I need help (B-Brave fanfiction)

part 14

'Uh hoi' zeg ik. 'Hoi' zegt hij en loopt direct naar binnen toe en gaat de woonkamer in. Verbaasd maak ik de deur dicht en loop ik achter hem aan. We staan nu beide tegenover elkaar en zeggen niks. Ik voel mijn verlangen naar hem, maar ik hou me in. 'Wil je wat drinken?' 'Ja, graag' hij kijkt me onderzoekend aan. Ik kan er niet tegen als hij zo zit te staren. 'Wat wil je?' 'Cola is prima' zegt hij. Ik loop naar de keuken en pak voor ons beiden wat te drinken. Ik zie dat Samuel bij wat foto's aan het kijken is die aan de muur hangen. 'Je drinken staat hier' zeg ik. Hij draait zich en om en steekt zijn duim op en gaat weer aandachtig verder waar hij mee bezig was; foto's kijken. Ik loop naar hem toe en hij wijst naar de foto van mijn vader en mij. Ik voel een brok in mijn keel. 'Wie is dat?' vraagt hij. 'Dat is mijn vader' 'Woont hij hier ook?' 'Nee. Hij is achter gebleven in mijn ouderlijke woonplaats' ik hou het niet meer en ik voel een traan over mijn wang stromen. Al zo lang heb ik mijn vader niet gesproken en hem ook niet gezien. De foto was ik allang vergeten. Samuel kijkt me aan en haalt met zijn hand mijn traan weg. Hij drukt me tegen zich aan en zegt 'Sorry. Als je erover wil praten dan kan je het vertellen' 'Dat hoeft niet. Later misschien, sorry' 'Dat geeft niet' zegt hij. Ik voel zijn warme lichaam tegen mij aan. Dit moment zal ik nooit vergeten. 'Uh je drinken wordt warm' zeg ik om de stilte te verbreken. Hij begint te lachen en loopt naar zijn drinken toe. 'Wil je nog wat doen aan wiskunde?' 'Ja. Eigenlijk wel je bent niet voor niets hier' 'Is goed, waar?' 'Uhm ik heb mijn boeken boven liggen ik kan ze wel naar beneden halen?' 'Nee, we gaan wel op jou kamer' 'Okay, volg me' zeg ik. Met Samuel achter me aan loop ik naar boven, naar mijn kamer.

'Nee dat moet je niet zo doen' zegt Samuel 'Hoe dan? Ik snap het niet' zeg ik 'Zullen we anders even pauze nemen? We zijn nu al 1,5 uur bezig' zeg ik 'Lijkt me een goed plan' 'Ik haal wat te drinken. Blijf jij maar hier ben zo terug' voordat hij nog wat kan zeggen ben ik mijn kamer al uit. Waarom is Samuel zo leuk vraag ik mezelf af. Hij voelt niks voor mij dat is wel duidelijk, want waarom zou hij anders met Putri zoenen? Oja ik zou wat te drinken halen. Ik loop naar de koelkast en pak voor ons beide wat te drinken en loop weer naar boven toe. Ik zie Samuel op mijn bed zitten. Hij kijkt een beetje om zich heen. Oh god wat is hij lekker denk ik. Nee Britt beheers je. Zet het uit je hoofd het gaat niet werken. 'Waarom kwam je gister niet? Ik had nog gevraagd of je wou komen' even denk ik na, oja over dat ijsje. Had hij gevraagd of ik kwam? Nu herinner ik het me weer. 'Ik had het druk. Ging aan wiskunde werken, maar toen kwam ik erachter dat ik het niet snapte' ik lach naar hem en hij lacht terug 'Jammer want het was erg gezellig, maar als jij er bij was was het vast veel leuker geweest' 'Ja vast' zeg ik. Hij komt op me aflopen en gaat voor me staan 'Britt ik meen het. Ik vind het gezellig met je' ik voel dat ik begin te blozen. 'Dat is lief' zeg ik snel. Zijn hand gaat naar mijn wang en blijft daar liggen. Langzaam komt zijn hoofd dichterbij. De adrenaline giert door mijn lijf. Ik voel zijn zachte lippen op die van mij. Zijn tong glijd over mijn lippen. Ik wil meer maar ik duw me langzaam van hem af. 'Sorry' zegt hij. 'Ik snap het niet Samuel' 'wat?' 'Je hebt een vriendin en zoent mij?' hij kijkt me verbaast aan 'Waar heb je het over?' 'Ik zag jou samen met Putri in het parkje gister. Jullie zoende' zijn mond vormt een o 'Putri en ik zoende niet. Een kus op de wang, ja dat kan. We kennen elkaar al langer dan vandaag. Zij is overigens verliefd op een andere jongen en ik wil haar niet' 'Sorry' zeg ik 'Was dat de rede dat je niet wou komen gisteren?' 'Ja dat was 1 rede. Ik had geen zin in klef gedoe en de andere wist je al: ik wilde wat voor wiskunde gaan doen' 'Britt je moet weten dat ik je echt heel leuk vind' zijn lippen raken de mijne'. Ik voel dat zijn tong toestemming vraagt om naar binnen te komen en ik open mijn mond. Langzaam glijdt zijn tong naar binnen. Gebeurt dit echt? Ik kan het niet bevatten maar dit is magisch. 'Britt de eerste keer toen wij elkaar ontmoet hebben was bij de supermarkt. Toen jij je eten liet vallen. Na die keer dat ik je zag kreeg ik je al niet uit mijn hoofd. Zo klunzig hoe je deed maar zo schattig. De tweede keer was op school. Jij zat alleen en ik kwam naast je zitten. Je schrok toen en dat was heel grappig om te zien, maar je hebt niet alleen hele grappige kanten. Op het feestje bij Miranda schrok ik me dood toen ik zag dat je weg ging en Max je achterna ging. Zelf had je dat niet gezien, maar gelukkig heeft die niks ernstig gedaan en was ik op tijd bij je' 'Ja ik ben je daar nog heel erg dankbaar voor' zeg ik 'Britt je moet weten dat je mooi bent en lief. Hoe ik je vrolijk door de school zie lopen met Miranda dat maakt mij blij' ik glimlach 'Je bent niet zomaar een meisje je hebt mij vanaf het begin af aan al betoverd. Liefde op het eerste gezicht. Normaal geloof ik daar niet in, maar jij hebt bewezen dat het echt kan. Lieve Britt wil je mijn meisje zijn?' ik schrik van zijn vraag en loop weg. Wil ik dit echt? Wil ik echt zijn meisje zijn. Zo goed ken ik hem nog niet, maar verliefd op hem. Ja dat ben ik zeker.