Turquoise

Chapter VII - "Sunny"

Nialls POV 

O cholera. Wybrałeś zły moment. Louis… Wyglądał jak… gówno. Siedział skulony na łóżku, a po jego twarzy spływały rzęsiste łzy. Jego głos drżał, ręce trzęsły się i cały dygotał. Natychmiast zostawiłeś na komodzie miętoszony przez ciebie pakunek z perfumami i podbiegłeś do przyjaciela. Objąłeś go mocno i zacząłeś uspokajająco głaskać jego plecy. 

Louis’ POV 

Niall zwyczajnie siedział, przytulając cię i nic nie mówiąc, do chwili, kiedy się uspokoiłeś. Właśnie za to kochałeś chłopaków. Byli jak twoi bracia, nikt nie znał cię lepiej od nich. Gdy delikatnie wysupłałeś się z jego objęć i uśmiechnąłeś się lekko, przekrzywił głowę i spojrzał na Ciebie z zaciekawieniem. 

-Harry? Prawda? Nie, nic nie mów, wiem, że o niego chodzi. I…  Wiesz co? Ja już nie raz Ci mówiłem, że spieprzyliście sprawę. Wszyscy wiedzieli że się kochaliście, tak jak wszyscy wiedzą że wciąż się kochacie, a co najważniejsze, będziecie dalej się kochać. I naprawdę nie rozumiem, czemu wciąż z tym zwlekacie, skoro wszystkie znaki na niebie i ziemi mówią, że powinniście być razem. I kiedy udało ci się „zerwać” z Eleanor, sądziłem, że zaraz ogarniecie tyłki i nastąpi wasz wielki „coming out”, ale nie, wy woleliście dalej bawić się w kotka i myszkę. Louis… To nie ma prawa nie wyjść, rozumiesz? Czuć od was miłością na kilometr. To wszystko zależy tylko i wyłącznie od was dwóch, management już jakiś czas temu przecież postanowił odpuścić. Nie bądźcie dziecinni. Wszystko będzie okej. – no tak. W końcu Niall od zawsze był największym shipperem Larry’ego. Uściskałeś go serdecznie, ale blondyn nagle spoważniał i spojrzał na Ciebie. 

- ALE jeśli jednak postanowicie to spieprzyć, to uwierz mi, że wam tego nie daruję, bo to cholernie skrzywdzi Domi. Przecież wiesz, jak ona mocno trzyma za was kciuki i jak zaangażowała się w tę sprawę. A ja NIE POZWOLĘ jej skrzywdzić. 

- Rozumiem. Ja też tego nie chcę… Niall? Ja… Powiedz mi, co czujesz do Domi? – musiałeś wiedzieć. Właściwie już wiedziałeś, Irlandczyk aż promieniał, ale chciałeś, by mógł się komuś wygadać. 

Nialls POV 

Parszywe błękitne gały. To one patrzyły na Ciebie z wyczekiwaniem i przez nie opowiedziałeś Tomlinsonowi o wszystkim. O wszystkim, o czym mogłeś, bo musiałeś skrzętnie ominąć powód, dla którego nie możesz być z Dommy. 

- Ja… Nie rozumiem. Dlaczego w takim razie jeszcze nie jesteście razem? – cóż, jego zdziwienie było nawet zrozumiałe… 

- Wiesz przecież, jak ona traktuje miłość. Czeka na księcia z bajki i uważa, że kiedy „to” ją trafi, to będzie to jedyna możliwa opcja… A do mnie tego nie poczuła, wiedziałbym. 

- Hm… Nie dramatyzuj. To, że ona tak myśli, nie oznacza, że musi tak być. Kocham ją, jest bardzo inteligentna, ale bywa niepoprawną romantyczką, a życie nie zawsze jest komedią romantyczną, gdzie w jeden dzień poznajesz człowieka i zaczynasz planować z nim ślub. – Louis poklepał cię po plecach, a ty niemrawo uśmiechnąłeś się do niego i pomachałeś mu na pożegnanie. 

-Dzięki Loueh, dobranoc. 

-To ja ci dziękuję, Nialler. 

*** 

Niepoprawna romantyczka… Tak, zdecydowanie coś w tym jest. Louis chyba nawet nie jest świadomy jak bardzo. Cóż, było coś, czego nawet on o niej nie wiedział. 

Jej blog. Tumblr. 

Tam była cała ona. 

Bardzo dawno temu, kiedy jeszcze nawet na dobre nie zaczęliście współpracy, znalazłeś jej twittera – zawsze lubiłeś wiedzieć coś o członkach waszej ekipy, zanim oficjalnie ich poznacie. Znalazłeś tam link właśnie do jej strony, po czym zapisałeś go gdzieś w zakładkach, mając zamiar kiedyś do niego wrócić. Po wyglądzie jej profilu zdążyłeś tylko zauważyć, że jest directioner, co schlebiało ci a jednocześnie bałeś się, że to może nieco utrudnić współpracę. Jednak te obawy okazały się bezpodstawne, zauroczyła was od razu, poza tym była profesjonalistką i idealnie wam się z nią pracowało już pierwszego tygodnia. Wszyscy natychmiast follownęli ją na twitterze i tak dalej, ale… Jej konto już nie wyglądało tak samo. No tak. Pracowanie dla Modestu wymaga bycia „grzecznym”…