I need help (B-Brave fanfiction)

part 20

Binnenkort is Kaj jarig en Miranda, Samuel en ik willen hem gaan verrassen. We weten alleen nog niet hoe. We wisselen onze gedachtes uit maar komen er niet erg ver mee. 'Zullen we toch maar een feestje geven bij jou thuis?' zegt Samuel en hij wijst Miranda aan. 'Ik weet niet of mijn ouders dat goed gaan vinden' zegt ze 'Het is jouw vriendje' 'Dat klopt, maar misschien kunnen we beter bij Kaj thuis doen en dat zijn ouders er vanaf weten' 'Oke is goed' zeg ik en Samuel knikt. Wat is hij mooi denk ik bij mezelf.

'Het is geregeld. Kaj zijn ouders vinden het goed! We moeten vanmiddag even naar zijn huis toe gaan. Kaj is dan toch naar de sportschool. Dus als jij Samuel meeneemt kunnen we afspraken maken' zegt Miranda blij. Het is fijn om haar zo blij te zien. 'Natuurlijk ik zorg dat Samuel en ik er zijn' zeg ik.

Ik spring bij Samuel achter op zijn fiets. Samen gaan we naar Kaj zijn huis. 'Hou je je goed vast?' vraagt Samuel 'Ja doe ik' en ik sla mijn armen om Samuel zijn middel. Mijn hoofd leg ik tegen zijn rug. Dit voelt vertrouwd. Na een paar minuten zegt Samuel 'We zijn er' en hij begint langzamer te fietsen. Ik spring van zijn fiets af en loop richting de voordeur. Samuel zet zijn fiets weg en komt dan ook aangelopen. Als de deur open gaat zie ik Miranda vrolijk staan met een gekke muts op haar hoofd 'Hier jullie moeten er ook 1 op doen' zegt ze en voordat ik het weet heb ik ook een feestmuts op mijn hoofd.  

We lopen Kaj zijn huis in en het ziet er al best wel goed uit. De banken en stoelen staan al aan de kant en de salontafels staan al opgesteld. Drank is ook al binnengehaald en een dj tafel staat er ook al 'Wie gaat er draaien?' vraag ik 'Uhm een jongen uit de buurt hij is wel goed. Kaj kent hem ook' 'Hij komt er zo aan' precies op dat moment gaat de bel en komt hij binnen lopen. Ik stel me aan hem voor en hij loopt door naar zijn draaitafel en maakt zijn spullen klaar. 'Het huis moet nog versierd worden. Kunnen jullie dat doen?' Samuel en ik kijken elkaar aan en zeggen dan tegelijk 'Ja' 

'Hier moet nog een slinger' zeg ik tegen Samuel 'Zou ik je even optillen?' 'Ja is goed' Samuel tilt me op zodat ik de slinger kan ophangen. 'Zo die hangt' zeg ik als ik weer met beide benen op de grond sta. 'Dat heb je goed gedaan' zegt Samuel en hij geeft me een kusje op mijn neus. 

Langzaam stroomt het huis voller en voller met vrienden van Kaj. De meeste ken ik wel maar niet iedereen. Als iedereen binnen is begint Miranda met praten 'Hallo allemaal! Ten eerste wil ik jullie allemaal bedanken anders had deze supriseparty niet eens door kunnen gaan. Wat jullie zo moeten doen is je verstoppen. Kaj kan ieder moment binnen komen en als hij dan binnen komt lopen springen we allemaal omhoog en roepen we suprise en zingen we lang zal hij leven. Gaat dat lukken?' ik hoor een aantal keren ja en iedereen neemt dan zijn positie in. Ik verstop me samen met Samuel samen achter een kast.  

We horen gerammel aan de voordeur. Als de voordeur open is horen we de voetstappen dichterbij komen en gaat ook de andere deur open. "SUPRISE" roept iedereen. Kaj staat met open mond toe te kijken en Miranda komt gelijk naar hem toe gerend 'Gefeliciteerd schatje' roept ze keihard en ze zoent hem. Als ze klaar is zingen we met zijn allen lang zal hij leven en dan houdt Kaj een kleine speech 'Wow dit had ik nooit verwacht. Ik weet wel dat Miranda in gekke dingen in staat is, maar dat ze zoiets zou kunnen regelen wauw. Dit is echt dope! Thanks guys ik hou van jullie' 

Het feestje loopt precies volgens plan en iedereen heeft het naar zijn zin. Een aantal mensen zijn al een beetje aangeschoten, maar daar trek ik me niks van aan. Opeens voel ik dat ik aan mijn hand getrokken word en zie dat het samuel is. Hij trekt me tegen zich aan en fluitstert 'Kom' ik knik en hij maakt een weg door de kamer met mij nog altijd aan zijn hand. We lopen de kamer uit en zien in de gang een paar mensen zoenen we negeren het en lopen door naar boven. Nog altijd houdt Samuel me stevig vast en dan gaat hij een kamer in. Waarschijnlijk is het de logeerkamer want deze kamer lijkt niet op eentje die erg bewoond is. Samuel gaat op het bed zitten en trekt me op schoot. Dan kijkt hij me aan en komt zijn hoofd langzaam dichterbij. Voor dat ik het door heb zitten zijn lippen op die van mij. Er gaat een tinteling door mijn buik. Dit gevoel, ik hoop dat het nooit meer weg gaat. Samuel laat me los en kijkt me aan. Dit wil ik niet, ik wil door en ik begin hem te zoenen. 'Britt' 'Wat?' zeg ik totaal onverstaanbaar. Langzaam maken we ons los van elkaar en ik sta op. Samuel pakt mijn hand en gaat op zijn knien zitten. Ik schrik ervan en hij begint te lachen 'Nee dit is geen huwelijksaanzoek' 'Gelukkig maar' zeg ik 'Maar ik wil je wel wat vragen. Britt wil je mijn meisje zijn?' Samuel komt overeind en kijkt me vragen aan 'Ja natuurlijk' zeg ik en ik spring boven op hem waardoor we naar achter op het bed vallen. We moeten allebei lachen. 'Dit is geweldig nu kan ik je eindelijk mijn meisje noemen' zegt Samuel ik glimlach naar hem en begin hem weer te zoenen.  Ik lig nog steeds op hem en langzaam gaan zijn handen onder mijn shirt. Hij begint me te kriebelen en ik begin te lachen 'Samuel stop hier kan ik niet tegen' schreeuw ik naar hem. Nu moet hij nog harder lachen 'Kom Britt laten we maar naar beneden voordat ze straks ongerust worden' 'Is goed' zeg ik. Samuel pakt mijn hand vast en samen lopen we naar beneden toe. Als we de kamer inlopen kijken mensen ons vragend aan maar dat boeit me op dit moment even niet. Ik voel me op dit moment het gelukkigste meisje op aarde.