Tour Guide for You

Chapter 15: Problems

Wag kalimutan mga bes na ilike ang aking istorya at suportahan sa pamamagitan ng pagcomment ng sa ganun ay patuloy na mainspire pa ako sa pagpapatuloy ng pagagawa ng story...
.
.
Chow! Chow!

Chapter 15: Problems

Candice Monteamo's POV

Ughhh!.. Aytttt! Umaga na ba?...

Napatingin na ko sa relo ko at yun, alas balat malapit na magalas laman.. So natandaan kong wala nga pala akong relo, kaya tiningnan ko ang oras sa aking phone and I see na alas-nuwebe na pala...

Huwhattt?! Tanghali na pala?! Anyare na sa mga plano ko!!! Aa tong araw na to. Wala pa kong dalang suklay man lamang na kahit pang ayos sa magulo kong buhok ngayon...

How about yung paliligo ko at paano na yung paghahanap ko kay Monique?...

Epal kasi tong kasama ko, ay!!!
.
.
Matutulog na sana ako ng maaga kagabi eh, kaso hindi nangyari, pero ays na dn un, hehehe! Pagbigyan ko na itong pagkakataon...

Buti na lang nakinig ko siyang nagsisinigaw. Hahaha! Enjoy ko yung style nya pede ko ng pangscandal ko sa kanya... Kaso sayang eh! D ko na-on ang voice record ko sa phone. Kaso un, nakakapuyat...

Kahit ganun pa man, laptrip siya mga besties!!! Nyay, buti na lang mulat pa dalwa kong mata at dalwa kong tenga at nakita ko at nakinig ko ang lahat, or in short, gising pa ang diwa kow, and I witness everything...
.
.
Pero, wag kang greeny bes at iba naman ang tinutukoy ko. Wag na muna ipagana yang maduming isipan na yang nasa kukuti mo!...

Well, kasi ganto un...

It all start dito...

So nakahiga na ko nung panahong iyon. Nakahiga na nang ayos sa loob ng tent. At halos ready to sleep na ko eh para makaagap na sa pagpapatuloy sa paghahanap kay Monique at makahanap ng lugar ng mapagliliguan, krrrr!!!

Pero yun, ikukurap ko na sana ang beautiful kong eyes nang mamulat uli ito sa katotohanan na di ka nya mahal, bess... Choss!

Namulat muli dahil ang ingay kasi ng kasama ko kaya napalipat ako sa pwesto na nakaharap sa kanya para makita ko ang pangyayari...

Sa pagtingin ko sa kaniya ng pasimple na medyo pikit ang mata (baka mahuli pa kasi akong gising dahil bumati na ko ng Good Night sa kaniya...) well, todo halungkat na sa bag etong si Joebert, parang may inaalinlangan siyang hanapin na gamit niya...

Kita ko nga, may mga damit na nakasampay na sa kaniyang mga balikat at parang magbibihis na siya, pero may hinahanap lang siya. Basta parang ganun, genern!!!

Then ung nga, tinaktak na lahat ni Joebert ang mga damit na kanyang ginayak... Yung feeling na nagaalala siya kasi parang may hinahanap siya... Pero parang di nya pa rin nahahanap so eto na, the exciting part, hehehehe!

Dito na siya nagsisinigaw....

"What the Kuneho, I forgot my jacket!!!"

Yun, hindi ko maiwasang tumawa sa kada sigaw nya sa oras na yun. Halos di ako makatulog sa kaiisip isip nung problema nya, kasi maginawin siya in the first place and hindi tatabal ung kumot nyang dala at ramdam ko pangingilig nya, dahil katabi ko lang sya...

Pero di rin nagtagal nakatulog na dn ako sa wakas mga bess... Pero nang nalaman ko na ngayon na tanghali na pala ako nagising, nakuw! Napasarap lang tulog ko, dahil di na problema kung walang aircon, ang maganda kasi dito ay mahangin dito sa kinatitirikan namin. Hinahampas talaga kami dito ng hangin, eh... Goshhh! At sa katunayan nga, tulog pa rin tong kasama ko at tulong tulo yung laway nya sa kanyang hinihigaan. Hahaha!!! Basa yun bes! Nabasa dahil sa kanyang kasarapan sa tulog...

At napaisip ako na gawan ko sya ng blackmail dahil dun. Nilabas ko si cellphone at tinutok ko sa kanya. At tinadtad na ng picture nang di sya matakas sa aking paghihinganti sa kanya. Bwahahaha!

Tawang tawa ako nang tinitingnan ko bawat litrato na kinuha ko sa kanya. Pag epic talaga, napapakahalakhak ako... Bayai na umaga na naman, di naman mabubulabog mga neighborhoods namin dito...

Alam ko na nakapagadjust na sila sa min, at alam mo ba kami ang kaingayan dito sa maiingay sa aming neighborhoods. At di talaga natitinag sa katahimikan etong bahay na katabi naming super ganda...

Hmmm... May nakatira kaya dito?... Parang hindi buhay na buhay diwa dun, o sadya lang na malaki ang bahay kaya d makinig ingay ng mga tao dun...

Well, dahil yang bahay na yan ang unang nakaagaw ng pansin sa kin, sya na ang mauuna nating mabibiktima sa ating Oplan Tokhang este, Oplan Monique...

Pero mamaya nating istastart kung di pa tong kasama ko gising...

Abay matindi, eh! Ang lakas ng harok! Mapatagilid man sya, wala talaga nangyayari. Hayys! Sarap batuhin ng unan nang tumigil sa kakaharok na yan, besh!!!

Hmm. Lets start with kalabit and kulbit. Try natin harder baka magising tas banggitin an dn pangalan nya...

"Joebert, Joebert, oy gising!!! Joebert, bagaa!!"

Aba, parang d nagana level 1 mission ko ah. Hmm let's try the level 2 at siguro dito na yan matatapos... Bwahahaha.

Lets do the palambing style...

Grugghhh! Uggh! Yung tiyan ko, nanununtok nanaman ng diwa... Ayt! Dami ko ng pinoproblema! Pano ko kaya to pagsasabay sabayin tong lahat... Hayy, buhay, kung marami lang akong utak sana para magamit sa pakikipagsabayan sa mga problema tong aking kinahaharap...

Hayy! Kelangan ko na tong gisingin at napapasarap na ng tulog sa kaniyang hinihigaan...

Wala na kong maisip na paraan para gisingin sya kundi napilitan kong iba ang kanyang paa. Mwahahaha!

Nakakaladkad ko na pati sya kaya natatama na sa damuhan... Hehehe! Maiging pangputol ng mahahabang damo tong lalaking to. Bwahahaha!

At binatawan ko na din ng nararamdaman kong ginagalaw na nya ito... Im looking forward na kung ano magiging reaksyon nya sa nangyari sa kaniya. Hahaha!!

"Byuwhhh!" Pagdudura nya...

Hmmm... Nakain nya ba yung nutrients ng soil at bakit nya tinuturn back?....

Ganyan tayo eh, matapos pagsawaan, iiwan na natin sya... Awww!

Tama na muna yan muna back to the topic...

Natawa dn ako sa nahing hitsura nya at nagmukha nang paso, hahaga! Perfect!!! Kulang na lang ng bulalak sa kaniyang ulo para maging flower pot na. Hahaha!!!

"Who did this?!" pagsisigaw nya... "Ikaw Monique, bat patawa tawa ka dyan?"

"Masama bang tumawa?!" Pagsagot ko... "Ayan kawasat tulog pa!" pagbawi ko sa kanya. Bwahahaha!

Di nanaman sya nakasagot at nakahawak baba pose nanaman sya at parang sakit ngipin nya eh. Bwahaha!

"Hay, gutom lang yan, Joebert. Kumain na kasi tayo muna..." pagsalita ko muli...

"Ay shanga no?!" paggulat nitong sagot...

Tamo, pag alam na kakain, sisigla yan bigla, ay! Naku! Naku! Napaghahalataan ang matatakaw dine...

Bayai na, ang importante makakakain na kami ngayon... Hihihi!!! Next mission,... Operation, Ligo!

-End of Chapter-

By: SymMinN