Αυτή και ο αναρχικός

3ο κεφάλαιο 💜

Η ώρα είναι 11...πφ Κυριακή σήμερα...δεν το πιστεύω τον είδα στον ύπνο μου... Είναι τόσο περίεργος και τόσο όμορφος... Λες να είχε δίκιο και να τον ξανά δω; μακάρι... Τι λέω θεε μου είναι βλάκας νομίζει ότι όλοι τον φοβούνται, εγώ όμως όχι... Πφφφ πρέπει να σταματήσω να τον σκέφτομαι όμως αυτά τα ματια έχουν καρφωθεί στο κεφάλι μου και δεν λένε να φύγουν... Μα γκριζογαλανα; ποιος το σκέφτηκε αυτό; όχι όχι Έμμυ σκάσε! Το βρήκα... Θα αρχίσω να καθαρίζω το σπίτι γτ είναι χάλια, θα πάρω τηλέφωνο και την μαμά μου και ούτε που θα τον θυμάμαι... Ναι αυτό είναι... Αφού σκούπισα σφουγγάρισα και έκανα μακαρόνια πήρα τηλέφωνο την μαμά μου
Μ(αμα): γεια σου Αιμιλία μου τι κανεις;
Ε: Έμμυ με λένε ρε μαμά έλεος τόσα χρόνια στο λέω
Μ: ναι εντάξει
Ε: Πφφφ καλά είμαι χθες βγήκα και τώρα μόλις συμμάζεψα το σπίτι... Εσύ όλα καλά; Ο μπαμπάς;
Μ: πως πέρασες χθες, με ποιον βγήκες; καλά είμαστε εμείς τώρα ο μπαμπάς είναι στην δουλειά και εγώ συμμαζεύω
Ε:εε μια χαρα ήταν... Βγήκα με την Άννα και πήγαμε στο μαγαζί που δουλεύει ο Στέλιος
Μ: Αντε ωραία... Μωρό μου πρέπει να κλείσω τώρα γιατί ήρθε μια φίλη μου φιλιά και να προσέχεις
Ε: ναι μαμά φιλιά στον μπαμπά

Ωραιααα πάει και αυτοο... Η ώρα είναι 2 το μεσημέρι βαριεμαιι... Αφού μίλησα και με την Άννα έβαλα να φάω... Όχι να το παινευτώ αλλά γαμησαν τα μακαρόνια,😂 μπράβο μου... Αφού έφαγα, έπλυνα τα πιάτα και ξάπλωσα στον καναπέ βλεποντας μπαρμπί... 😂ναι 17 είμαι αλλά ελάτε τώρα όλοι βλέπουν μπαρμπι... Μετά από λίγο με πήρε ο ύπνος... Ξύπνησα 7 η ώρα το απόγευμα... Ουυ κοιμήθηκα πολύ ώρα... Τι να κάνω τώρα; το βρήκα θα πάω για τρέξιμο... Πήγα φόρεσα ένα μαύρο κολάν, μια μαύρη μπλουζα, μαύρη ζακέτα και τα μαύρα ναικ αθλητικά μου, πήρα κλειδιά, κινητό ακούστηκα και εφυγαα... Τρέχω εδώ και μια ώρα και μπορώ να πω ότι έχω χαλαρώσει φουλ... Το τρέξιμο και η μουσική είναι τα καλύτερα μου, με κάνουν να χαλαρώσω ότι και να έχω... Έχει νυχτώσει πλέον αλλά εγώ συνεχίζω να τρέχω... Σήμερα έχει πανσέληνο πόσο τέλειο... Μετά από λίγη ώρα περνάω δίπλα από ένα σκοτεινό στενό... Και εκεί βλέπω 10 με 15 αγόρια ψηλά μαυροφορεμέναμε κουκούλες... Πλησιάζω λίγο και βλέπω ότι κάνουν γκράφιτι σε όλους εκείνους τους γκρι τοίχους που υπήρχαν σε αυτό το στενό... Παρατηρώ τον καθένα ξεχωριστά και το μάτι μου σταματάει σε έναν που έχει ζωγραφίσει κάτι υπέροχο... Είναι ένας άγγελος με το ένα από τα δύο του φτερά σπασμένα... Γυρνάει το κεφάλι του προς τα εμένα και εγώ κρύβομαι και αρχίζω να τρέχω γρήγορα...