Αυτή και ο αναρχικός

4ο κεφάλαιο 💜

Γυρνάει το κεφάλι του προς τα εμένα και εγώ κρύβομαι και αρχίζω να τρέχω γρήγορα...
Φτάνω τρέχοντας σπίτι μου, μπαίνω γρήγορα μέσα, κλείνω δυνατά την πόρτα μου και κάθομαι από πίσω της.... Ο θεέ μου δεν μπορει.... Αυτός ηταν... Ήταν αυτός ο περίεργος τύπος από το πάρτι με τα τέλεια μάτια...Τωρα θα μου πειτε από που το κατάλαβα... Από τα μάτια... Ήταν ακριβώς τα ίδια... Γκριζογαλανα αλλα αυτή την φορά ήταν ηρεμος...εκανε αυτό που αγαπάει με τόσο πάθος και τόσο σωστά...Είναι αναρχικός και μάλιστα είναι μέσα σε μια ομάδα... Πόσο τον ζηλεύω και εγώ θέλω... Ζωγραφίζει τόσο ωραία και δεν του τοχα.... Λες να με είδε;;;; μπα δεν νομίζω... Εξάλλου φορούσα μαύρα...

Και αυτός φορούσε μαύρα και είχε και κουκούλα αλλά τον κατάλαβες
Δεν είναι το ίδιο φύκι σκάσε
Καλαααα αλλά ξέρεις ότι έχω δίκιο...
Όχι δεν έχεις...

Πφφ πάω να κάνω μπάνιο γιατί αύριο έχω και σχολείο... Μα μας αφήνουν να καθόμαστε δύο μέρες και εκεί που πάμε να το συνηθίσουμε μπαμμμ σχολείο πάλι... Τι να πεις

Pov Alex (Κυριακή μεσημέρι)
Οχχ πονάει τόσο το κεφάλι μου... Λογικό με αυτά που πια χθες... Η ώρα είναι 1😂 ωραία πράγματα... Σηκώνομαι, κάνω μπάνιο, βάζω ένα μποξερακι και μια γκρι βερμούδα και παραγγέλνω πίτσα... Κάθομαι στον καναπέ και ανοίγω τηλεόραση... Μετά από πέντε λεπτά χτυπάει το κινητό μου..

Αλεξ: ναι? (λέω με βραχνει φωνή)
Νίκος: έλα ρε Αλεξ ο Νίκος είμαι τώρα ξύπνησες;
Άλεξ: όχι έχει μισή ώρα τι έγινε γιατί με πήρες;
Νικος: σημερα 7,30 το απόγευμα στην αποθήκη θα συζητήσουμε κάτι και μετα κατά της 8 θα πάμε σε ένα στενό που είναι κοντά στην αποθήκη και είναι άδειο και θα κάνουμε γκράφιτι...
Άλεξ: Α οκ τα λέμε τοτε
Νίκος: ναι γεια

Ο Νίκος είναι ο κολλητός μου... Ωραία άρα 7,30 στην αποθήκη να μην το ξεχάσω....μετα από λιγότερο από δύο λεπτά χτυπάει το κουδούνι... Ποιος είναι πάλι;....
Σηκώνομαι και ανοίγω την πόρτα ααα η πίτσα την ξέχασα...
Ντελιβερας: ορίστε η πίτσα σου
Άλεξ: ευχαριστώ μισώ να φέρω λεφτά...
Αφού του τα δίνω φεύγει και εγώ κάθομαι και τρώω την πίτσα... Η ωρα είναι 4ης οπότε αυτό τι σημαίνειιι;;; υπνοςςςς... Με παίρνει κατευθείαν ο ύπνος και μετα από μια ώρα σηκώνομαι υδρομενος... Είδα ένα όνειρο... Ήταν η Έμμυ... Εκείνη από χθες στο πάρτι... Ήταν η μόνη που φάνηκε να μην με φοβάται... Και η μόνη που τολμάει να μου μιλάει έτσι... Και αυτό με εκνευρίζει... Όμως είναι όμορφη δεν μπορώ να πω.... Χθες φορούσε πολύ ωραία ρούχα... Έχει τέλεια μαλλιά και πολύ ωραία μάτια,πράσινα 😍

Από ποτέ αλεξακο βλέπεις εσύ τα μάτια από τα κοριτσάκια; εσύ μόνο για πήδημα τις θέλεις, τώρα τι εγινεε; και από ποτέ τις βλέπεις στον ύπνο σου; 😂Α καλά...καποιος κολλησεεε...
Τι; όχι μην λες μαλακιες και βέβαια δεν κόλλησα... Ποτέ δεν κολλάω με κανένα κοριτσακι εγώ! Δεν πρέπει...και όσο για το όνειρο... Μια βλακεία ήταν έτυχε επειδή την είδα χθές
Δεν πρέπει; από ποτέ ζεις εσύ με τα πρέπει ρε Αλεξ; εσύ σπας τα πρέπει...
Το ξέρω αλλά αυτό πραγματικά δεν πρέπει... Ξέρεις ότι είμαι αναρχικός ρε μαλακά δεν πρέπει να μου αρέσει.... Δεν θα την ξανά σκεφτώ και δεν θα την ξανά δω τέλος...
Ότι πεις...

Η ώρα είναι 7 οπότε καλύτερα να πάω να βάλω τα ρούχα μου και να πάω στην αποθήκη... Φοράω μια μαύρη φόρμα, μια μαύρη μπλουζα και μια μαύρη ζακέτα και παίρνω την μαύρη τσάντα μου με τα σπρέι και βάζω μέσα και την κουκούλα μ... Πάω στην αποθήκη και αφού μιλάμε για διάφορες μαλακιες, γέλια και αφού έχει νυχτώσει πάμε σε ένα στενό που αποτελείται από γκρι τοίχους... Ότι πρέπει για αυτό που έχω σκεφτεί... Σκορπιζομαστε στους τοίχους και εγώ κάθομαι στα γόνατα μου και περνώ ένα μαύρο σπρέι για αρχή για το περίγραμμα του σχεδίου μου....πιανω το σπρέι τόσο απαλά λες και φοβάμαι μην σπάσει... Και ξεκινάω να κανω ένα από τα λίγα πράγματα που με γεμίζουν και με κάνουν χαρούμενο... Μετά από μισή ώρα το τελειώνω επιτέλους και το παρατηρω...νομιζω ότι είναι ότι καλύτερο έχω κάνει... Είναι ένας άγγελος με το ένα του φτερό σπασμένο... Συμβολίζει εμένα μετά τον θάνατο τον γονιών μου... Πεθαιναν όταν ήμουν 13...απο τότε ζω μόνος και είμαι αυτός που είμαι... Έχω γίνει πολύ σκληρός με όλους εκτός από την ομάδα φυσικά... Μόνο αυτοί με κάνουν να εσθανομαι ότι ανήκω κάπου... Τέλος πάντων... Αφού βγάζω μια φωτο το έργο μου γυρνάω το κεφάλι μου να δω τι κάνουν οι άλλοι... Αφού βλέπω τις ζωγραφιές από άλλους δύο αρκετά ωραίες μπορώ να πω, το μάτι μου πέφτει πάνω σε ένα κορίτσι μαυροντυμενο... Με κοιτάζει και, δεν το πιστεύω είναι αυτή.... Η Έμμυ... Μόλις βλέπει ότι την κοιτάζω φεύγει τρέχοντας... Δεν λέω τίποτα στους άλλους καθώς όλοι είναι αφοσιωμένη στα έργα τους και γιατί αν τους το έλεγα θα την είχε βάψει το κοριτσάκι...

Άσε ρε πες ότι την νοιάζεσαι
Τι;;; ούτε καν.... Δεν την ξέρω την κοπέλα βούλωσε το
Καλααα

Λες να μην ήταν αυτή; λες απλά να το φαντάστηκα; πάει θα με τρελάνει αυτό το κορίτσι τέλος!
Μετά από λίγη ώρα τελειώνουν και τα παιδιά και φεύγουμε στην αποθήκη... Όπου κοιμόμαστε όλοι εκεί για σήμερα...