Kendini yazı yazmaya adayan ve yazdıklarını herkesten saklayan genç bir kız.
Yazmak onun için bu dünyada bir kaçış yolu. Tek sorunu mutlu sonlardan nefret ediyor olması.
Gerçek dünyada mutlu sonlara inanmadığı için yazdığı hikayeleride mutsuz so...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asel Esrin;
Hayallerdeki gerçekler mi? Bu söz bana bir yerden tanıdık geliyordu ama bir türlü hatırlayamıyordum. Kapıyı açıp içeri girdiğimde kafam yine allak bullak olmuştu. Bir türlü neler olduğunu anlayamıyordum.
Korkuyordum varacak olacağımız sondan korkuyordum. Kurgu geç ilerliyordu ama bu ilerlemediği anlamına gelmiyordu. Onları korumanın bir yolunu bulmalıydım.
''İyi misin?'' Uhud'un sesi kulaklarımı doldurduğunda irkildim.
''Ah evet iyiyim.'' dedim hemen kendimi toparlayarak ve yanından geçip salona Barış ve Yasemin'in yanına gittim.
''Asel betin benzin atmış kötü bir şey mi oldu?'' diye sordu Yasemin kaşlarını çatarak.
''Hayır iyiyim bir şeyim yok herhalde güneşin altında fazla gezdiğim için böyle oldum.''
''Bak şimdi güneş dedin kızartılmış yumurta geldi aklıma acıktım.'' dedi Barış bana bakarak. Söylediği bu cümle üzerine gülümsemeden edemedim.
''Ne yemek istersin?'' diye sordum gülümseyerek Barış ne kadar yemek yerse yesin sürekli aç oluyordu.
''Yemek olsun da ne olduğu fark etmez.'' dediğinde kafamı tamam anlamında aşağı yukarı salladım. En iyisi Barış'ın en sevdiği sandviçlerden yapmaktı.
''O zaman siz mutfakta yemek hazırlayın bizde evi temizleyelim.'' dedi Yasemin bana bakarak.
''Olur.'' dediğimde Uhud'la göz göze geldiğimizde hemen gözlerimi kaçırdım ondan.
Mutfağa geçip herkes için sandviç hazırlamaya başladığımda Barış'ta yanımda gelip bana yardım etti. Bu sırada Erkan ve Yasemin salondaki dağınıklığı toparlıyorlardı. İlayda ve Uhud'sa yatak odası ve balkonu temizliyorlardı. Sonunda hepimiz işlerimizi bitirdiğimizde salonda oturup Barış ve benim hazırladığım sandviçleri yedik.
''Kendim yaptığım için demiyorum ama sandviçler çok güzel olmuş.'' dedi Barış ve tabağında kalan son sandviç dilimini de ağzına tıkıştırdı.
''Sen yalnızca tost ekmeklerini poşetten çıkarmada yardım etmemiş miydin?'' diye sordu İlayda alayla Barış'a bakarak.
Aslında İlayda haklıydı ama Barış yanımda durup benimle sohbet ettiğinde bile bana yardım etmiş sayılıyordu. Yalnız başıma yemek hazırladığım zaman hep sıkılıyordum ama Barış yanımda olunca sıkılmak mümkün değil.
''Sen bizi mi gözetliyorsun? Hem bu da büyük bir yardım.'' dedi Barış gözlerini kısarak.
''Barış haklı o bugüne kadar asla biz yemek hazırlarken bize yardım etmeye gelmedi bu yaptığı iş bile takdire şayan.'' dedi Yasemin Barış'ı destekleyerek.
