Prologue

188 5 0
                                    

Parmağını yara izimde usulca gezdirirken oldukça odaklanmış gözüküyordun. Yaklaştın ve yaklaştın. Artık zaman kavramını kaybetmiştim. Kalbimi 10 metre öteden geçen bir kişi duyabilirdi. Yanağımdaki karıncalanma hissi artarken midemdeki o nahoş duygu vücudumu titretiyordu. Yüzüme doğru nefes verdin. Ellerin elmacık kemiğime dokunurken gözlerimi kapattım. Titrek bir nefes verirken, seni boynumda hissettim. Ve o an uzay boşluğunda bir yerlerdeydim. Dudaklarını geri çektiğinde, yer çekimi tekrar kanun oldu. Ve ben düştüm ama tutmak için orada değildin.

March~HoodHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin