Kendini yazı yazmaya adayan ve yazdıklarını herkesten saklayan genç bir kız.
Yazmak onun için bu dünyada bir kaçış yolu. Tek sorunu mutlu sonlardan nefret ediyor olması.
Gerçek dünyada mutlu sonlara inanmadığı için yazdığı hikayeleride mutsuz so...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asel Esrin;
''Yani sen ne yazarsan olmaya mı başlıyor?'' diye sordu Yasemin anlayamayarak.
''Tam olarak ne olduğunu bilmiyorum.'' dedim kafamı iki yana sallayarak.
''O zaman bunu o kötü karakterleri buraya getirmek için kullanabilirsin değil mi?'' diye sordu İlayda bana bakarak.
''Eğer yazdıklarım olacaksa tabi ki ilk işim onları buraya getirmek olacak.'' dedim derin bir nefes alarak ''Ama hala bunun ne kadar işe yaradığından emin değilim.''
''Benim için bir şey yazmayı dene.'' dedi Uhud bana bakarak.
''Nasıl bir şey?'' diye sordum kaşlarımı çatarak.
''Benim asla yapmayacağım bir şey.'' dediğinde herkes beni izlerken düşünmeye başladım. Uhud'un asla yapmam dediği şeyleri düşünmeye başladım. Ama şu an için aklıma bir şey gelmiyordu ki!
Kalemi kâğıda bastırarak ''Uhud hepimizin gözü önünde İlayda'ya ondan hoşlandığını söyledi.'' Yazdım. Zaten kurgu gereği Uhud'un İlayda'ya âşık olması gerekiyordu ama o asla aşkını herkesin içerisinde itiraf edecek biri değildi. Yani her konuda cesur ve umursamaz olan Uhud aşk konusunda oldukça çekingen biriydi.
Uhud'a baktım yutkunarak bunu yazarken neden bu kadar zorlandığımı bilmiyorum ama eğer yazdıklarım oluyorsa Uhud bunu yapacaktı. Peki ben neden böyle garip hissetmeye başladım?
Kimse kâğıtta ne yazdığımı bilmiyordu ve herkes bana bakıyordu. Beş dakika geçtiğinde Uhud hiçbir şey yapmayınca ''Siz dışarı çıkın.'' dedi Uhud diğerlerine bakarak.
İlayda ''Ama...'' diye itiraz etmek istediğinde Uhud onu susturdu.
''Size dışarı çıkın dedim.'' diye bu sefer öfkeyle konuştuğunda hiç kimse hiçbir şey söylemeden dışarı çıktıklarında Uhud'a baktım.
''Ne yazdığını biliyorum.'' dedi gözlerini yumup yumruklarını sıkarak ''Bunu hissettim sanki bir güç beni buna yapmaya zorluyormuş gibi hissettim ama buna karşı koyabildim.''
''Yani dünyada olduğunuz için kendi iradenizi kullanabiliyorsunuz.'' dediğimde kafasını aşağı yukarı salladı.
''Bu da demek oluyor ki sen yazı yazarak sadece zihnimize bir fikir yerleştirmiş oluyorsun.'' dediğinde dikkatlice bana bakıyordu.
''Ama bunu yapıp yapmamak artık kendi iradenizde, yapıp yapmayacağınız size bağlı.''
''Kendi dünyamızda olduğumuz zaman kendi irademiz diye bir şey yoktu sen ne yazarsan yapmak zorundaydık ve bunu bize başkasının yaptırmış olduğundan bile haberimiz yoktu ama şimdi artık kendi kararlarımızı verebiliyoruz değil mi?'' diye sorduğunda yutkunarak kafamı aşağı yukarı salladım.
