Düşman Çeteler

DÇ -Final-

Okurimolarım bölüm başlığındaki gibi bu bölüm final bölümümüz ve hemen üzülmeyin, her son yeni bir başlangıçtır... Hepinizi çok seviyorum :)) Ve bu çoooook uzun bir bölüm olacaktır.

BÖLÜM 19

-BARIŞ

"Ne? Sen ne diyorsun Ekin?"

"Abi sana yemin ediyorum ki dediklerimi dediler ve hepinize iletmemi istedi şerefsiz."

"Namussuz şerefsiz!" diye kükredim. "Her şey mükemmel giderken zaten bir bokluk çıkmasa olmaz!"

"Sakin o-"

"Nasıl sakin olayım ha nasıl nasıl?!" diye yeniden kükredim.

Elçin... Ondan ayrılmak ne kadar zordu benim için, hayatımın parçası olmuştu. Şimdi Eymen şerefsizi yüzünden ondan ayrılmak zorundaydım.

Kaç ay geçmişti üstünden, iyi saklamıştık onlardan ve şimdi bu açığa çıkacaktı. Bundan beteri mi vardı? Mutluyduk biz, herkes neredeyse sevdiceklerine kavuşmuştu. "Abi ne yapacağız?"

"Başka seçeceğimiz yok, onların iyiliği için."

"Yapma be abi, bir daha Demet'in yüzüne nasıl bakacağım ben?"

"Unut Demet'i, Ekin. O kızı tanıyorsam adım gibi eminim seni affetmez."

"Biliyorum abi biliyorum, en çok ona yanıyorum."

Sıkıntıyla ofladım, ne yapabilirdik ki? Eğer söylemeseydik kızların başı çok fena belaya girecekti, bizi iyi sıkıştırmışlardı şerefsizler.

"Yapma abi be, ben Demet'siz ne yaparım ya? O bana bunları hissettirebilen tek kişi oldu."

"Sanki benim için aynı şey geçerli değil mi sanıyorsun ha? Ben de Elçin'imden ayrılmayı istemiyorum. Kıza evlilik teklifi ettim lan evlilik, o da kabul etti."

"Sizin durum da kötü, yani sırf sizin değil ki, herkesinki kötü."

"Bir daha asla affetmezler bizi, o da değil onları çok üzmüş olacağız."

"Neyse abi ya, ha dur Ediz piçi arıyor bekle ne istiyor bi açayım."

"Tamam haber ver," diyip kapattım.

Elçin'i aramak istedim, son bir kez onu görmek, sesini duymak istiyordum. Telefondan onu çevirdim. "Alo?"

"Nasılsın kızıl sonyam?"

"İyi canım sen nasılsın?"

"İyi, iyi." Değilim Elçin..

"Sesin iyi gelmiyor, ne oldu anlat bakayım?"

"Yok ya gerçekten iyiyim, öyle sesini duymak istedim."

"İyi öyle olsun madem, görüşürüz."

"Görüşürüz meleğim."

-ELÇİN

Barış'ta kesin bir şeyler vardı, ses tonundan anlamıştım zaten hem, Barış beni durduk yere aramazdı. "Ne oldu Elçin öyle kara kara düşünüyorsun?" diye Demet kızlarla yanıma geldi.

"Barış'ı düşünüyordum."

Miray, Öykü'ye omuz atarak, bana çapkın bir gülüş attı. "Bak bizim aşık sonyaya sen, aşkını düşünüyor."

"Kara kara mı?" dedi Melisa ve ellerimi tuttu. "Ne oldu Elçin? Hani biz birbirimizden bir şey saklamazdık? Biz kardeşiz unutma," diyip gülümsedi.