I need help (B-Brave fanfiction)

part 17

'En hoe is het gegaan?' Miranda kijkt me vragend aan 'Uhmm wel goed denk ik. Ik heb hem het verhaal verteld en hij reageerde er zo lief op' 'aaaaaah dus nu hebben jullie iets' 'Oh nee daar zijn we helemaal niet aan toegekomen. Dat wil ik ook nog niet ik wil niet de hele tijd aan Jason denken terwijl ik met Samuel heb' 'Britt je bent echt lastig' zegt ze lachend 'Ik weet het' zeg ik 'Maar Britt als je steeds aan Jason moet denken en je er een punt achter wil zetten misschien is het dan goed om met iemand nog 1 keer naar je ouderlijke woonplaats te gaan en alles daar achter te laten, al je herinneringen' ik kijk haar twijfelend aan en antwoord dan 'Je hebt gelijk ik moet het achter me laten en ik ben sinds zijn dood maar 1 keer naar zijn graf geweest' 'Misschien zie je je vader dan ook nog even. Hij zou vast blij zijn dat hij je weer even kan zien' 'Dat denk ik niet. Hij heeft me duidelijk gemaakt dat hij er klaar mee was' 'Britt ik weet het maar denk je nou echt als je dadelijk voor zijn huis staat dat hij je zomaar wegstuurt' 'Ja... nou eigenlijk denk ik dat wel ja' zeg ik aarzelend 'Dat denk ik niet. Je bent zijn enige kind en hij was er kapot van dat je wegging. Ik denk dat het wel goed is om elkaar weer even te zien' zegt ze 'Oke ik wil er nog wel 1 keer terug en dan alles daar echt achter laten, maar ik ga niet alleen' 'Dat snap ik, misschien kunnen we met zijn vieren gaan; jij, Samuel, Kaj en ik' 'Maar kaj weet het niet' 'ik zou het hem vertellen, okay?' 'Is goed mir' en ik geef haar een knuffel.

Ik ga dus voor 1 dag terug naar de woonplaats waar alles gebeurd is. Ik ga het allemaal proberen te vergeten. Dat is het beste. Nu komen steeds die herinneringen terug en ik kan zo niet met Samuel gaan dat vind ik ook niet eerlijk naar hem toe. Ik vind het fijn als zij mee gaan ik vertrouw ze het meest. 

Ik sta voor Samuels deur en bel aan 'Hey Samuel' zeg ik als hij de deur open doet ik loop naar binnen en geef hem een kus op zijn mond. 'Wat is er?' vraagt hij bezorgd. 'Ik wil het even ergens met je over hebben. Kunnen we even naar je kamer toe?' 'Prima' ik begroet zijn moeder en samen lopen we door naar boven. 'Samuel ik wil je vragen of je samen met mij, Kaj en Miranda naar mijn oude woonplaats wil gaan en dan naar het graf van Jason wil gaan en mijn vader wil ontmoeten?' 'Tuurlijk als jij het fijn vind als ik mee ga dan doe ik dat met heel veel plezier' 'Bedankt' zeg ik knuffel hem. 'Ik wil er zo snel mogelijk heen dus dat wordt dan dit weekend' 'Is goed' zegt hij.

'Ik vind het fijn dat Samuel mee wil' zeg ik tegen Miranda 'ik had ook niet anders verwacht. Hij houdt van je natuurlijk doet hij dat dan en Kaj gaat trouwens ook mee. Ik heb het hem verteld en hij reageerde er goed op'  zegt ze 'Dat is fijn ik moet het alleen nog aan mijn moeder vertellen ze weet het verhaal niet' 'Britt ik denk dat je dit maar aan haar moet vertellen. Ze is wel je moeder ze begrijpt je vast wel' 'Dat is waar. Bedankt alweer' 'Nu ben ik een keer de wijze' grapt ze uit en ze geeft me een speels duwtje.

Het is vrijdagavond en morgen ga ik al naar mijn oude woonplaats ik heb nog niks aan mijn moeder verteld dus ik denk dat het nu maar tijd wordt. Ik ga haar niet vertellen wat Jason gedaan heeft dat lukt me niet. Ze gaat dan overbezorgd reageren dus ik hou het erop dat ik gewoon met Samuel verder wil, maar dat ik het gedoe van Jasons dood eerst wil afsluiten. Ik hoor de deur open gaan en ik zie mijn moeder met een overvolle boodschappentas binnenkomen 'Wacht mam ik help je wel' en ik neem de tas van haar aan 'bedankt' zegt ze. Samen met mijn moeder pakken we de boodschappentas uit en zetten we alles weer op zijn plek neer. 'Mam' 'Ja wat is er schat?' 'Nou..  Morgen wil ik samen met Kaj, Miranda en Samuel naar ons oude woonplaats gaan om daar nog een keer langs het graf van Jason te gaan' ze kijkt me geschrokken aan 'Waarom wil je nu opeens naar zijn graf? Ik hoor je de laatste tijd niet meer over hem praten' 'Dat klopt mam, maar ik heb hier nu een nieuw leven opgebouwd en ik ben helemaal gelukkig maar Jason zit nog in mijn hoofd. Ik wil graag verder met Samuel' ze onderbreekt me en zegt 'Ah wat leuk! Ik vind Samuel een leuke jongen. Jullie passen goed bij elkaar' het geeft me een fijn gevoel dat ze dit zegt 'Dat vind ik leuk om te horen, maar ik wil dus eerst langs Jason zijn graf. Voor die tijd denk ik niet dat ik het aankan' 'Je weet dat je dan je vader kan tegenkomen?' 'Dat weet ik, maar misschien is het dan goed als ik de confrontatie met hem aanga' ze kijkt me geschrokken aan en snel zeg ik er achterna 'Natuurlijk blijf ik altijd bij jou wonen, mam je bent de beste' 'slijmjurk' grapt ze uit 'Vind je het goed dat ik morgen er dan heen ga?' 'Ik vind het prima, maar zorg je er wel voor dat je voorzichtig doet?' 'Tuurlijk' zeg ik en ik geef haar een kus. Ik heb nog samen met mijn moeder gekookt en een filmpje gekeken. Het was een gezellige avond. Nu ben ik wel heel zenuwachtig naar morgen. Het is ongeveer 1,5 uur reizen met de trein en bus.

Als ik wakker word schrik ik van me moeder die voor me bed staat 'Vandaag is de dag en Samuel staat over 10 minuten voor je deur' shit denk ik en ik sta op en trek snel wat kleren aan en doe wat make-up op. Als ik beneden aankom zie ik dat mijn moeder een ontbijtje voor me gemaakt heeft. Ik eet het op en niet veel later hoor ik de deurbel gaan. Mijn moeder maakt de deur open en Samuel komt binnen gelopen 'Hey, klaar om te gaan?' zegt hij 'Yep' zeg ik en ik sta op ik geef hem een knuffel. We zeggen mijn moeder gedag en lopen naar buiten toe. Als we buiten staan zeg ik tegen Samuel 'Ik wil nog even naar de bloemenwinkel zodat ik een bloemetje kan kopen' 'Is goed. Op het station kan je er ook eentje halen en daar zijn Kaj en Miranda ook' Als we op het station zijn aangekomen koop ik een bloemetje en dan lopen we naar het perron waar we moeten zijn. Ik zie Kaj en Miranda al staan. We begroeten elkaar en nu gaat de reis dan echt beginnen. Ik ben benieuwd naar wat er komen gaat.