Immortal Blood

Chapter 9: Vampire

I back in the old room, mag-isa lang ako, pumunta ako sa higaan. Nilabas ko ang lahat ng sama ng loob ko. Ang kasamaan ng Prince sa akin, ang pagiging bampira ko at ang pagtaksil sa akin ni Nate.

 Lahat sila ay iniwan ako.

 Iniwanan ako ng walang wala, sinira ang buhay ko.

.

.

.

Umiyak lang ako magdamag. At nang naubos na ang luha ko.

.

.

.

I feel empty.

.

.

.

Empty as a shell, and any moment I felt I’m going to break...

.

.

.

Naghahalo sa akin ang sumuko at ang magpakamatay. Pero alam ko na mali iyun.

Dahil hindi na ako ang dating Aimee.

.

.

Namatay na siya.

.

Sa pagtakas. Pinatay na siya ng Prinsipe…

.

.

.

Pumasok si Kai, at lumapit sa pagkakahiga ko.nakita niya na umiiyak ako, pero hindi niya ako tinanong kung bakit. Hinintay lang niya na tumigil ako sa pag-iyak at tinanong “ano ang sagot mo?”

I just nodded.

Pagkatapos ang araw na iyon, ay pinilit ko nang alisin ang dating ako, wala na ang dating Aimee Grace, na palaging takot. Pinaliwanag sa akin ni Kai ang kanyang pamumuhay. Pag nakontrol ko na ang gutom ay kahit isang beses sa isang linggo ay kailangan ko nang mag Feeding, dahil ang Prince ay isang prinsipe ng Winterhold kaya ay nagnanais siyang uminom ng dugo araw-araw at yun ang nagging silbi namin sa kanya dati. dati

Mas mabilis gumaling ang isang bampira at ang tanging makakapatay lang sa amin ay kung mapupugutan ito ng ulo. Kapag mas malaki ang sugat na natamo ay mas kinakailangan uminum ng dugo para mawala ang mga sugat.

Tinuruan niya rin ako mag hunt, ng mga tao nang hindi sila napapatay, kailangan lang uminum ng hanggang kaya lang ng tao dahil kapag nasobrahan ay puede itong ikamatay nila. Dahil hindi ko pa nakokontrol ang aking sarili ay kailangan ko munang magtiis sa mga bloodbag.

“dalawang bagay ang dapat na tandaan mo..” he said.

I was sitting on sofabed, ang totoo ay maliban sa pagtuturo niya sa aking kungpaano mag-hunt ay wala na kaming ginagawa, just waiting, waiting for nothing... my life feel mpty.

“don’t feel anthing for human. Pagkain lang sila sa atin... they were only made-up of flesh and blood” he whispered.

Alam niya ang tungkol kay Nathaniel, ang pagpunta ko sa palasyo para kay Nathaniel.And he kept silent about it, I just close eys to forget all about him, pero ang tanging nakikita ko lang ang shady grey-eyes niya, his lips at ang kamay niya, while hoding my hand. And it hurts.

“ and don’t hesitate to kill, world is a battlefield... kill or be killed”

I nodded, I feel empty, wala na akong pakealam sa mga bagay na iyon... dahan dahan akong tumayo...