GARNET

5. Cehabize ♤

Her ne kadar bu şok seni şaşırtsa da,
Korkup asla geri adım atma!
Unutma, korkaklar bu dünyada ezilmeye mahkûmdurlar...

***
"Gözünü kapat, tüm düşüncelerini uzaklaştır, sadece içindeki güce odaklan Regina." Gözlerimi kapattım, derin bir nefes aldıktan sonra tüm düşüncelerimi kara bir kutunun içine hapsettim, sanırım bir süre orada tutabilirim.

Derin bir nefes aldım ve etrafımdaki bütün sesleri dinlemeye başladım. Kuşların kulağa gelen huzurlu ötüşleri, güneşin kavurucu sıcaklığı, havanın batı yönünde hafifçe esiyor oluşu, Nur teyzenin dört adım atarak sert bir cisimi bir taşla ezme sesi, yakında olan berrak şelalenin kendine çeken huzurlu sesi, maymunların kendi aralarında kavgaları, her şeyi hissediyor, her şeyi duyabiliyordum. Bu gerçekten benim gibi birine bile kendini iyi hissettiriyordu.

Aniden vücudumda bir karıncalanma hissettim. Vücudum yanıyor, aynı zamanda üzerinde oturduğum toprak beni yükseltiyordu. Bir süre sonra bir serinleme hissettim, vücudum yanıyordu fakat aynı zamanda serindi, bu gerçekten çok tuhaf bir his. Başımın üstünde bir su kütlesi var ve rüzgar hafifçe saçımı okşuyor. Sanki uyumam için bana ninni söylüyordu fakat uyuyamayacak kadar çok canım yanıyordu.

Aniden bir baş ağrısı hissettim, bunu nasıl anlatabilirim? Birisi defalarca başıma keskin bir aletle batırıyor, çıkarıyordu ve bunu sürekli tekrarlayıp, sanki başımdan ılık ılık kan akmasını düşünmeme sebep oluyordu.

Olamaz, neler oluyor? Bana neler oluyor? Sakin olamıyorum! Düşünemiyorum. Dişlerim uzuyor, kuyruğum çıkıyordu. Pürüzsüz bedenim, gür tüyler çıkarmaya başlıyordu. Bacaklarım kısalıyor, büyük bir şeye dönüşüyordum. Başımın üstünde iki kulak mı görüyorum? Bu bir rüya olabilir mi? Neden canım çok yanıyor? Yoksa bir kâbus mu? Bir an her yer huzurlu iken, nasıl bu kadar dehşet verici bir acı hissediyordum? Vücudum bunu kaldırabilir mi..

Biri bana yardım etsin!

Lütfen.. Çok acıyor.

***
Dönüşümüm tamamlandığında nedense kendimi yeni doğmuş gibi hissediyordum. Hızlı, güçlü, dinç. Günlerce uyumuş gibi dinlenmiş hissediyordum. Ama dört ayak üstünde duruyordum.

Hemen bilgenin yanına gitmem gerekiyor. -fil- Bana bunları açıklaması gerekiyor. Evrim geçireceğimi söyledi, bir hayvana dönüşeceğimi değil! O kadar hızlı koşuyordum ki, insan bedenimde bile bu kadar hızlı koştuğumu hatırlamıyorum. Önüme baktığım yer dışında yanımdaki ağaçlar ve her tür madde hızımın etkisiyle bir silüet gibi görünüyordu. Birkaç dakika içerisinde bilgenin yanında buldum kendimi.

"Bilge, bana bunu hemen açıkla!" sesimde en ufak bir istek belirtisi bile yoktu, emretmiştim. Sesim olduğu gibi değildi, kalın, güçlü ve korkutucuydu.

"Regina, sakin ol. Sinirlendikçe gücün artacak ve daha çok büyüyeceksin. Bir ağacın boyu kadar büyüyebilirsin. Şimdi sakin ol, her şeyi anlatacağım." Nasıl sakin olabilirdim? Birisi bana açıklasın. Bu bir ihanet! Bana herşeyi açıklamasını istedim. Ben zaten ona yardım edecektim! O benim dostum değil, onu öldürmek, paramparça etmek istiyorum!

Dişlerimi çıkardığımı ve koca ağzımdan tehditkâr hırıltılar yükseldiğini yeni fark ediyordum.

Derin bir nefes aldım, sakin olman gerekiyor Regina. Sakin olmak için ne yapılır? En huzur bulduğun yerde kendini hayal et, sakin ol ve hayal et, herşey yolunda...

Kendimi şelalenin kenarında oturduğumu ve ellerimle suya dokunduğumu hissettim. Bir kez daha derin bir nefes aldım. Kendimi öfkemi kontrol etme konusunda eğitmiştim, normalde tepkisiz biriyim, fakat çok sinirlendiğim zaman kendimi kontrol edemiyorum ve herşeye saldırıyorum. Karşımda kim varsa kırıcı sözler söyleyip incitebiliyordum. Kişileri incitebilme özelliğine sahiptim, annemin bu özelliğini almıştım. Ama ben kendimi eğitmiştim, kontrol edebilirdim. Kendimi bu konuda eğittiğim için bir kez daha kendime ve bana her zaman yardımcı olan beynime teşekkür ettim.