Just Black

#16

Της πέταξε τα κλειδιά και εκείνη τα έπιασε στον αέρα με ένα χαμόγελο ως τα αφτιά

Ανέβηκε στην μηχανή και το ίδιο έκανε και ο Ντρέικ

Μπλερ: ετοιμάσου για την καλύτερη βόλτα της ζωής σου λέει υπερήφανα

Ντρέικ: ναι είμαι σίγουρος απαντάει εκείνος ειρωνικά

Ντρέικ: και να φανταστείς ότι δεν αποχαιρέτησα την γιαγιά μου προσθέτει πικρόχολα

Μπλερ: θα έχεις αλλάξει γνώμη μέχρι να φτάσουμε λέει εκείνη και γκαζώνει

Έτρεχε στους δρόμους με μεγάλη ταχύτητα
Προσπερνούσε διαφορά αμάξια
Και άκουγαν καμιά βρισιά που και που

Έφτασαν στο παλιό εργοστάσιο
Κατέβηκαν και οι δυο και έκατσαν στον τελευταίο όροφο
Μπροστά τους απλώνονταν όλοι η πόλη και ήταν πανέμορφα

Μπλερ: λοιπόν τον παροτρύνει να της εξηγησει

Ντρέικ: ήμουν σε αγώνα μποξ
Δεν μπορούσα να το ακυρώσω
Βρίσκομαι εκεί χρόνια και δεν μπορώ να φύγω έτσι απλά
Είμαι ο καλύτερος εκεί και χτες έπαιζα με έναν εξίσου δυνατό παίχτη οπότε δεν μπορούσα να μην πάω, αν δεν πήγαινα θα έπαιρνε την θέση μου κάποιος δικός μου και σίγουρα με το ζόρι θα την έβγαζε, δεν μπορούσα να τους προδώσω

Μπλερ: μπορούσες να μου το πεις

Ντρέικ: ναι αλλά δεν το έκανα

Μπλερ: γιατί;

Ντρέικ: δεν θέλω να σε μπλέξω
Απαντάει ειλικρινά
Αλλά πριν προλάβει να απαντήσει η Μπλερ, το κινητό του Ντρέικ διακόπτει την συζήτηση

Ντρέικ: έλα γιαγιά...ναι... Ναι ναι.... Ναι με την Μπλερ είμαι... Καλά θα της πω... Καλά θα την πάρω με το ζόρι..άντε...ναι ναι... Άντε γεια... Ναι ναι και γω

Μπλερ: που ήξερε ότι είμαστε μαζί ρωτάει ξαφνιασμένη

Το αγόρι ανασηκωσε τους ώμους του

Ντρέικ: μητρικό ένστικτο, για αυτό μου είπε να σε πάρω να φάμε μαζί

Μπλερ: μετά χαράς απαντάει και κατευθύνετε προς την μηχανή

Αφού φτάσανε στην γιαγιά του Ντρέικ εκείνη τους περίμενε με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά

Γιαγιά: Μπλερ πόσο χαίρομαι που σε ξαναβλέπω λέει και την κάνει μια σφιχτή αγκαλιά

Ντρέικ: εμένα δηλαδή δεν χαίρεσαι που με βλέπεις λέει όλο παραπονο ο εγγονός της