Is speed the freedom?

Chapter 8

Nadat Riley kwaad de deur achter haar dicht gooit, en vertrekt. Is het muisstil in huis. Ik staar nog steeds naar mijn glas. Maar het besef dat ik zo net mijn beste vriendin boos heb laten wegrijden, zonder haar proberen te stoppen blijft aan mij knagen. Traag kijk ik op naar Jake die aan de andere kant van het keuken eiland staat. Hij kijkt nog even naar de dicht gegooide deur, en dan naar mij. Ik weet dat hij snapt waarom ik wil racen, maar hij voelt waarschijnlijk ook de tweestrijd die ik voel.
Even blijven we elkaar aankijken. Zonder iets te zeggen weten we precies wat de andere wil zeggen.
Na het voorval lijken ook Alex en Will hun tong verloren te hebben.
Ik hoor hoe Will de TV harder zet als het weerbericht begint. Ik schijf stil van de kruk af, en ga naast Will in de zetel zitten.
'Het belooft weer een hele warme dag te worden.' Will blijft naar het beeldscherm kijken terwijl hij dat meedeeld.
Als het nieuws gedaan is rekt hij zich uit, en staat hij op uit de zetel. 'Mannekes, ik weet niet wat jullie gaan doen. Maar die karretjes beneden rijden niet vanzelf.' dat gezegd te hebben loopt hij naar beneden. Ook Alex schiet in actie, hij loopt naar boven om zich aan te kleden en even later volgt hij het voorbeeld van Will en loopt hij naar de garage om te gaan werken.

Ik staar naar de TV, niet weten naar wat ik aan het zien ben. Mijn gedachten zitten bij Riley. Jake komt naast me zitten, legt zijn arm rond mij en trekt me tegen zich aan. Ik nestel me tegen zijn warme lichaam aan, en sluit even mijn ogen. Dit veilige gevoel, alsof al mijn zorgen vanzelf weg zullen gaan, nadat ik hier in de armen van Jake heb gelegen. Dit gevoel wil ik gewoon nog even houden. 'Hoe kan ik dit ooit goed maken Jake? Riley was wel serieus pist. Zo heb ik haar nog nooit gezien.' mijn stem sterft weer weg. Een korte zucht verlaat mijn mond en ik voel hoe Jake mij een tedere kus op mijn kruin geeft.
'Ga naar haar toe.' zegt hij resoluut. Wat? Wat zegt hij nu, naar haar toe gaan. 'Jake jij weet ook dat die nu op het strand zit met haar andere vrienden, en je weet dat die mij niet mogen.' ik snuif even bij de gedachten aan de laatste keer dat ik daar was. Het was de eerste keer dat ik met Riley meeging naar haar training. Ik herinner me nog goed hoe die andere waren. Egoïstisch, hebberig, en ze zien zichzelf veel te graag. Het zijn gewoon typetjes recht uit de film van Mean girl. Hoe kan Riley zelfs met hun omgaan?
'Oké oké, het gaan nooit je vrienden worden, maar je moet daar naar toe gaan voor Riley, niet voor de anderen.' Jake zijn stem klinkt rustig en beheerst. Dat, en het volgen van zijn ademhaling brengt rust in mijn onrustig hoofd. Ik knik even, en nestel me daarna dichter tegen hem aan.
'En daarbij Elena, je weet toch waarom ze zo afstandelijk doen tegen jou?'
'Nee' mompel ik.
'Ze weten dat jij één van ons bent.' hij strijkt met zijn vingers door mijn haar, terwijl hij vertelt. Ik moet me goed concentreren om te luisteren want het fijne gevoel van zijn aanrakingen haalt me uit mijn concentratie.
'Zij, en zo veel anderen in de stad inclusief de politie zijn bang voor ons. Of ja, niet persé voor ons, maar wel bang om 's nachts en zelfs overdag bij de oude haven te komen. Ze zijn bang van de bende racers. En je kunt ze geen ongelijk geven. Wij weten dat er ook goeie bijzijn, maar wij weten ook dat er een paar slecht maffia jongens rondhangen die ook wel eens graag racen. En zij...zij scheren ons allemaal over één kam, en daarom zijn ze 'bang'  van ons.' ik grijns even.' Ja jullie komen nu ook wel heel impressionant over.' lach ik. Wat niet gelogen is, zij en vele andere ginder zijn geen kleine onschuldige mannen. Ze zijn stevig gebouwd en komen soms stug en hard over voor vreemde. Ik weet dat zij ook een hele andere kant hebben, maar om tijdens de straat racen je mannetje te staan, wetend dat er daar ook criminelen rond lopen, ja dan moet je je 'zacht' kantje wel verbergen. En ik geloof dat ik ook bij die criminelen hoor, aangezien het verboden is om op de oude haven te komen, en ik kom daar ook. Maar voor de rest heb ik absoluut geen crimineel verleden, laat staan dat ik zoals sommige daar een moord op mijn geweten heb.

'Misschien moet ik inderdaad maar gewoon naar haar toe gaan.' mompel ik bijna onhoorbaar. Maar voor Jake was het alsof ik duidelijk en klare taal sprak. 'That's my girl.' zegt hij. Normaal zegt hij dat na een race, of als ik iets doe waarvan anderen denken dat ik het niet zou doen. Hoewel nu ik het zo eens bekijk, past zijn antwoord dan wel in deze context. Aangezien ik normaal gesproken niet zo snel naar het strand zou gaan.
'Allee vooruit, ga je omkleden. Ik ga me ook omkleden, en naar de garage gaan.' we staan beide op en wandelen de trap op. Aangezien ik altijd bij Jake slaap, vaak ook in hetzelfde bed, lopen we beide naar zijn kamer.

Met een diepe zucht laat ik me op zijn bed vallen. Ik kijk er zo hard tegen op om naar het strand te rijden.
'Komaan, schiet op Elena.' Jake komt net het kleine badkamertje uit, dat aan zijn kamer grenst. Hij neemt mijn beide handen vast en trekt me recht. Gewillig laat ik me recht trekken. De tegenzin is duidelijk op mijn bezicht af te lezen, en als Jake stopt met trekken laat ik me gelijk weer op zijn bed vallen. Had ik trouwens al gezegd dat zijn matras zalig ligt? Echt, dat is zo'n hemelse matras. Die wil ik ook wel, maar aangezien mijn ouders weinig thuis ben, en ik veel hier zit is het ook een beetje mijn matras, denk ik bij mezelf. 'Elena, sta op en kleed je aan. Ik heb nog een verrassing voor je.'
Wat? Zei hij nu net verrassing? Ja daar hou ik wel van. Ik ga recht op zitten, en kijk hem nieuwsgierig aan.
Jake negeert de blik en kijkt in zijn kast voor kleren voor mij. Ja na al die tijd dat ik hier al kom, heb ik al een aardige verzameling kleren in de kast van Jake liggen. Hij neemt een high waisted shortje, een zomers topje en lingerie en gooit het naar mij. 'Jaaaaake.' hij kijkt me argwanend aan, dat komt misschien omdat ik zijn naam zei op de bekende -ik heb iets van je nodig- toon. Ik wijs naar mijn riem die op zijn bureaustoel hangt en een smekend lachje komt op mijn gezicht. Jake zucht even en brengt dan mijn riem naar mij. Vervolgens verdwijn ik in de badkamer om me om te kleden.