Kendini yazı yazmaya adayan ve yazdıklarını herkesten saklayan genç bir kız.
Yazmak onun için bu dünyada bir kaçış yolu. Tek sorunu mutlu sonlardan nefret ediyor olması.
Gerçek dünyada mutlu sonlara inanmadığı için yazdığı hikayeleride mutsuz so...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asel Esrin;
''Çıkalım mı artık?'' dedi Yasemin elindeki son tabağı da dolaba yerleştirerek.
''Olur da sen böyle mi geleceksin?'' diye sordum kaşlarımı çatarak. Şu an yazın tam ortasındaydık ama Yasemin'in üzerinde uzun kollu ve kalın bir elbise vardı. Gece uyurken ona pijama vermiştim ama sabah kalkınca yine kendi elbisesini giymişti.
''Giyecek hiçbir şeyim yok ki.'' dedi dudaklarını büzerek.
''Doğru ya.'' dedim elimin tersiyle alnıma vurarak. Kitapta sonbahar olduğundan onların buraya geldiklerinde üzerlerindeki kıyafetleri de kalındı.
''Zaten ölçülerimiz seninle aynı benim elbiselerimden beğendiğini alıp giyebilirsin.'' dediğimde Yasemin'in gözleri parladı.
''Çok teşekkür ederim!'' dedi minnettar bir şekilde ''Bu elbisenin içerisinde sıcaktan pişeceğim sandım.''
Yasemin odama girip kendine elbise seçerken bende çocuklarla salonda oturdum. O kadar dalgındım ki onların giysilerine hiç dikkat etmemiştim.
''Bence ilk önce bir alış verişe çıkmalıyız. Bu üzerinizdekilerle tüm gün dolaşamazsınız.'' dedim çocuklara bakarak.
''Haklısın ama paramız yok ki. Para olmadan nasıl alış verişe çıkabiliriz?'' dedi Yasemin yanımıza gelerek. Üzerine siyah şort ve üstüne de beyaz tişört giymişti. Tişörtün üzerinde siyah kedi deseni vardı.
''Ben öderim.'' dediğimde itiraz etmeye başladıklarında ''Sonra çalışıp borcunuzu ödersiniz.''
''Bunu kabul edemeyiz zaten yeteri kadar sana yük oluyoruz.'' dedi Yasemin Barış'ın yanına oturarak.
''Eğer kabul etmezseniz bende size yardım etmekten vazgeçerim. Hem bana yük falan olduğunuz da yok. Zaten tüm gün yalnız kalmaktan sıkılmıştım.'' dedim ayağa kalkarak.
''Tamam ama geri ödeyeceğiz.'' dedi Barış'ta benimle birlikte ayağa kalkarak.
Sonunda diğerleri de ikna olduklarında evden çıkmayı başarmıştık. AVM ile evimin arasında sadece on beş dakikalık yürüme mesafesi vardı ve biz hızlı hızlı yürüdüğümüz için bu süreyi on dakikaya indirmiştik.
İçeri girdiğimizde birkaç kişinin bize baktığını fark etsem de bunu pek umursamamaya çalıştım. Ama mağazalara girdiğimizde bu ilgi git gide artmaya başlamıştı. Genç kızlar hayranlıkla Uhud, Barış ve Erkan'a bakıyorlardı. Yasemin bu durumdan rahatsız olmuş olacak ki hemen Barış ve Erkan'ın koluna girdi.
''Sende Uhud'un koluna girsene!'' dedi gözlerini kısarak.
''Hayatta olmaz.'' dedim kafamı iki yana sallayarak.
