakapasok na ako sa gate ng school, dun ako sa hallway dun sa bandang gilid para diretsyo na rin sa building.

Nakayuko lang ako habang naglalakad tapos naririnig ko yung tapak ng paa, matunog siya and It seems like that person is wearing heels, so I tried to move up my head and face that person, then I was shocked and my heart is beating faster because I didn't expect that it was Ma'am Julie, that going nearer at me. My world was suddenly stocked and I can't move my feet clearly, I felt very nervous.

She's getting near at me and I can't breath clearly, I tried to greet her, even  my voice can't approach to speak because of nervousness, I still did.