Is speed the freedom?

chapter 3

'Komaan. Get in your car girl!' Jake geeft een tik op mijn kont en stapt dan in zijn auto. Ik buig nog even naar Alex toe, 'ik win deze race nooit, maar dan bewijs ik wel dat ik dat bakske de baas kan.' ik geef hem een knipoog en stap dan ook in de andere auto.
Jake kan het weer niet laten om de zware motor van zijn Chevrolet te laten brullen. Ik draai met mijn ogen, en leg mijn handen stevig rond het stuur. Als Alex met de vlag voor ons komt staan, schenk ik Jake nog één keer een blik, een zelfverzekerde blik.
Hij kijkt me aan met dezelfde blik en heft zijn wenkbrauwen even op en knikt dan naar Alex als teken dat we klaar zijn voor te starten. 'Jake, kerel, laat je niet in maken. En jij..' hij richt zijn blik op mij en grinnikt even '...geniet van de achterkant van Jake zijn Chevrolet, want meer ga je niet te zien krijgen.' weer ontsnapt een gemeen grinnikske uit zijn mond. Ik steek mijn tong uit en toeter naar hem.
Wat ik achteraf beter niet had gedaan, aangezien de toeter van deze wagen niet bepaald indrukwekkend is...eerder lachwekkend zelfs, oeps. De twee jongens schieten dan ook in de lach. Ja dat heb ik weer.
Na een tijdje heft Alex de vlag. De beide motoren van de auto's ronken en zijn klaar voor een vliegende start te maken. Zodra de vlag naar beneden gaat schieten de beide wagens naar voor, en blijft Alex alleen achter, terwijl hij ons nakijkt.
Al snel neemt Jake de leiding. Mijn gaspedaal is helemaal ingedrukt maar er lijkt maar amper beweging in te komen. Hoewel ik Jake wel kan bijhouden, niet inhalen, maar wel bijhouden. Verdorie waarom gaat die niet sneller. Als ik nu nog harder om de gas druk dan trap ik de pedaal door de auto denk.
Oké dan andere troeven. Ik trek één van de hendels naast mij omhoog en van zodra we op een recht stuk komen, ga ik rechts van Jake rijden, en druk ik het knopje op de hendel in. De kleine auto vliegt vooruit. En even wordt ik met een enorme knal tegen de leuning aangedrukt.
In een flits zie ik hoe ik Jake voorbij. Yes! Ik lach vrolijk, en ga voor hem rijden. Hij geeft gas bij en manoeuvreert om mij voorbij te gaan.
We racen op een volledige mijl. Dus het effect van de explosieve kracht naar voor, was maar van korte duur. Ik zie dat Jake nadert en al snel rijdt hij terug vlak naast mij. Even blijft hij daar rijden, en van zodra onze blikken kruisen, knipoogt hij en scheurt hij naar voren.
Gefrustreerd sla ik even op mijn stuur. 'Komaan vriendeke niet opgeven!' ja zo erg is het al, dat ik tegen mijn auto begin te praten. De eerste bocht nadert. Al slippend geraak ik door de bocht, maar ik heb daardoor weer heel wat terrein verloren. de afstand tussen mij en Jake wordt elke seconde groter. Oké, nog een laatste troef. Hopen dat die werkt. 'Oké Alex, stel me niet teleur.' hij hoort me dan wel niet, maar toch moest ik dat gezegd hebben voor ik op het kleine rode knopje duw dat langs de zijkant van mijn stuur is gemonteerd.
En het lijkt te werken, even schiet de wagen snel naar voor. Helaas was dat de druppel. De motor kon het niet meer aan. Ik hoorde een harde knal, gevolgd door een totaal oncontroleerbare auto.
'Shiiiiit!!' roep ik luid. Mijn beide voeten zijn van de pedalen, af en toe probeer ik nog is te remmen, maar dat is tevergeefs. Ook het stuur laat me in de steek. niet alleen de motor is ontploft ook het besturingssysteem lijkt ontploft.
De auto rijdt met een vaart op een stapel banden af. Tot het laatste moment probeer ik tevergeefse pogingen om het tot stilstand te krijgen, maar de auto knalt los op de stapel banden, en daarna vliegen we scheef tegen een ijzeren pilaar. Waardoor we beginnen rond draaien. Misschien was dat wel mijn geluk, want niet de voor- of de zijkant, maar de achterkant van de auto knalt tegen de muur van een oud gebouw aan.