MABEDİM (Tamamlandı) Adım Adım Mutluluk-1

33. BÖLÜM ~ DÜĞÜNÜMÜZ VAR

Herkese yeniden merhabaa. Yine uzunlar uzunu bir bölüm ile geldim. Umarım sıkılmadan okursunuz.

Bir de unutmadan söyleyeyim. Hikayemiz 10.000 okunma oldu ve ben aşırı aşırı mutlu oldum. Yazmaya başlarken tanıdıklar dışında birkaç kişi okur herhalde, hiç olmadı 1000 okunma falan olur diyordum.

Şimdi okunma sayısı giderek arttıkça mutluluğuma mutluluk ekleniyor. Ve ve ve yorumları yüzümde öyle bir gülümseme ile okuyorum ki, gören de sevgilim ile konuştuğumu falan zanneder. Lütfen yorum yapmaktan geri durmayın. Sizlerle konuşmayı çok seviyorum.

Yine çok konuştum maalesef. Neyseee, bölüm aralarına yine şarkılar bıraktım. Havaya girmek için dinleyin bence :)

Bölüm ithafı için oy vermeyi unutmayın. Sizleri seviyorum. Keyifli okumalar.

*********

İmam duayı tamamlayıp nikah akdini bitirince, Altan gülümseyerek Zümrüt'e doğru eğildi.

'Canım karım.'

Zümrüt sıcacık bir şekilde gülümsedi.

Altan sırıtarak devam etti. 'En az beş çocuk istiyorum Zümrüt Karlıdağ.'

-

Zümrüt yüzünü, aynı yatağı paylaştığı annesinin göğsüne gömdü. Hiç sesini çıkarmadı. Hüzünlüydü, burnu ağlamamak için direndikçe daha çok sızlıyordu.

Emine hanım Zümrüt'ün başını okşadığı yerde konuştu. 'Mutluluğun hiç bozulmasın annem. Rabbim sana güzel hayırlı evlatlar versin. Sevdiğinle evlatlarında hep huzurlu ol inşallah.'

Zümrüt yine bir şey söylemeden annesine daha çok sokulup uyumaya çalıştı. Heyecandan titrerken zor da olsa uyuyabildi.

-

Altan Zümrüt'lerden çıktıktan sonra, erkeklerle uzunca bir süre Dursun ustanın mekanında oturmuştu. Heyecanlıydı, mutluydu. Dahası çok huzurluydu. Üzerinde sakinlik ve rahatlık varken, kafasını gökyüzüne kaldırıp şu an yaşadığı huzur için binlerce kez şükür etti.

Eve vardığında Tuana'yı alıp kendi odasına götürdü. Kardeşini sarıp sarmaladı. Mis kokulu saçlarını koklamaya başladı. Uzun bir süre olmayacak olsa da ondan ilk defa böyle ayrı kalacaktı.

Melek gibi uyuyan kardeşinin gözlerine hafif buseler bıraktıktan sonra uyumaya çalıştı.

-

Zümrüt sabah uyandığında annesi yanında yoktu. Kucağındaki yastığa sarılıp derin bir nefes aldı. O kadar huzurlu hissediyordu ki kendini, kalkıp yavaş hareketlerle banyoya girdi.

Akan sıcak suyun altında rahatladı, gevşedi. Çıktığında ise hülyalı hülyalı etrafa bakarken telefonunun sesi ile kendine geldi.

'Altann..'

Altan kızın sesini içine çekiyormuş gibi derin bir nefes aldı. 'Elalım, günaydın. Ne yapıyorsun?'

'Günaydıınn. Hazırlanıyordum bir tanem sen ne yapıyorsun?'

'Hımm, bende yeni kalktım. Güzel gelinimi düşünüyordum. Gelip ben bırakayım mı sizi kuaföre?'

'Yok aşkım sen gelme, günün başından heyecan yapmak istemiyorum.'

Altan, Zümrüt görmese de bayağı bir sırıttı. 'Eh sen de haklısın tabi. Günün ilerleyen saatlerinde, şöyle geceye doğru bayağı heyecanlanacağın için.'

Zümrüt bir yandan kızarırken bir yandan somurttu. 'Of Altan ya, yapma şunu dedim sana kaç kere.'

'Neyi yapmayayım güzelim?'