Tour Guide for You

Chapter 20

LAST 10 CHAPTERS NA LANG TAYO...

At this moment, You are the one who is responsible to have now the power kung anong pwedeng maging pamagat ng ating chapters by commenting it to the comment section...

And also mga loyalists ko (if meron nga ay!), please don't forget to vote and comment for some suggestions to improve the story...

Enjoy!
.
.
Chapter 20

Note: This is the day before the swimming...

Candice Monteamo's POV

We are still in the situation na kaming tumatakbo and finally this is it! Makakasama ko na ule sya...

And I finally feel na yung sobrang saya dahil maliit na lamang ang mundo na naming kinagagalwan...

But these things stop when napatigil din kami dahil sa isang interapsyon na nangyari dahil sa kagagawan nitong si Joebert...

"Ay wait! Sintas ng sapatos ko..." Joebert said...

Then sinumulan na nyang isintas  ang kaniyang sapatos...

Bat ba kasi di sya nagdala ng tsinelas, alam nya namang probinsya ang pupuntahan namin...

"Aba'y bilisan mo na, Joebert magsintas nalang ng sapatos tagal tagal pa, and look they're gaining away!" pagsisigaw ko na sa kaniya dahil kaynis naman to, magsisintas lamang tagal tagal pa...

"Sandali lang, 1 buhol na lang..." easy easy na sabi nitong si Joebert...

"We will miss another chance!" pagtaranta ko ng sabi...

What's going on to him? Hindi nya ba alam na may hinahabol kaming tao, o di lang talaga gising ang kanyang diwa?!

"Done!" Masaya pa nitong sabi... "Oh, nasan na sila?"

Pinipigil ko lamang itong galit na to hindi dahil baka magtinginan mga tao dito at pagtsismisan pa ko mamaya mafamous awards ako nito...

It's because girls are more emotional inside than boys and that's a fact!!

At isa pa, ansamang tingnan na ang babae ang patapang tapang tas ang lalaki ang patamlay tamlay...

And then napatingin ako sa path na pinagtakbuhan namin and I saw na nawala na sila...

"Look what you've done! They already gone!" And My tears will start to fall soon...

"If you just listen to me, edi sana natapos na natin itong paghihirap natin!" And my tears starting to flow down to my face...

"Candice, sorry na. I just cannot--",

"Enough! I'm enough with your reasons and it's all non-sense!" Pagsingit ko...

Napatigil syang magsalita...

.
.
.
"May isang bagay na lang akong gustong hingiin..." pagsalita ko muli pero may pagkamalumanay

"Ano yun? What is it? I will do it for you!" pagtataranta nitong sabi...

"I will doing this with own... Kaya lumayas ka na! That's the thing I want!" I reply na pagalit pero medyo paungo ungo dahil sa patuloy na pagtulo ng aking mga luha...

"But, but"

"I said get out!" I ragely shouted...

Then he slowly move away to me and he didn't speak any line... Patuloy na siyang lumayo hanggang nawala na sya sa mga paningin ko...

Pasensya na Joebert, but kelangan ko na itong ilabas... Ang hirap ikinikimkim ang mga bagay na dapat sabihin at ang emosyon na kelangang ilabas... Patuloy lamang kasi kumikirot ang aking puso dahil, nasasayang lamang oras ko dito dahil sa kaniya... Sa katunayan lang, siya lagi pahirap sa lahat ng bagay, mapagising pa lamang sya, ang dami pang satsat para lamang mapamulat ang kanyang mata...