Αυτή και ο αναρχικός

2ο κεφάλαιο 💜

Μετά από ένα τέταρτο γεμάτο περπάτημα φτάσαμε στο αγαπημένο μας μαγαζί... Η ώρα ήταν σχεδόν 10 όταν φτάσαμε... Μόλις μπήκαμε μέσα ένα κιμά καπνού από τσιγάρα μας διαπέρασε αλλά εμένα τουλάχιστον δεν με πτοησε... Όμως την Άννα ξέρω ότι δεν της αρέσει αυτός ο καπνός παρόλα αυτά δεν είπε τίποτα.... Πλησιασαμε την μπάρα όπου συναντήσαμε τον Στέλιο ο οποίος είναι ο κολλητός μας αλλά και ο μπάρμαν του καταστήματος...
Ε: Γεια σου Στελακο μου
Σ: Οπ γεια σου Έμμυ κούκλα σήμερα
Ε: Ευχαριστώ πολυυ (και χαμογέλασα)
Σ: Η Άννα δεν ήρθε σήμερα; (ρωτάει απορρημένος)
Ε:Μα φυσικά και ήρθε βρε δεν την βλέπεις; (λέω και γυρνάω το κεφάλι μου δίπλα μου, αλλά η Άννα δεν ήταν πουθενά)
Ε: μάλλον θα σταμάτησε κάπου πάω να την βρω...
Σ: οκ τι να σου βάλω;
Ε: μια βότκα με λεμόνι
Σ:οκκ
Και κάπου εδώ ξεκίνησα να ψάχνω την Άννα... Μετά από πέντε λεπτά την βλέπω να μιλάει με τον Πέτρο... Το παιδι που της αρέσει... Ας μην τους κάνω χαλάστρα γιατι μετά δεν με γλιτώνει τίποτα😂... Γυρνάω στο Στέλιο ο οποίος μου έχει ετοιμάσει το ποτό μου και αρχίζουμε να μιλάμε ενώ πίνουμε... Αφού περνάνε ούτε και εγώ ξέρω πόσες ώρες αρχίζω να ζαλίζομαι λίγο από τον καπνό και από την μουσική και παίρνω την απόφαση να βγω για λίγο έξω να πάρω αέρα... Λέω στον Στέλιο ότι έρχομαι σε λίγο και αφου μου γνέφει και μου κλείνει το μάτι, αρχίζω να κατευθύνομαι στην έξοδο περνώντας δίπλα από πολλούς μεθυσμένους που είναι αρκετά αστείοι μπορώ να πω... Επιτέλους βγαίνω έξω και με χτυπάει ο καθαρός αέρας, κάθομαι σε ένα παγκάκι που υπάρχει εκεί και κοιτάω μπροστά μου... Μετά από λίγα λεπτά ηρεμίας νοιώθω κάποιον να κάθεται δίπλα μου...
(άγνωστος): γεια
Ε: γεια σου
(άγνωστος): γιατί είσαι έξω;
Ε:ηρθα να πάρω λίγο καθαρό αέρα και θα ξανά μπω...
(άγνωστος): Α οκκ

Όσοι ώρα κάνουμε αυτόν τον μικρο διάλογο δεν τον έχω προσέξει μέχρι που με ρωτάει πως με λένε...
(άγνωστος): πως σε λένε;
Και τότε είναι που παίρνω τα μάτια μου από τον ουρανό και αρχίζω να τον παρατηρώ... Είναι πολύ όμορφος.... Φοράει ένα άσπρο κοντομάνικο μπλουζάκι αρκετά κολλητό ώστε να φαίνονται οι τελεια σχηματισμένη κοιλιακοί του... Φοράει επίσης ένα ανοιχτόχρωμο τζιν με λίγα σκισίματα που του πάει παρά πολύ, και μαύρα σταρακια...έχει πολλά τατουάζ σε διάφορα μέροι του σώματος του αλλά κυρίως στο δεξί του χέρι όπου είναι καλυμμένο όλο με ένα εντυπωσιακό ασπρόμαυρο μανίκι...επίσης έχει ένα σκουλαρίκι στο φρύδι του και το κάτω χείλος... Αφού καταλαβαίνει ότι τον παρατηρώ χαμογελάει και εγώ νομίζω πως παίρνω ένα ελαφρό κόκκινο χρώμα...
(άγνωστος): τελικά πως σε λένε μικρή;
Ε: Έμμυ, εσένα;
(άγνωστος): αυτό δεν θα το μάθεις (και τότε τον κοιτάω στα μάτια και ανακαλύπτω ότι είναι γκριζογαλανα... Ο θεέ μου είναι αυτό που έψαχνα εδώ και πολύ καιρό, τα γκρι ματιά είναι η αδυναμία μου, πάντα ήθελα γκρι ματιά, όμως δεν έχω παράπονο και τα δικά μου είναι πράσινα)