I need help (B-Brave fanfiction)

part 15

Ik voel dat er iemand achter me aan loopt. Hij legt zijn arm op mijn schouder en draait me om en slaat zijn armen om me heen. Ik begin te snikken. 'Wat is er Britt? Waarom huil je?' hij kijkt me met zijn mooie ogen aan. Ik smelt. Ik wil het hem wel vertellen, maar ik durf het niet. Alle problemen komen naar boven. 'Je kan me vertrouwen' oh alsjeblieft zeg dat niet denk ik. 'Ik kan het niet Samuel het lukt me niet!' 'Als ik te snel ga moet je het zeggen Britt' 'Dat is het niet ik vind jou ook leuk, maar ik kan het gewoon niet. Ik wil niet weer dezelfde fout maken. Sorry Samuel ik wil het nog niet. Ik heb tijd nodig om wat er is gebeurd in het verleden te verwerken' 'Wil je vertellen wat er gebeurt is? 'Sorry Samuel, maar daar ben ik nog niet klaar voor' 'Ik begrijp je. Dan ga ik maar naar huis. Tot morgen!' 'Tot morgen' zeg ik en hij loopt mijn huis uit. Wat heb ik gedaan? denk ik bij mezelf. Mijn verstand schreeuwt nee maar mijn gevoelens schreeuwen ja. Natuurlijk wil ik hem het liefst elke dag vasthouden en zoenen, maar het gaat niet. Jason doet me nog steeds heel veel pijn. Niet alleen zijn dood, maar ook alle klappen en de gedwongen sex die hij wilde. Ik ben bang dat Samuel dat ook van me vraagt. Ook al voel ik dat hij anders is, ik weet het gewoon niet.

Het is ochtend en dat betekent dat ik Samuel weer onder ogen moet komen. Nog steeds kan ik het niet beseffen dat ik hem heb afgewezen terwijl ik hem juist zo graag wil hebben. Ik zou het moeten uitleggen, dat deel van mijn verleden met Jason waarom ik niet wil, maar als ik bij hem ben voel ik dat het niet goed is en dat Jason ook niet zou willen dat ik nare dingen over hem vertel. Nog altijd hoor ik in mijn hoofd Jason die zegt: "ik krijg jou wel" die woorden die Jason maar vaak genoeg tegen mij zei. Ik krijg een rilling. Ik zal het verleden hoe dan ook achter me moeten laten het is gebeurd en terugdraaien, nee dat kan ik niet meer. Als ik dat wel gekund had dan wist ik zeker dat ik het anders gedaan had, maar zo is het nou eenmaal niet gelopen en ik moet verder. Denken aan mijn toekomst het liefst met Samuel. Shit wat heb ik eigenlijk gedaan?! denk ik. Al die tijd was hij super lief toen ik hem voor het eerst ontmoet heb in het winkelcentrum. Hij liet me voelen dat ik iets waard was en dat het goed is dat ik een nieuwe plaats ben gaan wonen zodat ik alles achter me kon laten. Ook al weet hij niet wat er gebeurd is.

 'Wat hoor ik nou?!' 'Mir doe alsjeblieft niet zo hysterisch' 'Je hebt Sam afgewezen' 'Sam?' 'Ja Samuel' brult ze 'oh Samuel. Kunnen we hier alsjeblieft ergens anders over praten want ik vind het niet zo fijn dat heel de school mee kan luisteren' 'Prima' zegt ze en ze sleurt me mee naar buiten een bankje op achter de school. 'Ik heb 1 vraag, hoe weet je al zo snel dat ik Samuel heb afgewezen' 'Kaj' zegt ze. Tuurlijk denk ik bij mezelf. 'Britt iedereen zag wel dat hij je al heel lang leuk vond al die tijd hing die al om je heen en toen we een ijsje gingen eten vroeg hij ook naar jou' 'Mir je moet weten dat er iets is wat me gewoon dwars zit. Samuel vind ik ook leuk ja, maar er is gewoon iets in mijn verleden wat mij tegenhoud. Ik heb jou verteld dat ik hier kwam wonen omdat mijn moeder hier nieuw werk gevonden had. Deels is dat ook waar maar er is meer. Iets wat niemand weet, alleen ik' ze kijkt me met grote ogen aan. Nu moet ik het gaan vertellen denk ik. Mijn woorden floepte er zomaar uit 'Wil je het aan me vertellen Britt?' 'Het is dat ik het je toe vertrouw, maar vertel het alsjeblieft niet door niet aan Kaj niet aan Samuel of Putri' 'Dat zal ik niet doen' zegt ze 'Oke, nou.. in mijn oude woonplaats had ik een vriendje, Jason. Hij was altijd heel lief voor me en ik was ook dolgelukkig met hem tot dat hij losse handjes kreeg en me ging slaan. Hij heeft me een keer zo hard geslagen dat ik in het ziekenhuis ben beland. Dat was omdat ik het toen met hem uitgemaakt had, maar hij bleef me maar achtervolgen. Toen ik dus in het ziekenhuis kwam zei hij dat hij ermee zou stoppen. Ik vertrouwde hem ik heb echt geen idee waarom' Miranda kijkt me met vol begrip aan 'Gelukkig ging het toen beter en dacht ik dat we weer gelukkig zouden worden samen. Af en toe sloeg hij me nog wel, maar dat accepteerde ik maar ik dacht dat het bij hem hoorde. Toen kreeg ik een telefoontje dat hij was aangereden door een auto en het helaas niet overleefd heeft. Toen brak ik helemaal en kon ik het niet meer aan. Ik was blij dat ik van hem af was want hij begon steeds meer te slaan, maar nog steeds mis ik hem. Ik denk dat Samuel dit ook bij me kan doen daarom wil ik het niet en ik ken Samuel pas net' ik kijk haar gespannen aan de eerste keer dat ik mijn verhaal aan iemand verteld heb. 'Jezus Britt dit is echt heftig' ze geeft me een knuffel 'Ik ben blij dat ik het eindelijk aan iemand heb kunnen vertellen' 'Ik snap het en ik snap dat je dan nog niks met Samuel wil, maar je moet wel weten dat hij een goede jongen is en nooit kwade dingen tegen iemand doet. Hij wil je gelukkig maken en de manier hoe hij naar je kijkt zie ik ook echt dat hij het meent' 'Ik wil hem ook heel graag maar dit verleden trekt nog met me mee. Ik ben hierheen verhuisd vanwege dat' 'Ik denk dat het verstandig is dat je het aan Sam verteld' 'Wat maar?' 'Nee Britt, hij heeft het recht om het te weten. Hij denkt dat hij te snel gegaan is en dat jij hem helemaal niet leuk vind' 'Maar... dat vind ik wel' 'Juist daarom moet je het vertellen. Ik wil wel met je mee als je het niet alleen kan' zegt ze 'Dat is heel lief van je Miranda maar dan vertel ik het toch liever zelf aan hem' 'Is goed daar hou ik je aan, knuffel?' en ze geeft me een knuffel. Samen lopen we terug naar het schoolgebouw. De eerste die ik zie is Samuel ik loop naar hem toe en vraag 'Samuel ik moet je wat vertellen zullen we na school afspreken?' hij kijkt me verbaast aan maar reageert dan 'Ja is goed. Waar wil je naar toe?' 'Weet jij een rustige plek hier in de buurt?' vraag ik 'Ja, in het parkje achter mijn huis is vaak niemand we kunnen daar wel heen?' 'Is goed zie ik je daar om 16:00' 'Prima' zegt hij. Ik loop weer naar Miranda toe. 'Ik heb om 16:00 met hem afgesproken en ik denk dat het dan maar handig is als ik het hem vertel' ze kijkt me blij aan en omhelst me 'Ik ben trots op je!' zegt ze.