Alexa Monique's POV
Ang saya ko talaga dito in my first week here in the province. I met already the people here and they are so kind to me. Sobrang babait nila dito, pero hindi ko pa silang nararanasang makasama sa labas ng bahay. Kung kabisado ko lang tong lugar na to, baka nakakapag-uli na ko dito sa Sitio.
Hindi ko na iniisip ngayon ang sakit sa nakaraan dahil alam kong unti-unti nang nahilom ang bawat sugat ng puso ko.
-
-
Awww, speaking of fun, I forgot, I forgot now to post my first pictures in my social media account during my first day of being here in the province and in Sitio Bondoc Peninsula.In-open ko na ang messenger at pinost ko na sa my day ko ung selfie ko sa tinatawag nilang "tubugan". Then it's buffering now..............
Oh My Gosh! It didn't send. Is there internet here in the province? Gonna ask maam...
"Mom!"... "Mom!"...
"Yes, Monique" she answered.
"Is there's any signal here in our province.",
" Yes, but you need to climb trees or go in high places, Anak. Pero sooner magkakatower na dito ang smart at globe. Prinopose ko na to ng matagal. Kaya patapos na, kaya wait ka lang 'till after holy week nak. Bawal kasi magtrabaho ng nasa kalagitnaan ng Semana Santa. Sorry nak d ko na sa iyo nasabi, baka magalit sa kin."
Sa haba haba ng sinabi niya at halos hindi ko naintindihan, napatango na lang ako.
"It's okay, Mom." sagot ko. "Anyway, Mom, can I go out for a while?"
"Okay anak, pero magiingat ka ha, iba dito sa probinsya kesa sa Maynila."
"Salamat Mommy" sabay yumapos ako sa kanya at humalik sa tigkabilaan niyang pisngi.
"Kailangan mo pa bang may kasama? Baka maligaw ka dito anak. Mahirap na baka kung saan na kita pulutin," ani niya.
"It's okay Mom. I can handle this with my own." tugon ko. "I'm old now Mom, so I can do it na po."
"Sige anak, but always magiingat ka ha."
"Opo, Mom." Tapos ngumiti ako at nagwave sa kaniya...
"Bye, Mom" pagbati ko
"Bye, Anak" pabalik niyang pagbati...
Paglabas ko pa lang, sumigaw ako...
"Hello, mga taga-Sitio Bondoc Peninsula. I am Alexa Monique and gusto ko po kayong makilala."
Nagsitinginan ang mga tao, dahil nagulat at bigla na lang kasi ako nagsisinigaw sa kanilang harapan. Pero, ngumiti naman sila at binati nila ako.
"Hi Monique!" tugon nila.
Tapos tinuloy na uli nila ang kanilang mga trabaho pero kahit papaano napasigla ko naman sila.
"Kailangan nyo po ba ng tulong?"
Napailing sila at sumagot..."Hindi na, Monique. Kaya na namin ito."
Tapos, may isang taong nagsalita...
"Malaki naman po ang naitulong ng pamilya nyo dito."
Ang sweet talaga ng mga tao dito. Mga nakikisama sila sa ano mang bagay. Siguro nga, malaki talaga ang utang na loob nila sa pamilya namin, dahil may foundation sina Mommy na pinatayo dito, at tinataguyod ang kaunlaran at kaayusan ng aming sitio.
Well, anyways, ang reason ko talaga kung bakit ako lalabas, aakyat kasi ako sa isa sa mga puno dito para makapagpost ng My Day sa Messenger and in FB.
BINABASA MO ANG
Tour Guide for You
Teen FictionBabaeng may perpektong buhay... At hindi maikakailang nagtataglay ng maganda at mala anghel na mukha... Mabait siya lalo na sa kaibigan niya na itinuturing na niyang kapatid... - - - _ _ _ _ _ _ _ _ _ Pero paano kung lahat ng kabutihan sa puso niya...