Immortal Blood

Chapter 2: Prince

                “Make her presentable!”  sigaw ng isang lalake na pinasok ako sa isang napakalaking banyo, may limang babae ang nag-aabang sa harap ng pinto at agad agad nila akong nilinis, ginupitan ng bohok at tinanggal lahat ng dumi sa bou kong katawan na kahit sa dulo ng mga kuko ko.

Pinasok nila ako sa isang napakalaking banyo na mas malaki pa sa aming bahay. Binabad nila ako sa tubig ng punong puno ng mga rosas ng ilang oras.

I was wearing 5 inch heels, matapos ba naman nila ako ginawang manika na binihisan at inayusan. I look at the mirror at hindi ko na kilala ang taong nakatayo sa loob ng salamin. Meron akong curly auburn hair na nakapuloput sa aking leeg. I look like a women, kumikintab ang mata ko, I never feel this beautiful. nakasout ako ng ilang layer na mga damit, katulad ng mga larawan na nakikita ko sa mga libro, para akong prinsesa sa isang palasyo. pero hindi ito palasyo, isa itong kulungan.

 “Hi, I’m Nathaniel… your servant…“

A boy standing beside me, hindi nalalayo ang aming edad, meron siyang mala ashes na buhok at mala silver na mata, a very shady gray. a simple word can describe him, perfection, a living man doll.

“hi, ako pala si Aimee”

He nodded. Pero hindi niya ako tinitingnan.

“The prince wants to meet you” he whispered.

Dahan dahan niya akong inalalayan sa pagtayo. Mas lalo kong napagmasdan ang kastilyo, gawa ito sa mamahaling marmol, napapalibutan lahat ng bintana ng itim na tela na walang sinag nang liwanag ang nakakapasok, hanggang huminto kami sa isang kwarto na puno nang libro.

A man standing in black dress, blond ang buhok nito at may mapupulang mata. I stammered, muntikan na akong matumba at buti na lang ay inalalayan ako ni Nathaniel

“What are you?”

Wala pang isang Segundo ay nasa likod ko na siya, he was standing beside me.

"anong pangalan mo?" tanong niya habang nakatitig sa akin, ang pula niyang mga mata, pakiramdam ko lumalambot ang tuhod ko, at buti na lang ay nasa likod ko pa rin si Nathaniel at inalalayan ako, dahan dahan niyang hinawakan ang bohok ko at nakaramdam ako ng matiniding pagkamuhi sa kanya.

"wag mo akong hahawakan, at sino ka ba?, ikaw ba ang dahilan kung bakit ako nandito?" hinampas ko ang kamay niya paalis sa mukha ko, tiningnan ko siya ng masama, ang lalake na ito ay kinamumuhian ko.

ngumisi siya at narinig ko ang tawa niya sa boung kwarto. "gusto kita bilang isang.... Pagkain..." tiningnan niya ng masama si Nathaniel, at nakita ko na parang namutla si Nathaniel at agad agad na lumabas ng kwarto, iniwan niya ako mag-isa kasama ng lalake na ito. "Ako pala si Prince, at ako ang nagmamay-ari ng lahat na nakikita mo dito.,kaya kung nais mong mabuhay ay sumunod ka sa akin” 

“bakit?...bakit?” wala nang salita ang nabou sa bibig ko, hawak hawak ni Prince ang mukha ko, nanginginig ang tuhod ko, bakit ako nandito. Bakit?

“The doctor was right, napakabango ng iyong dugo” the man whisper behind my ears, hindi na kaya ng utak ko intindihin ang nasasaksihan ko, bago pa ako makasigaw ay may dalawang malalamig na pangil ang bumaon sa gilid ng aking leeg.

“. . .monster..” isang salita lang ang  nasabi ko, bago pa mawalan ako ng malay.

.

.

.

I slowly open my eyes, nakahiga ako sa isang  kwarto na may walong higaan. Nathaniel was sitting behind my bed. Binigyan niya ako ng tubig.

“masasanay ka rin ma’am” he whisper.

“hindi ako makapaniwala. ..”

Dahan dahan tumayo si Nathaniel para buksan ang bintana, makikita sa bintana na iyon ang lower city.

“lahat ng tao ay nakatira sa lower city, para alagaan sila na parang mga tupa, at dito sa upper city ay lungsod ang halimaw na kakain sa kanila”

“impossible”umiling ako.

ang lalake na nakita ko kanina sa kwarto, siya ang Prince ng winterhold, siya ang pumili sa akin para pagsilbihan siya, para maging pagkain niya. hindi ko kaya ito, na alam ko isang araw ay puede akong mamatay sa kamay niya.

“hindi mo ba napapansin ang mga doctor na kumukuha sa inyo ng dugo, kapalit ng pagkain at gamot. Pinipigilan nila kayo mag-aral dahil takot sila na mahigitan nyo sila “bulong niya, kaya pala linggo linggo kami kinukuhaan ng dugo, dahil sila ay mga bampira, at kailangan nila kami bilang pagkain.

“kailangan ko nang umalis dito, ayaw kong maging isang walking blood bag ng mga halimaw dito sa upper city”

“pag aalis ka!  Papatayin nila ang kapatid mo!” sigaw niya, at tiningnan niya ako ng seryoso.

I stopped, naalala ko ang nag-iisa kong kapatid. Si Asa, siguradong nag-aalala na siya sa akin. Hindi ko na napigilan pa ang luha ko. Nanginginig na ang bou kong katawan sa takot. Bakit hindi nalang nila kami patayin.

“kaya ka ba nandito ay katulad din ng sitwasyon ko?” tanong ko kay nathaniel at nasa mukha niya ang takot. He nodded.

Maya maya ay may pumasok na walong babae sa kwarto kasama ang kanila kanilang mga alila, lahat sila ay nakasout ng magagarang damit.

“siya ba ang bago?, wow she look .. Hmm…good”  

Sabi ng isang babae na mukhang pinakamatanda sa kanila

“siya si Amanda, at katulad mo rin sila,. Mga pagkaing tao ng prinsipe, o container” bulong ni Nathaniel sa akin.

Noong unang niyaya ako ng doctor, akala ko nag-iisa lang ako, pero nagkakamali pala ang pagkakaintindi ko.

“Bakit nandito pa ang alila na yan!, labas” sigaw ni Amanda, at agad agad na umalis si Nathaniel

“bastardo, ulila na kasi… sayang ..“ bulong ni Amanda.

“ulila na si nathaniel?” tanong ko,

“oo, ang kapatid ni Nathaniel ang dating nasa pwesto mo, kaso, masyadong matigas ang ulo. Kaya ikaw Aimee.. sundin mo lahat ng inuutus sa atin ng prinsepe at masama kung nagugutom siya” mabait na sabi sa akin ni Amanda, nag palit na siya kaagad ng damit pang-tulog. "at wag mo na problemahin ang alila na yun, ang silbi lang niya sa atin ay utusan."

Lumapit sa akin ang isang babae na may itim na bohok at pinunasan niya ang luha sa mata ko.

“wag, kang matakot… sa una lang yan, pero sa katagalan masasanay ka na dito sa upper city dahil ligtas tayo, yun nga lang, isa sa atin ang mawawalan ng dugo tuwing nagugutom ang prinsipe, ako pala si Mia” bulong nito.

Siguro nga tama si Mia masasanay din ako… sana…

****

Note: Prince (at picture)