Αυτή και ο αναρχικός

5ο κεφάλαιο 💜

Poν Emmy
Ντριν ντρινννν... Ναι ναι ξέχνα το ύπνο ύπνο κοιμησου... Ντριν ντρινννν.... Ο σκάσε πιαααα... Θα σε πετάξω από το παράθυρο 😭... Φφφφφ δεν το αντέχω αυτοοο... Σηκώνομαι, πλένομαι, ντύνομαι,παιρνω τσάντα κντ και φεύγω...κοιμαμαι όρθια πφφ... Μόλις φτάνω πάω στον Στέλιο γτ η Άννα πήγε για καφέ με τον Πέτρο όπως είχαν κανονίσει... Και αυτός ευκαιρία ψάχνει να φύγει από το σχολείο, αλλά τέλος πάντων 😂... Πάω στον βλάκα τον χαιρετάω και μπαίνουμε μέσα... Καθόμαστε μαζί σημερα και εγώ βγάζω το βιβλίο τον μαθηματικών μου και ξαπλώνω πάνω του... Ο ναι θα κοιμηθώ... Μετά από 10 λεπτά ακούγεται ο μαλακά ο μαθηματικός μας...
Καθηγητής: Αιμιλία κορίτσι μου θέλεις και κανένα μαξιλαράκι;
Ε: Πρώτον! Έμμυ κύριε σας το έχω πει 10 φορές... Και δεύτερον ναι δεν θα με χαλούσε...
Καθηγητής: Έξω!
Ε:πω ρε φίλε τζάμπα ήρθα...
(λέω και όλοι γελάνε... Ο Στέλιος έχει λιώσει...)

Βγαίνω και πάω ξαπλώνω στο αμφιθέατρο... Μετά από λίγα λεπτά βλέπω τον Στέλιο να έρχεται και να ξαπλώνει δίπλα μού με κλειστά μάτια...
Ε: τι έγινε ρε;
Σ: 😂περνάει αγαμία ο τύπος ρε
Ε: ε λογικά εσύ θα έπρεπε να τον καταλαβαίνεις
Σ: ναι ε;;;
Ε: αμέ
Σ: οκ... (λέει και αρχίζει να φωνάζει αυτο:)
Σ: Η ΈΜΜΥ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΕΝΑΝ ΤΥΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΡ ΠΟΥ ΠΗΓ...
(και του κλείνω το στόμα)
Ε: σκάσε σκάσε συγνώμη... Και δεν μου αρέσει γαμω!
Σ:μας έπεισες
Ε:σκασε
Σ:μαγαπας κατά βάθος
Ε: πολύ βαθοςς
Σ: καλά καλα

Και κάπως έτσι πέρασαν οι ώρες μου στο σχολείο... Στο σχόλασμα με πήγε ο Στέλιος σπίτι μου και έφυγε... Μπήκα μέσα και έπεσα να κοιμηθώ....😂ο πολύ γουρούνα... Μετά από μια ώρα ξύπνησα και είχα 14 αναπάντητες από Άννα... Οχ τι έπαθε αυτή τώρα; την παίρνω τηλ
Α: Εμμυυυ σε 15 στην γνωστή καφετέρια τα λέμε γεια
Λέει και το κλείνει... Έμ βέβαια! Να μην προλάβει η Έμμυ να μιλήσει!Ποτέ θα προλάβω να ετοιμαστώ τωραα... Καλά ας αργήσω και λίγο.. Πάω ντύνομαι παίρνω λεφτά, κλειδιά, κντ και φεύγω... Ξεκινάω για το μαγαζί και περνάω από εκείνο το στενό που είχα δει αυτό το περίεργο αγόρι... Είδα ξανά αυτόν τον άγγελο... Πλησίασα... Είχε τόσο λεπτομέρεια αυτή η ζωγραφιά... Τον έβγαλα μια φωτογραφία και συνέχισα τον δρόμο για την καφετέρια.... Μόλις φτάνω αγκαλιάζομαι με την Άννα και κάθομαι...παραγγέλνουμε η Άννα σοκολάτα και εγώ χυμό και ξεκινάμε να μιλάμε
Ε: τι έγινε ρε μαλακά;
Α: Έμμυ πήγαμε για καφεε
Ε: 😂μας δουλεύεις ρε αυτό το ξέραμε παρά κατωω
Α: είναι τόσο τελειοςςς, είναι πολύ γλυκός και γελάει συνέχεια ανταλλάξαμε και τηλέφωνα και μου είπε αν θέλω να ξανά βρεθουμεε
Ε: τελειαα... Μπράβο ρεε
Α: ναιιιιιιι και...
(εκεί που μιλούσε σταμάτησα να την ακούω γιατί χάθηκα ξαφνικά σε αυτό που είδα... Μόλις μπήκε στο μαγαζί αυτός από το πάρτι που ακόμα δεν έχω μαθει πως τον λένε... Γουρνωνω τα μάτια μου και μετά από λίγο δέχομαι μια σφαλιάρα από την Άννα που με κάνει να ξυπνήσω)
Α: μακους ρε; τι έπαθες;
Ε: ε;οχι συγνώμη απλά... Απλά Άννα μόλις μπήκε μέσα εκείνος ο τύπος από το πάρτι που σας είχα πειι
Α: Α σοπα ρε ποιος ειναιι;
Ε: εκείνος με την μαύρη μπλουζαα, κοίτα διακριτικά
Α: ααα εγκρινωω...ωραιο το παιδί
Ε: μ'αρέσει που σου είπα και διακριτικά!
Α:😂😂😂😂σορρυυυ.... Α κάθισε δίπλα μας
Ε:τιιιιι;;;;πλάκα κάνεις έτσι;;;
Α: 😂όχι καθόλου
Ε: μπορείς να μην γελάς;; 😭 είναι σοβαροοο
Α:😂😂😂καλά σταματαωω
Ε: τι κάνει,τι κάνει;
Α: έρχεται
Ε: τιιιιι;;; πουυυ;
(άγνωστος): γεια σου Έμμυ...
Ε: γεια σου περίεργε
Α: εγώ συγνώμη που διακόπτω απλά πάω τουαλέτα (λέει και φεύγει... Καλά Άννα σε σκοτώνω αργοτερα!)
(άγνωστος): δεν είμαι περίεργος γατάκι (λέει και κάθεται στην θέση της Άννας)
Ε: εκτός από περίεργος είσαι και αγενής... Ποιος σου είπε ότι θέλω να κάτσεις εδώ;
(άγνωστος): κανεν..... (πάει να πει αλλά τον διακόπτη ένα παιδί που ήρθαν μαζί και του λεει: Αλεξ τι θα πάρεις;)
Ε:(χαμογελάω ειρωνικα) Άλεξ ε; ενδιαφέρον... Ο περίεργος απέκτησε ονοματάκι
Α(λεξ): έναν Φρεντο εσπρέσο και σε σκοτώνω αργότερα

Πω πω ίδιοι είστε
Όχι τωρααα

Ε: 😂και δεν μου λες αλεξακο γτ παράτησες τον φίλο σου ντροπή δεν κάνει.... Οι αναρχικοί δεν τα συνηθίζουν αυτά
Α:τι;;;;που το ξερεις
Ε: ο έλα τρ σε έχω δει... Παρεπιπτωντος πολύ ωραίος άγγελος μαρεσε
Α: εσύ να σκάσεις δεν ξέρεις τπτ... Όσο για τον άγγελο είναι δικό μου θέμα κατάλαβες;;; μην ανακατεύεσαι... Τι ξέρεις εσύ; εσύ τα έχεις όλα είσαι ένα κακομαθημένο κοριτσάκι που τρώει τα λεφτά του μπαμπάκα της και δεν έχει κανένα πρόβλημα σε αντίθεση με εμένα (λέει θυμωμένα)
Ε: μην μου ξανά μιλήσεις( λέω και τον λούζω με τον χυμό μου) όσο για το ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα αν και δεν χρειάζεται να αποδείξω κάτι... Να ξέρεις ότι εγώ έχασα τον αδερφό  μου και πλέον ζω μόνη μου.... Αντίο Αλεξ και όπως σου είπα μην με ξανά πλησιάσεις (λέω και φεύγω...)
(με κοιτάζει έκπληκτος και πάει να πει κάτι αλλά εγώ  του έχω ήδη γυρίσει πλάτη και έχω ξεκινήσει  να φεύγω... Ακούω το όνομα μου από το στόμα του πρώτη φορά να με φωνάζει αλλά δεν αντιδράω συνεχίζω να φεύγω μέχρι που βγαίνω από το μαγαζί...)
Όχι δεν θα κλάψω για έναν μπάσταρδο τέλος! Πάω σπίτι φοράω μαύρα παιρνω τον σάκο με τα σπρέι μου και πάω δυο τετράγωνα πιο μακριά από το σπίτι μου... Βρίσκω έναν ωραίο τοίχο και ξεκινάω να γράφω...
"δεν αξίζεις μια τελικά μαλακα...." "μου λείπεις ρε βλάκα" και φευγω...και τα δύο τόσο διαφορετικά αλλά με τόσο έντονα συναισθήματα... Είτε θυμού είτε αγάπης... Το πρώτο προφανώς πήγαινε στον Αλεξ και το δεύτερο πήγαινε στον αδερφό μου... Πάω σπίτι μου απενεργοποιω το κντ μου και πάω για ύπνο... Αλεξ τέλος! Μου άρεσε κιόλας... Ωραίος μαλακάς... Εγώ ήξερα ότι οι αναρχικοί ήταν πληγωμένα παιδιά... Αλλά αυτός και πληγωμένος είναι ένας μαλακάς! Ένας μπάσταρδος που νομίζει ότι μόνο αυτός ποναει! Ότι όλοι τον φοβούνται, ότι μπορεί να έχει ότι θέλει χωρίς κόπο...ειναι, είναι τόσο ηλίθιος! Τέλος... Λέω και κοιμάμαι με φοβερά νεύρα και απογοήτευση μαζί... Και το δεύτερο είναι ότι χειρότερο...