I need help (B-Brave fanfiction)

part 10

Vandaag heb ik een feestje bij Miranda thuis. Ze heeft me uitgenodigd en nog een hele boel anderen die ik niet ken. Eigenlijk heb ik er best zin in. Na alles met Jason heb ik al heel lang geen feestje meer gehad. Zoekend kijk ik in mijn kledingkast, maar iets leuks vind ik niet echt. Na de kast nog eens grondig onderzocht te hebben vind ik dan eindelijk iets leuks. Het is een spijkerbroek met een blouse erop en mijn leren jasje. Ik kijk mezelf keurend in de spiegel aan. Ja dit wordt het zeg ik tegen mezelf. Snel doe ik wat mascara op, want veel tijd heb ik niet meer.

Ik hoor de bonkende muziek al en dat kan maar van 1 huis afkomen, miranda's. Ik zet mijn fiets neer en bel aan. Als na 5 minuten nog niemand open doet loop ik naar de achteringang. Eerst moet ik door een steegje waar ik 2 mensen hevig zie zoenen, gats denk ik. Eenmaal binnen zie ik Miranda staan. 'hey mir' zeg ik. Ik krijg geen antwoord en zie dat ze druk is in gesprek met een jongen naast haar. Dat zal Kaj wel zijn, want Samuel had me verteld dat Miranda een vriendje heeft. Shit samuel, nee die kan hier natuurlijk ook rondlopen denk ik bij mezelf. Hem wil ik eigenlijk niet zien maar ook weer wel. Miranda heeft nog steeds niet gereageerd dus geef ik haar een tik op haar hoofd. Ze wordt boos en draait zich om, maar als ze ziet dat ik het ben geeft ze me een dikke knuffel. 'Dat is Kaj neem ik aan?' 'ja dat is me vriendje' 'ja zoiets had ik al begrepen van Samuel' zeg ik. 'O heb je Samuel ook al ontmoet' 'ja' 'Leuk hij komt vanavond ook' zegt ze. Nee shit dus hij komt wel of hij loopt hier al ergens rond denk ik en snel loop ik weg de trap op ik loop de eerste de beste kamer in en ga op het bed zitten. Ik begin te snikken ik denk aan Jason, maar eigenlijk haat ik hem. Zo geweldig was onze liefde niet ook al leek dat misschien wel. Als ik de deur langzaam open hoor gaan denk ik dat het Miranda is, maar als ik omkijk zie ik helemaal niet dat het Miranda is.