❀Yasak❀Tamamlandı❀

❀Final❀

(+18)

"Berfin..." dedi Karan emin olmadığını belli ederek. "Bunu yarın konuşalım. Salim kafayla daha mantıklı kararlar alırız."

Berfin onu bir süre inceledi. "Sadece bir söz istedim senden. Senin için bunu yapmak bu kadar mı zor?"

"Anlamıyorsun Koca Dudak..." dedi Karan üzgün bir ifadeyle.

Berfin başını salladı. "Gerçekten anlamıyorum. Ama sadece bu değil, ben genel olarak 'seni' anlamıyorum. Biz birbirimizi anlamıyoruz Karan. Her şey seks değil. Biz birbirimiz için fedakarlık yapamayacaksak, niye evli kalalım ki? Sevişecek insan bulmak kolay. Ben, beni anlayacak, beni hayatına kabul edecek bir koca istiyorum. Ve anlıyorum ki sen bana bunu veremezsin..." Üzüntüsünü yüzüne yansıtarak gözlerini yumdu. "Gitsen iyi olur Koca Adam. Uyumam lazım... Yorgunum."

Karan telaşla kadına yaklaştı. "Koca Dudak, kestirip atma. Bu gece seninle yatmama izin ver. Yarın konuşuruz enine boyuna."

Berfin başını sallayarak gözlerini açtı. "Hayır. Yine arzularım yüzünden zayıf düşmek istemiyorum. Git Karan."

Genç adam ısrar etmekte kararlıydı. Tuttu Berfin'i kollarından. Çekti kendine ve yapıştırdı bedenleri birbirine. "Berfin, yavaş yavaş gidelim. Ben sana hemen öyle sözler veremem. Sadece beraber öğrenelim evliliğin ne olduğunu. Öğret bana, nasıl davranmam gerektiğini, seni nasıl sevmem gerektiğini, dertlerimi nasıl paylaşacağımı anlat bana..."

"Ama kaçıyorsun..." dedi Berfin sesi hafiflemişken. Bu yakınlığı o kadar özlemişti ki... alnını kocasının alnına yasladı. "Kaçarsan nasıl öğreneceksin..."

Karan da gözlerini hafifçe kapadı. "Kaçmayacağım..."

"Hayır... Yalan söylüyorsun. Kaçacaksın. Ben seni tanıyorum Karan. Bir kere yaptın bunu, nasıl bir algıya sahip olduğunu gösterdin. Bu algıyı değiştirmedikçe, kaçmaya devam edersin sen."

"Yardım et işte bana..." deyip karısını yanağından öptü genç adam. "Senden başkası öğretemez bana bunu."

"Ben..." deyip elini kaldırdı ve onun yanaklarını tuttu Berfin. İçindeki istek gittikçe aklını bulandırıyor, düşünmesine mani oluyordu. "Karan..." diye mırıldandı kocası yanağını bir defa daha öpünce. Dudaklarını öpmesini istiyordu. Onun dokunuşlarına ihtiyaç duyuyordu. 

Karan ellerini onun belinden göğüslerine doğru çıkardı. Berfin titredi bu dokunuşla. Ellere doğru büktü bedenini. "Karan, gitmeyecek misin?" dedi sesi titrerken.

"Kalmama izin veriyor musun?" deyip göğüsleri tuttu ve sıktı Karan. Bornozu yüzünden rahatça dokunamıyordu ona. Bu yüzden bir an bırakıp bornozun kemerini çözdü ve aralanan bölgeden çıplak göğüsleri tuttu. İkisi de aynı anda inledi. Berfin bu sahiplenmeye o kadar çok ihtiyaç duymuştu ki günlerdir... Karan da aynıydı... Karısına dokunmak için çıldırmıştı günlerdir. 

Berfin yanaklardaki ellerini boynuna sardı ve ensesini okşadı Karan'ın. Kocası onu okşadıkça, göğüs uçlarını sıktıkça kendinden geçiyordu.

"Seninle kalmama izin veriyor musun Berfin?" dedi Karan arzudan sertleşmiş bir sesle.

Berfin mantıklı düşünebilse bir cevap verecekti ama Karan onu okşamaya ara vermiyordu. Sürekli göğüslerini ovuyor, sık sık da göğüs uçlarını sıkıştırıp acıtıyordu canını. Berfin canının yanmasını, adamı itip kendisinden uzaklaştırmayı isterdi ama Karan onun canını öyle bir ustalıkla acıtıyordu ki, Berfin bu acının daha fazlasına ihtiyaç duyuyordu. "Ben..." diye mırıldandı ama yine sıktı genç adam karısının göğüs ucunu. Berfin inledi.