My Bitter Revenge For You Teacher (WATTY'S2017) **Continuing^^

Chapter 18: Slap.

Yca's Pov

5 days na lang Christmas na. grabe! Ang bilis ng panahon eh nu? Dec.20 na ngayon. At christmas party na namin sa 22.

Sa  Nakalipas yung mga araw, wala pa ring nangyayare na maganda. Puro na lang parinig at pahiya ang inaabot ko sa kanya.

Lahat ng quizzes ko sa kanya, almost perfect. Walang nakakapantay sa mga scores ko, pero wala lang sa kanya. Hindi niya man lang makita ang improvement ko. Hindi pa ba sapat yun?

Sa tuwing nagpaparinig siya at pinapahiya ako, gusto ko siyang sumbatan. Gusto kong magalit sa kanya eh! Mahal ko siya, mahal na mahal ko na siya. Sa lahat ng sakit, dun ko narealize na sobra na yung pagmamahal ko sa kanya.

Diba teacher siya? I far as I know, ang isang teacher ay pangalawang ina ng mga estudyanteng katulad ko? Kailangan ng pag-iintindi at pagsusuporta. Pero bakit ganun? Hindi niya man lang ako inintindi at sinuportahan sa mga panahon na kailangan ko siya, bilang guro. Hindi ko man lang maramdaman ang pagiging teacher niya sa akin-__-

Gulong~gulo na ang isip ko.

Tuesday ngayon, at walang teacher na pupunta samin ngayon buong araw, may biglaan kasi silang trip, ewan ko lang kung saan.

Nandito lang ako sa upuan ko, nakatulala na naman. Andaming pumapasok sa isip kong mga tanong, na hindi masagot sagot, tanging siya lang ang makakasagot.

Gusto ko siyang diretsyuhin. Gusto ko siyang tanungingm ng harapan kung bakit ginaganito niya ko.

Eto na naman ang mga luha kong, namumuo sa mga mata ko.

Sa bawat pagpasok niya sa amin, nagpapakatatag ako, ngumingiti, tumatawa, kahit sobrang sakit na. Gusto kong makita niya na malakas ang loob ko, And I'm Strong enough. Kahit ang sakit sakit na, pinipilit kong tumawa sa harapan niya. Gusto kong ipakita na hindi ako naapektuhan sa mga ginagawa niya,

Pero di niya alam sa pagtalikod ng mga mata niya sa akin, parang nanunusok ang puso ko sa sobrang sakit na nararamdaman ko, pakiramdam ko, watak na watak na ang puso ko at kahit kailan, maaaring malabo ng mabuo.

Nakatulala lang ako, at pakiramdam ko tulog ang mga diwa ko dahil sa sobrang pag-iisip. Mag-isa lang ako dahil nasa labas ang mga kaibigan ko, they tried to call me to go out but I refused. Ayoko kasi munang lumabas, gusto kong magmuni-muni.

"Yca." -naiwan akong nakatanga sa narinig ko, isang pamilyar na boses. At pakiramdam ko, mang-aasar na naman ito.

Pakiramdam ko, palagi ko na lang siyang savior. Sa tuwing papasok akong luhaan, uuwe ako ng puno ng inis dahil sa pang-aasar ng dating minahal ko. Si Alduane, isa siyang anghel na bumaba para iligtas ako sa kalungkutan, pero nakatali na siya sa iba. Hindi na siya maaaring maging akin pa.

Unti-unti ng nahihilom ang sugat na idinulot sa akin ni Alduane. Pero, iba ang pakiramdam ko sa tuwing nakukuha namin ang atensiyon ng isa't isa. Parang nakikita ko sa mga mata niya na,

"HOY!" -alduane. Nagulat ako sa lakas ng boses niya. Grrrr! Ang aga aga ng mangungulit na naman yan eh!

"Ano ba alduane?" -ako. Tumabi siya sa akin tapos inakbayan ako. Shet! Pakiramdam ko namumula ang mga pisngi ko. Tinalikod ko ang mukha ko sa kanya para hindi niya makitang kinikilig ako.

"Sus. Kunware ka pa, kinikilig ka naman" -alduane. Ang kapal talaga ng mukha niya kahit kailan!

"Pwede ba Alduane! Ang aga-aga binibwiset mo ko!" -ako.

"Tss. Baka broken ka dahil kay Ms. JULIENNE! Masasaktan ka lang dun, di ka niya mahal." -alduane. Nakaakbay pa rin siya sa akin. At inemphasize niya talaga yung Ms. JULIENNE ha?!