Just Black

#12

Είχε περάσει μια εβδομάδα από την απόφαση του Ντέιβ και τελικά το είχε τηρήσει

Βρισκόταν στο δωμάτιο της χαράματα με ένα μπουκάλι ουίσκι και ένα αναμμένο τσιγάρο ανάμεσα στα δάχτυλα της

Ένιωθε τόσο απελπιστικά μόνη
Ήξερε πως εκείνη επιδίωκε συνέχεια να είναι μόνη να μην έχει παρά
Αλλά αυτή την στιγμή ήθελε κάποιον δίπλα της
Οι δαίμονες της ούρλιαζαν μέσα στο κεφάλι της θυμίζοντας της ότι δεν έχει κανέναν να την πάρει μακρυά τους
Άκουγε φωνές
Οι δαίμονες της έπαιζαν μαζί της γιατί ήξεραν ότι δεν μπορούσε να τους νικήσει
Έτρεμε έτρεμε τόσο πολύ που το μπουκάλι έπεσε κάτω και εσπασε σε χίλια κομμάτια
Άρχισε να ουρλιάζει και να τραβάει τα μαλλιά της
Πνιγόταν στον ίδιο της τον εαυτό
Πνιγόταν στον πόνο
Στην κατάθλιψη
Δάκρυα ετρεχαν από τα γκρι μάτια της
Η θεία της μπήκε τρομαγμένη στο δωμάτιο της και το είδε άνω κάτω
Σπασμένα πράγματα στο πάτωμα
Σεντόνια
Κομοδίνα αναποδογυρισμενα
Τα πάντα ήταν άνω κάτω μέσα στο σκοτάδι και εκείνη σε μια γωνία να κλαίει με αναφιλητά

Θεια: κοριτσάκι μου τι έχεις την ρωτάει η θεία της βάζοντας της στην αγκαλιά της
Είχε ανάγκη μια αγκαλιά
Μετά απο 5 χρόνια επαιρνε μια αγκαλιά
Της φαινόταν τόσο ζέστη

Μπλερ: πονάω θεία πονάω λέει με τέτοια φωνή που έκανε την καρδιά της γυναίκας να χτυπήσει πολύ δυνατά
Ο τόνος της φωνής της φανέρωνε τόσο πόνο

Θεια: σωπα καλή μου μην κλαις της είπε χαϊδεύοντας τα μαλλιά της προσπαθώντας να την παρηγορήσει
Ήξερε όμως πως αυτός ο πόνος δεν επρόκειτο να σβήσει
Όμως εκείνη δεν ήξερε ούτε τα μισά του πόνου της

Μπλερ: μου λείπουν θεία μου λείπουν πολύ γιατί έφυγαν γιατί με άφησαν μόνοι μου τους χρειάζομαι θεία
Ούτε τα πρόσωπα τους δεν θυμάμαι πια μόνο αναμνήσεις μου έχουν απομείνει φέρνοντας πόνο γιατι τους πήρε ο Θεός γιατί
Ρωτάει απελπισμένη την θεία της που και εκείνη είχε δακρύσει την πονούσε να βλέπει την ανιψιά της να τυραννιέται έτσι

Θεια: παραήταν καλοί για αυτόν τον απαίσιο κόσμο αγάπη μου σε παρακαλώ τώρα μην κλαις άλλο
Της λέει
Και όλο το βράδυ έτσι πέρασε η μια να κλαίει στην αγκαλιά της άλλης ήταν εκεί η μια για την άλλη και ας μην το ήξεραν

Την Μπλερ όμως την πονούσε που ένας άνθρωπος της έδωσε έστω και ελάχιστο φως και ύστερα της το πήρε έτσι όπως της το δώσε
Βυθιζοντας την σε πιο πυκνό σκοτάδι
Ναι για τον Ντρέικ μιλούσε
Της είχε προκαλέσει πόνο, πόνο που κάνεις άλλον δεν καταφερε να της δημιουργήσει σε τόσο μικρό διάστημα