O sabah evime geldin Calum. Kapıyı açtığım anda karşımdaydın. Elinde kırmızı krizantemler vardı.
Unutmamıştın Calum. Krizantemi ne kadar çok sevdiğimi unutmamıştın. Seni içeri davet ettim. Kapıyı kapattın. Hala üzgün görünüyordun. Birkaç gündür sadece özür diliyordun. Sana bunu bırakmanı söylememe rağmen devam ediyordun.
Tekrar özür dilemek için açtığın dudaklarını, dudaklarımla örttüm. Birkaç saniye sonra çektikten sonra sana sarılıp fısıldadım.
'Cal, artık yeter.' Bundan cesaret alıp, çenemden tuttun. Dudaklarını dudaklarıma bastırdın. Yanıldım Calum; beni tutmayacağını sanıyordum ama sen beni tuttun Calum.
Kırık kalplerimizi çengelli iğneyle birleştirdik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
March~Hood
FanfictionVe o an uzay boşluğunda bir yerlerdeydim. Dudaklarını geri çektiğinde, yer çekimi tekrar kanun oldu. Ve ben düştüm ama tutmak için orada değildin.
