Tour Guide for You

Finding the Missing Piece

Another Bonus Chapter! The 100 Reads Special

Please take note that after you read the story, please don't forget to vote and also comment in the section below for improvents!

Chow! Chow!

-
-

Finding the Missing Piece
.

.
Candice Monteamo's POV
It's 4:25 in the afternoon and I'm home now! Galing sa kashoshopping at di ko na namalayan na hapon na pala... Buti na lang hindi pa nauwi ng oras na yun si Mom, dahil ayaw kong maawardan kahit Platinum pa yan. Mapa-Oscar awards pa yan... Takas kasi ako eh!

There are still 35 minutes left. May plenty more pa kong time para maiayos ang gamit, nang hindi makahalata kay Mom. Hehehe!

So, dali dali akong umakyat para hindi ako makita ni yaya... I remove my shoes and I change my outfit... At niligpit na lahat ng mga pinamiling gamit sa cabinet...

Phew! My work is done and there are 10 minutes left before arrival. Pero hindi naman saktong 5 uuwi yun, dahil magtatravel pa yun from her office, kaya may several minutes pa bago siya dumating dito...

At yun, napahiga na ko sa kama...

Oh, Great! Ang ganda ng aking summer vacation ngayon. Grabe! Ang laki ng kinaganda talaga... Hmmmp! It is very different than the previous vacations.

Dati rati inaabangan ko matapos ang pasok namin eh, dahil alam kong mageenjoy ako sa aking bakasyon, pero ngayon bakit iba na ang nararamdaman ko. Gusto ko na uling pumasok para makita muli ang aking mga kaklase at I know na miss namin ang isa't isa (kung totoo nga naman, nagbabaka sakali lang naman).

What is this feeling na nararamdaman ko, Candice? Parang kumukulimlim at kumukulog sa aking isipan?!

And Now, today, in the middle of summerl vacation, I'm still finding what's good for me at anong nakakapagpasaya sa akin...

Even I'm happy with my Mom helping her with the chores: Joining her washing the dishes, Feeding my cute pet dog, and cleaning the home, kahit may kasambahay kami, I'm still missing someone.

Then I had shopping with my new friends in the mall nearby home. And I just went there first time and nalaman kong walking distance lang ang layo pamula bahay papunta dun...

Ginawa ko lang naman sumama para kahit papaano nakakalabas naman ako ng bahay...

Well, kakaenjoy naman din sila kasama, nakakagaan ng loob, kahit papaano... At sa ngayon, may pangalan na ang aming samahan, which is Gandahin Squad. Maganda nga name eh, tutal magaganda naman kami lahat, hindi ba?

Dami ko ring nagastos sa pagpunta namin sa mall, dahil sa daming kaiik iikan namin pinuntahan. Shopping lang kasi ang habol ko doon, at inaasahan naming gagawin dun. Pero nung natapos kaming mamili, nagarcade pa kami dun... Nyay! Naadik tuloy ako sa kalalaro dun...

And nakaipon kaming 2thousand tickets kapalit nun ay libuhan din ang paggastos ko dun... Haha!

But still, worth it na din yun kahit papaano. Kasi nagsaya naman ako a little bit. Siguro yung kalahati lang ng dangkal ung sikat ng aking kasayahan. Hehe!
.
.

But anyways, sa katunayan nga, ginagawa ko lang palipas oras ang paggamit ko ng cellphone maghapon na nakakulong sa kwarto. Wala naman iba akong mga games sa phone (dahil hindi naman ako bata) kaya hanggang FB lang ako. Maniningin sa mga pinopost ng mga friends ko tapos like lang... Pero pag napagtripan ko, lalagyan ko ng reactions ang kanilang post. Pero parang hindi mangyayari yun, mga bes, kasi super sadness ang nararamdaman ko.

Pero pag minsan naman, kapag natiyagaang bumaba, nakikipagkwentuhan ako kina Yaya, nakikipagkantsawan pero pag minsan, nakikipaglandian kami and when my Mom arrive we eat dinner together, while talking to each other. And sometimes, inaalagaan ko my pup na parang tunay ko na siyang kapatid. Kaya nga parati ko siyang pinapaltan ng damit at binilhan ko siya ng sarili niyang bowl na may nakalagay pa niyang pangalan...

Hay! Kahit marami na kong ginawang pampalipas oras, I'm still not complety satisfy...

Should I call Joebert for this? Para medyo makalabas labas man lang ako dito sa subdevision nang may libreng sakay ako paguuli dito sa Maynila, so that I can see Intramuros, The Luneta Park, or Maybe the Bay View on the sunset, like my Mom did to me when I was young...

Ughh! Maybe not, kasi siya ang dahilan ng lahat ng eto eh... Nagkafeeling pa ko sa kanya. Nagkagusto pa ko sa kanya.D*mn it!

Or, gonna call again the girls for shopping... Hmmm, maybe not. Baka maubos na pera ko kakashopping. Choss! Kasawa na din silang makita, eh, kahit pretty sila, at ako ang pinakamaganda sa kanila... Hahaha!
.
.
.

Pero, I always miss Someone...
Someone who always cares for me,
Someone who also makes me happy when I'm sad,
Someone who is always there for me.

She is totally my one and only best friend na wala nang hihigit sa iba. Pero kung may hihigit man, imposible man yung mangyayari...

Nang dahil sa kin, I did tore our relationship apart. Nang dahil sa kasakiman kong ginawa. Lalo na sa pagagaw ko sa kaniya kay Joebert (kahit kakabreak up lang nila baka kasi isipin niya na nagbreak lang kami ng dahil sa akin) alam kong masakit yun sa part nya, I will payback for this nang uli mabuhay ang aming samahan sa dating sigla or maybe way better...

Di ko lang talaga alam minsan nagkakaaway din kami pero nagbabati rin... Di kaya sawa na kami sa away o because of love?

Kahit nagkakaaway na kami dahil sa mga gamit kung minsan kapag hindi kami nagkakasundo, pero nagbabati rin kami agad...

Siguro lang talaga, mahirap ihilom ang mga sugat ng nakaraan, kesa sa lahat ng aming pagaaway...

Pero kung hindi ito nangyari, siguro masaya pa rin kami dito chika chika with her. Halos naituring na namin ang isa't isa bilang magkapatid ay. Ang lapit talaga ng loob ko sa kaniya. Tulungan kasi kami sa mga problema namin at aming kakayaning iresolva, eh.

Papakilala ko din sana siya sa aking katropa pips na alam kong magkakasundo kami dahil pare pareho lang kami gorgeous...

At sana, I'm happy today with my vacation. Changing my sad face to a happy one.

Napahinga ako ng malalim at tumayo ako sa kinalalagyan ko then tumingin ako sa bantana at napahawak sa glass...

Kagagaling mo lang sa shopping, Monique, pero anyare nanaman sa yo? Ang saya saya mo lang kanina tapos napalitan nanaman ng kalungkutan...

Ughhh! Wish you were here, Monique!
.
.
.
By: SymMinN