Is speed the freedom?

Chapter 13

Elena Knight

Al driftend kom ik het erf terug op gereden. Met brute bewegingen stap ik uit de cabrio en gooi ik het portier dicht. Ik been de garage binnen.
En loop naar de trap om naar het huis te gaan zonder op te kijken. 'He, Elena? Elena wat is er.' ik hoor Jake zijn voetstappen al snel dichter komen. En vlak voor ik de trap wil op lopen, komt Will naar beneden.
'How eens jij, doe even kalm en leg uit wat er aan de hand is.' hij slaat een arm rond mijn middel en houdt me tegen, zodat ik niet naar boven kan gaan.
'Will laat me los! Ik heb nu even geen zin om te praten.' roep ik terwijl ik probeer uit zijn greep te ontsnappen. In een soepele beweging, trekt hij zijn arm naar zich toe zodat ik met mijn rug tegen zijn borstkas aan leun. Even probeer ik weer tegen te stribbelen, maar dat geef ik al snel op en ik leun met mijn hoofd naar achter tegen zijn schouder aan.
Als ik terug naar voor kijk zie ik Jake voor me staan, met zijn armen gekruist kijkt hij me aan.
'Elena?' aan zijn afwachtende blik te zien wilt hij dat ik vertel wat er gebeurd is. Ik zucht even en probeer eronder uit te komen 'er is niks gebeurd.' zeg ik met een schijnheilige lach.
'Ja, en ik ben de paus.' Alex was ook dichter komen staan. En zowel hij als Jake kijken me afwachtend aan, terwijl Will me nog steeds vast heeft.
Eerst wil ik nog eens zeggen dat er niks is, maar dan lijkt de waarheid over mijn lippen te stromen als een waterval 'oké oké, jullie je zin. Ik heb het goed gemaakt met Riley, dus blijf ik speciaal voor die...die...die' ik wil het vreselijkste scheldwoord zeggen dat er bestaat, maar Jake is me voor 'oké Elena we snappen het, dat scheldwoord hoef je niet te zeggen.' Even staat mijn gezicht nog op donderen, dat scheldwoord zeggen kan daar tegen helpen. Maar oké Jake heeft gelijk achteraf voel ik me nooit beter als ik Riley voor het vuil van het straat heb uitgemaakt. 'Heb ik mijn dag verspilt met haar en die trutten van haar team, om op het einde van de dag met ruzie terug te vertrekken. Ik heb er echt zoveel spijt van dat ik ben gegaan. Heel mijn dag is verspilt en het is nog niet bijgelegd met Riley.' de woede is op mijn gezicht te lezen. Ik ben geen persoon die gemakkelijk. huilt. Ik zal eerder boos worden.
Jake kijkt me begrijpend aan en opent zijn armen voor een knuffel.
Ik lijk dan wel bikkelhard langs de buitenkant maar ook ik heb af en toe nood aan een knuffel, al zou ik dat nooit laten merken.
Als ik voel dat Will zijn arm lost, loop ik naar Jake en omhels ik hem. Mijn ademhaling en hartslag worden rustiger. Langzaam laat hij me los, hij glimlacht en drukt een kus op mijn voorhoofd.

'Jij bent de grootste schat op aarde, laat je door niks of niemand iets anders wijs maken. Dat komt wel goed met Riley. Vanavond kun je al je frustratie eraf racen! En wat Riley betreft... Zorgen voor  morgen! Jullie vriendschap heeft al meer discussies overwonnen. Love you x'

Ik sta dan wel in Jake zijn kamer en hij is in de garage, maar toch stuurt hij dit lieve sms'je. En dan vragen mensen af hoe ik het overleef met die jongens? Wel heel simpel... Ze zijn de beste vrienden op aarde! Ik trek snel een joggingsbroek aan en een vest van Jake, die wel veel te groot is maar tegelijkertijd heel comfortabel. Omdat het buiten nog steeds warm is trek ik onder die vest niks aan, buiten mijn bh dan. Ik ga naar beneden en begin alles klaar te leggen in de keuken. Jake komt kort nadat alles klaar staat ook in de keuken. Nadat we beiden onze handen hebben gewassen, en Jake ook een joggingsbroek en een propere shirt is gaan aantrekken, beginnen we aan het koken.
En zoals gewoonlijk wordt er vooral gelachen, geproefd en gedanst en mee gebruld met de radio tijdens het koken. En houden we op het einde niet veel over, maar we hebben ons geamuseerd.
'Oké Jake ga daar staan en vang dit komkommer schijfje met je mond.' lachend gaat Jake op een korte afstand van mij staan en probeert hij het komkommer schijfje te vangen. De eerste keren belanden de schijfjes overal behalve in zijn mond. En tegen dat de komkommer zo goed als op is lukt het hem om een schijfje te vangen. 'Yes!' hij steekt zijn beide vuisten in de lucht en doet daarna alsof hij buigt voor zijn publiek. Ik klap en juich, en doe alsof ik een heel publiek ben. Ik weet zeker dat ze ons beneden in de garage kunnen horen roepen en lachen. Ach ja die zijn dat al gewoon van Jake en mij.

Na een tijdje staat er toch een beetje fatsoenlijk eten op tafel.
Al snel komen Will en Alex naar boven. Ik zweer het, die twee hebben een neus voor eten. Die komen altijd naar boven als het eten net klaar is, geen moment vroeger of later.
Will passeert even langs de kook potten voor hij zich gaat omkleden. 'Euh Jakie boy je bent mijn beste broertje, maar ik heb reusachtige honger, en kookt de hoeveelheid dat nog maar net genoeg is voor een paar magere modellen die weigeren te eten.' hij meent het wel, maar kan er ergens toch mee lachen. Misschien omdat dit niet de eerste keer is dat er weinig op tafel staan als ik en Jake koken.
'Hela, het grootste eetmonster staat daar.' lachend wijst hij naar mij. Met een onschuldige grijns kijkt ik naar Will. 'Ik let gewoon op je lijn', grap ik dan, terwijl ik een stuk tomaat uit het de vers gemaakte salade haal.
'Let maar op jij, of ik zet jou de volgende keer op dieet.'
Will knipoogt even naar mij en gaat zich dan omkleden.
'Jake mag ik kleren lenen?' Alex is dan wel vaak ik de garage maar hij woont nog thuis, dus leent hij geregeld kleren van Jake. Ook vandaag weer. Jake knikt en gebaard met zijn hoofd naar de trap, 'je kent de weg.'