Just Black

#4

Ντρέικ

Μια μαυροφορεμένη κοπέλα έχει πιάσει από το λαιμό μια ξανθιά και κάτι της φωνάζει
Ανακατεύομαι με το πλήθος και φτάνω κοντά

Αλλα την ρίχνει κάτω και την αρχίζει στης μπουνιές

Δεν θα θελα να μαι στην θέση της ξανθιάς

Μαυροφορεμενη: πήγες και με κάρφωσες ενώ κάνεις τα ίδια;

Την ρωτάει αλλά προφανώς δεν περιμένει απαντήσει γιατί της δίνει μια δυνατή κλοτσιά στα πλευρά

Αουτσ

Πάω την πιάνω από την μέση και την απομακρύνω αλλά αντιστέκεται

Την φτύνει και ύστερα της λέει

" ούτε το σάλιο μου δεν αξίζεις τόσο τιποτενια εισαι"

Και ύστερα απομακρύνεται με νεύρα από δίπλα μου και πάει προς την έξοδο

Την ακολουθώ και βλέπω πως έχει κάτσει σε ένα παγκάκι
Πάω κάθομαι δίπλα της και βγαζει ένα πακέτο τσιγάρα παίρνει ένα και αφού το ανάβει πετάει το πακέτο στο παγκάκι

Αφού παίρνω και γω ένα χωρίς να την ρωτήσω επικρατεί μια σιωπή

Μπλερ: δεν θέλω να γίνω σαν και αυτόν λέει και κοιτάει προς το κενό

Ντρέικ: σαν ποιον;

Γυρίζει με κοιτάει παράξενα λες και είχε ξεχάσει πως βρισκόμουν δίπλα της

Μπλερ: τίποτα αστο λέει και σβήνει το τσιγάρο της και κάνει να φύγει

Αφηγητής

Ντρέικ: μερικες φορές είναι πιο εύκολο να εμπιστευτείς έναν άγνωστο που δεν θα ξαναδείς της λέει το αγόρι και εκείνη τον κοιτάει στα μάτια βαθύ μπλε

Ηθελε, ήθελε να τον εμπιστευτεί αλλά δεν ήξερε πως.
Ήθελε να μιλήσει πολλές φορές σε κάποιον αλλα δεν είχε ποιον και τώρα που είχε δεν μπορουσε
Δεν ήξερε τι να πρωτοπει είχε περάσει τόσα πολλά.

Μπλερ: δεν ξέρω πως της απαντάει το κορίτσι με μια φωνή που έκρυβε τόσο πονο

Ντρέικ: απλά βγάλε από μέσα σου όλα αυτά που σε βασανίζουν όλα αυτά που σου προκαλούν πόνο λέει λες και είναι το πιο εύκολο πράγμα αλλά ήξερε πολύ καλά ότι δεν ήταν εύκολο

Μπλερ: το λες λες και ειναι τόσο εύκολο

Ντρεικ: μπορώ να σου δείξω λέει το αγόρι με την μπάσα φωνή και άρχισε να τις διηγείται τα βάσανα του
Έβγαζε στην επιφάνεια τους δαίμονες του
Και το έκανε σε μια άγνωστη
Σε μια άγνωστη που την δημιουργούσε ένα συναίσθημα εμπιστοσύνης