I need help (B-Brave fanfiction)

part 11

Een onbekende jongen komt de kamer inlopen. Ik schrik van hem. Hij komt op me aflopen en gaat naast me op het bed zitten en vraagt 'waarom huilt zo'n mooi meisjes als jij?' 'Ga weg' zeg ik. Zijn kop staart me niet aan. Hij legt zijn hand op mijn wang neer en veegt mijn tranen weg. Nog even kijkt hij me aan en langzaam komt zijn hoofd naar die van mij. Ik voel zijn lippen op die van mij. Ik wil dit niet. Snel duw ik hem van me af 'je bent dronken, je bent gek' schreeuw ik. Hij komt op me afgelopen en duwt me tegen de muur en komt dichtbij me staan. Met zijn handen gaat hij langs mijn lichaam glijden. Ik krijg een rilling. 'Oprotten' schreeuw ik heel hard en ik zak naar beneden. Alsof iemand me hoort denk ik.

Ik voel een pijn door mijn lichaam gaan. Dit is nu al de 2e klap die Jason me geeft. Ik begin te huilen. Hij gaat nog harder slaan. Mijn lichaam kan dit niet aan en ik zak in elkaar. 'Dit is je verdiende loon' zegt hij. Ik kijk omhoog en zie de woede in zijn ogen staan. Dit is de eerste keer dat hij het doet. Zo heb ik hem nog nooit gezien. Hij maakt me bang. Altijd doet hij lief tegen me. Het lijkt wel een spel van hem te zijn. Dit zou wel eenmalig zijn.

Opeens voel ik hoe een jongen me omhoog trekt en op het bed neerzet. Hij gooit de onbekende jongen de deur uit en roept nog wat dingen naar hem, maar ik hoor het niet meer. Ik ben al omgevallen en voel niks meer. Dan komt hij naast me zitten en zorgt er voor dat ik weer zit. Hij duwt me tegen hem aan en geeft me een knuffel. Zijn warmte voel ik. Ik weet eigenlijk nog steeds niet wie het is. Als ik opkijk kijk ik weer in die 2 mooie groene ogen van de jongen waar ik nu zijn naam wel van weet, Samuel. Ik begin te huilen en hij trekt me dicht tegen hem aan en fluistert in mijn oor 'je bent veilig Britt. Hij had dit niet mogen doen. Niet tegen zo'n lief meisje als jij'

Ik schrik wakker als ik iets naast me voel bewegen. Snel draai ik me om en zie dat het Samuel is even snap ik niet waarom ik hier lig maar dan weet ik het weer : de onbekende jongen die me sloeg en Samuel die me kwam redden. 'Goedemorgen Britt' zegt hij 'Goedemorgen Samuel' zeg ik. 'Wil je me nog gaan vertellen wat er precies gisteravond gebeurd is?' ik denk na en besluit het dan te vertellen; over de onbekende jongen die opeens de kamer in kwam lopen en mij betastte. 'Wie was die jongen eigenlijk?' vraag ik 'Oh dat is Max ik heb wel vaker gehoord dat hij zulke dingen doet. Hij doet het vooral als hij dronken is, maar volgens Miranda was hij helemaal niet uitgenodigd dus ik weet eigenlijk niet hoe hij binnen is gekomen' 'Via de achtertuin net zoals ik' zeg ik. Mijn maag begint te knorren en Samuel hoort het ook. Hij stelt voor om naar beneden te gaan en ik stem in. Samen lopen we naar beneden en zien we dat Miranda en Kaj al aan tafel zitten.

Als ik thuis kom krijg ik al een hartelijk welkom van mijn moeder en de vraag die ik eigenlijk niet wou horen 'Hallo lieverd, leuk feestje gehad gisteravond?' 'Was echt een leuk feestje' lieg ik. Ik vertel het mijn moeder niet maar dat is alleen omdat ik weet dat ze zich dan heel veel zorgen gaat maken en dat is niet nodig. Dat van Jason, dat weet ze ook niet. 'Sorry dat ik niet thuis was gekomen, maar Miranda vroeg of ik wou blijven slapen' 'Geeft niet. Ik vind het fijn om te zien dat je het leuk hebt met haar' zegt ze. Mijn moeder is de beste. Dat kan ik van mijn vader niet zeggen. Sinds ik in Amsterdam woon heb ik niks meer van hem gehoord. Hij was er kapot van dat ik in Amsterdam ging wonen, maar hij snapt het gewoon niet. Sindsdien laat hij niks meer van zich horen, maar mijn moeder, zij steunt mij altijd.

Hallo,

Ik wil jullie bedanken voor de 2000 reads. Het betekend echt veel voor me, thanks! Deze week kan ik niks posten. Dat komt omdat ik op vakantie ben! Als ik wat inspiratie opdoe noteer ik dat en zorg ik dat ik als ik terug ben weer een nieuw deel heb. Voor degene die vakantie hebben: fijne vakantie en voor de andere succes op school!

xxx