MABEDİM (Tamamlandı) Adım Adım Mutluluk-1

6. BÖLÜM ~ ZEYNEP

Merhabalaar 🙋 biraz geç geldim farkındayım ama, bundan sonra haftada bir bölüm yayınlamayı düşünüyorum 😊 umarım hep yanımda olursunuz 🙏 sizleri seviyorum 😘

Keyifli okumalar ❤

*********

Heyecanla çantasını ve kabanını aldıktan sonra kapıya gitti. Derin bir nefes alıp sevdiği adamı görmek için asıldı kapının koluna. Kapıyı açtı açmasına ama ne olduğunu anlamadan karşısında gördüğüyle bir çığlık attı.

Gözünün morluğu ve ağzından sızan kan ile duruyordu karşısında. Ağzından fısıltı gibi döküldü kelimeler Zümrüt'ün.

'Zeynep! Kim yaptı sana bunu?'

-

Zeynep kapının pervazına dayanmış kendinden geçmek üzereydi. Zümrüt elindeki çantayı ve kabanı nasıl yere attığını bilmeden hemen arkadaşını kollarına aldı.

Bayılmak üzere olan kızı içeriye nasıl bir güçle taşıdı bilmiyordu ama titreyen bedeni koltuğun üzerine bıraktığında kendisi de titremeye başlamıştı.

Ne ara ağlamaya başladı bilmiyordu. Yüzü göz yaşları içinde sırılsıklam olmuştu. Zeynep'in dudaklarının aralanıp bir şey söylemeye çalıştığını görünce hemen kızın dudaklarının dibine eğildi.

Kızın dudaklarından dökülen tek kelime 'Su.' olmuştu. Zümrüt ayakkabılarından bir çırpıda kurtulup mutfağa koştu. Elinde bardakla gelip arkadaşının yanına çöktü.

Başını kaldırıp, yavaşça içirmeye çalıştı elindeki suyu. Getirdiği ağrı kesici hapı da dudaklarının arasına koyup yutmasını sağladı.

Zeynep başını koltuğa yaslamış uyur vaziyette nefes almakta güçlük çekerek oturuyordu. Zümrüt'ün içi acıyla ve arkadaşına bunu kimin yaptığının endişesiyle burkulsa da şimdi sorgulamanın vakti değildi.

Ecza dolabından birkaç ilaç ve pamuk alıp tekrar salona geldi. Kızı yavaş hareketlerle doğrultmaya çalıştı.

Zeynep milim hareket etse vücuduna bir acı saplanıyordu. Zümrüt gözlerindeki yaşı silip elindeki pamukla arkadaşının yarasını temizlemeye başladı. Dudağının kenarına değen ilaçlı pamukla acısı artan Zeynep kıvranmaya başladı.

'Şşş tamam canım, biraz sık dişini. Yaranı temizleyeyim.'

Zeynep'in bir gözü giderek şişmeye devam ediyordu, neredeyse kapanmak üzereydi. Zümrüt yarayı pansuman edip, önce arkadaşının ayağındaki ayakkabıları çıkardı. Sonra üzerindeki kabanı dikkatli hareketlerle çıkarıp yavaşça koltuğa yatırdı.

Hırıltılı şekilde zorla nefes almaya çalışan arkadaşını yaşlı gözlerle izledi.

'Ne oldu böyle Allah'ım, kim yaptı bunu?' diye kendi kendine konuştuğu yerde ağlıyordu.

O sırada Altan'ın eve ulaşmak üzere olduğu aklına geldi. Arayıp haber vermek için gözleri bir an telefonunu aradı ama bulamadı.

Tabi ya, Zeynep'i o halde görünce elindeki kabanı, çantayı yere fırlatmıştı. Kapıda bıraktıklarını almak için salonun kapısına yürüyordu ki, evin içine kulağını sağır eden bir ses doldu.

-

Altan ıslık çalarak merdivenleri çıkmaya başladı. Zümrüt kapıyı açınca, Altan önce huzur bulduğu kokuyu hapsedecekti içine, sonra da elinden tutup baba bildiği adamın gururla karşısına çıkaracaktı.

Zümrüt'ün oturduğu kata gelmişti ki daha merdivenleri tamamlamadan kızın kapısının açık olduğunu gördü. Son basamakları nasıl çıktığını bilmeden kapıya ulaştığında yerde duran çantayı ve kabanı görünce içinde bir yerler balyoz yemiş gibi un ufak olmuştu.