Immortal Blood

Chapter 10: Alone

Nathaniel P.O.V

Dahan dahan niya akong nilagpasan, at kinamuhian...

Dahan dahan kong nakita ang ekpresyon niya sa akin bago umalis. Pagkamuhi.

Gusto kong ibalik ang oras, at humingi ng tawad kung bakit ko nasabi iyun, pero nabalot ako ng takot, nabalot ako ng takot sa mga halimaw na yun, I was living with those monster for almost eight years, nakita ko kung paano nila pinatay ang ama ko, nakita ko kung paano nila pinatay ang kapatid ko and what.. mawawala na lang ba lahat ng galit ko sa kanila dahil kay Aimee?..

“fvck” I yelled.

Naalala ko nung araw na tumakas kami, dapat ako ang papatyin ni Prince, dapat ako ang nasa sitwasyon niya, pero hindi sinakripisyo niya ang buhay niya para sa akin, para sa walang kwentang buhay ko.

Sana hinayaan niya na lang akong mamatay sa kamay ni Prince, sana hinayaan niya na lang akong mamatay, para hindi ko maramdaman ito, gustong magalit sa kanya, pero hindi niya iyon kasalanan, kasalanan ko ito, kasalanan ko ito kung bakit niya nararanasan ito.

“Nathaniel? Gusto kang makausap ni Prince” a voice ask, si Myrna, a servant katulad ko, siya ang nag-aalaga kay Mhia.

Dahan dahan akong tumayo sa pagkakahiga, im wasted

“Ayaw. Ko.” I whispered.

“pero... he is the Prince... hindi ka puedeng hindi sumunod sa sinasabi niya-“

“alam ko, kaya nga hindi ko siya kakausapin” I blunt.

I hear her gasp, at dahan dahan siyang umupo sa higaan ko, this girl. pinupuno niya ang pagtitimpi ko, kasama ko siya nagsilbi sa mga halimaw na yun, she know me well, alam niya lahat ang pinagdadaanan ko.

“Nathaniel... he is the Prince and youre not...” she whispered. at dahan dahan niyang hinawakan ang balikat ko, hindi naman ako manhid, alam ko na matagal na niya akong gusto pero hanggang kaibigan lang ang tingin ko sa kanya.

“Hwag mo akong hahawakan...” I yelled, at agad agad siyang lumayo sa akin, kilala niya na talaga ako at alam niya kung kelan ako wala sa mood makipag-biruan.

Nakaramdam ako ng guilty sa sarili, wala naman siyang ginawang masama sa akin, but hear I am again, lahat ng bagay ay sinisisi ko sa ibang tao, lahat ng pagkakamali ko, sinisisi ko sa ibang tao, peo lahat naman iyun ay ako ang may kasalanan. This was worst, wala akong kwenta, I don’t deserve anyone, I don’t deserve Aimee. I don’t deserve her also, dapat sa akin ay magdusa.

“is this  about this girl. Aimee ba?... kahit kelan ba Nathaniel, napakatigas ng ulo mo...  wag na wag mong kukunin ang pagmamay-ari ng Prince, he almost killed you! Kung sinusunod mo lang ang sinasabi niya, siguro hindi ka nandito sa napakaduming kusina, siguro-“

“stop it.. Myrna... akala ko tapos na ang usapan natin dito..” dahan dahan akong tumayo, siguro kakausapin ko na lang si Marcus, kesa makinig sa kanya, tama naman ang sinasabi niya, kung hindi ko nagustuhan si Aimee, ay baka buhay pa rin siya hanggang ngayon.

“talagang tapos na ang usapan na ito.. hindi na siya babalik pa.. sinabi ko sa kanya na patay ka na... makulit din-“ she stop. Tiningnan ko siya ng masama at hinawakan siya sa braso.

“pumunta dito si Aimee!!” sigaw ko, hindi niya alam na patay na si Aimee at nabuhay kaya hindi ko alam kung paano niya ito nakausap nang maayos.

“yeay! Pumunta siya dito at hinahanap ka... she’s crazy really, nakasout pa siya ng ibang damit na halata naman na siya iyun... wag kang magalit sa akin, iniiwasan lang kita na masaktan... ayaw ko lang na maging mukha kang tanga... hindi kayo para sa isa’t isa.... she was prince container...or wife..”