Is speed the freedom?

Chapter 1

Elena Knight

'He, ik kan echt wel autorijden hoor!' roep ik lachend terug naar Jake, die net de motor kap van het zwarte kevertje dicht gooid en zijn handen afveegt aan zijn wit shirt. Zwarte vegen veranderen het perfecte witte shirt in een smeerboel. Er staat een brede grijns op Jake zijn gezicht. 'Lieve schat' zegt hij op een onschuldig toontje 'ik heb altijd gelijk...dus als ik zeg dat jij dit getunede karretje niet de baas kan, dan is dat zo.' een onschuldige grijns staat op zijn gezicht te lezen, terwijl hij tegen de auto aanleunt. Het is niet vreemd dat Jake mij lieve schat noemt, dit doet hij niet omdat we samen zijn. Absoluut niet, ik heb nogal een vrijgevochten karakter en kon mij moeilijk binden, dus relaties..nee dat was niks voor mij. Nee, Jake en ik zijn al jaren beste vrienden. Niemand kent mij beter als hem, hij is als een broer voor mij, en ik vertrouw hem alles toe. Ik kijk naar de auto en kijk dan uitdagend naar Jake. 'Wedden dat ik met dit ding perfecte kan racen.' met uitdagende blik wordt direct beantwoordt door een grijns van Jake. Jake heeft samen met zijn broer William een kleine garage. Als beroep repareren ze auto's maar eigenlijk deden ze niks liever dan auto's tunen, en racen. Ze staan dan ook bekend als de beste chauffeurs uit de streek.

Lachend schud Jake zijn hoofd. Als antwoord hef ik nog eens uitdagend mijn wenkbrauwen op, en blijf ik hem aankijken 'testen?' Vraag ik op een uitdagende manier. De gedachten dat we straks gaan racen zorgen voor een vrolijke fonkeling in de helder blauwe ogen van Jake. Zijn mondhoeken krullen omhoog en zijn gekende, schattige kuiltjes verschijnen op zijn wangen. 'Let's do this!' Jake zijn antwoord klinkt opgewonden. Hij neemt een vod van zijn werkbank om zijn handen nog eens af te vegen. Ook al heeft die vod zijn oorspronkelijk kleur ook al niet meer door al de smeerolie. Ik kijk naar hem terwijl hij zijn handen zogezegd proper maakt. Ik zucht even en ga dichter bij hem staan 'vriendeke ben jij dom? Of doe je dom?' vraag ik. Ik probeer mijn stem zo serieus mogelijk te laten klinken. Als ik hem vragend zie fronsen, moet ik op mijn onderlip bijten om mijn lach ik te houden. Ik gebaar naar de vuile vod in zijn handen. 'Ga je daarmee je handen proper maken?' ik kan mijn lach niet meer bedwingen en een korte grinnik verlaat mijn mond. Hij kijkt even naar de vod. Oh nee, dat gezichtje ken ik maar al te goed. Zo kijkt hij alleen als hij iets van plan is. Maar voor ik kan wegduiken veegt Jake de vuile vod in mijn gezicht. Lachend probeer ik onder zijn greep weg te kruipen. Ook Jake proest het uit van het lachen, en houdt mij stevig vast terwijl hij mijn hele gezicht besmeerd met smeerolie. Spartelend probeer ik me te bevrijden uit zijn greep, ook al weet ik dat dat tevergeefs is, want hij is vele sterker.

De beide broertjes O'Conner doen dan wel geen sportschool of zo. Maar toch hebben ze allebei precies een afgetraind lichaam. Natuurlijk werken ze veel, en die auto onderdelen wegen ook wel wat, dus op die manier trainen ze natuurlijk wel. En ze gaan af en toe wel eens lopen. Nu weet ik niet of dat is voor de fun, of dat ze trainen voor weg te kunnen lopen van de politie? Hoewel meestal als we moeten vluchten voor de politie, kunnen we weg racen met onze auto's.

Ja, welkom in mijn wereld. Wij wonen aan de rand van de stad, dicht bij de oude haven. Die ligt er al jaren vervallen bij, en is ingenomen door de straatracers zoals ze zichzelf noemen. Verschillende mensen, waaronder wij, gaan daar sommige nachten naar toe om te racen. Er is een café aan, dat enkel dan open is voor ons. Helaas is dat geen toeristische trekpleister. In tegen stelling zelfs, daar komen niet bepaald de brave jongens. Ik zeg niet dat ze allemaal zo zijn, maar maffia loopt er ook rond. En het is geen terrein voor softies. Buiten de hoeren, lopen daar ook weinig vrouwen rond. Je moet sterk in je schoenen staan om daar je mannetje te staan. Ik was zo een vrouw dat dat kon. Ik had een sterk karakter en een eigen wil, en was niet snel onder de indruk.

Tegenwoordig laat de politie ons al vaker doen. Niet omdat straatracen legaal zijn geworden, ook niet omdat wij daar nu ineens welkom zijn. Want in hun ogen blijft het bendevorming. Ik denk dat ze niet meer af durven komen. Heel af en toe zitten er dappere agenten bij die het wagen om in het midden van de nacht de oude haven te betreden en ons op te pakken. Of ja dat proberen ze toch. Dat zijn, om eerlijk te zijn, de leukste nachten van het jaar. Weg racen van politie mannen die in hun auto's nog maar amper de gas en rem weten staan, en bovendien vertragen naar 20 km/h in een bocht omdat ze bang zijn door de bocht te vliegen. Ja, dat is wel lachen. Volgens mij is er ook nog nooit iemand opgepakt geweest, voor zolang ik daar kom. Niet dat dat zo heel lang is. Ik ben ten slotte nog maar 20 jaar.

Jake gooit de sleutel van de wagen. behendig vang ik die op uit de lucht en ik kijk even naar het kleine kevertje dat midden in de garage staat. Voor ik instap kijk ik nog even op naar Jake. Hij leunt tegen een oude Chevrolet Camaro SS, een scheve grijns verschijnt terwijl hij de sleutels van de Chevrolet omhoog gooit en terug opvangt. Ik nijp mijn ogen even samen, en geef hem de -kom maar op- blik. Ik stap in het kevertje en bekijk de hendels die Alex erbij heeft gemonteerd. Alex hielp de broers mee in hun garage. Zelfs racete hij niet, maar er was niemand beter in auto's tunen dan hem, denk ik. Hij kon van het oudste wrak, een racewagen maken die nog één keer een straatrace kon meedoen. Wat altijd wel lachen was, want hoe goed die oude karretjes ook opgeknapt waren, ze zaten altijd vol verrassingen. Ontploffing van de motor of verlies van carrosserie was dan ook niks nieuws. Alex en Jake zijn op korte tijd heel goede vrienden geworden. Ik was bang dat hierdoor de vriendschap tussen mij en Jake zou verwateren, maar het tegenovergestelde gebeurde. We konden het met z'n drieën heel goed vinden. ondertussen kan ik ons al bijna onafscheidelijk noemen. De beide jongens zijn als broers voor mij. Natuurlijk blijft Jake een streepje voor hebben op Alex omdat hij mij al langer kent, maar dan verhinderd niet dat Alex en ik, ook goede vrienden zijn geworden.