diabolik lovers (Buz Tutmuş Hayaller)

karl heinz

Yazar's pov

Parti bitince herkes yorgun argın eve döndü. Doğa ise partinin sonuna kadar Zero ile kaldı ve sonra eve döndü. Eve döndüğünde herkez ona ciddi bir ifade ile bakıyordu.

"Evet, Doğa-chan, partiden sonra konuşuruz demiştik?"(reiji)

"Tabi, konuşalım..."(Doğa)

"Hayatın boyunca hiç herhangi farklı bir özelliğin oldu mu? Ucube misin yani?"(subaru)

Duvar katili direk konuya dalınca Doğa irkildi ve kulaklıklarını takıp oradan hızla uzaklaştı. Yui elini suratına vurup Subaru'ya baktı.

"Off Subaru-kun... Hayvan gibi şey yapıyorsun ya..."

"Ne dedim ki ben şimdi?"

Shuu bu değişikleri dinlemeden Doğa'nın arkasına gitmişti. Diğerlerine belki açıklamayabilirdi ama bu ona bir açıklama borçluydu. Kapıyı çalmadan açtı ve açar açmaz kapattı. Gerçek miydi? Etraf olduğu gibi buz tutmuştu. Derin derin nefes aldı ve kapıyı tekrar açtı.

Buzlar yoktu.

Ama ağlayan yeşil gözlü bir kız vardı.

"Doğa..."

"Shuu?"

"Açıklama borçlusun demiştim."

Kafasını yastığa gömdü. Shuu şu an kafasına bir süpürge atıp ağlamamasını yoksa onun kanını kuruyana kadar içeceğini söylemek istiyordu. Ama bunu yapmak yerine yatağa oturdu. Şimdilik cehenneme hazır değildi bu kız... En azından onun için...

"Ben... Anlatırsam siz de beni dışlarsınız.... Ben artık ucube diye anılan aptal bir kız olmak istemiyorum... Normal olmak istiyorum. Dışlanmaktan bıktım. 'yüz karası, ucube, mankafa, buz canavarı, savaş tanrısı, ezik, zayıf, narin, erkek fatma'... Yeter be!.."

Shuu öylece kaldı. Dışlanmak mı? Yüz karası? Bu kız ona gerçekten benziyordu.

Doğa devam etti.

"gücün var ama tırtsın da vardı..."

Sonra dudaklarını büzdü.

"Hayır ben bunları neden kasıntı bir vampire anlatıyorum ki?"

Sonra kendini tekrar yatağa attı.

"Dinlemek zorunda değilsin, gitmek istiyorsan git."

Shuu ayağa kalkacakken yerinde kaldı.

"Ne olursa olsun bana bir açıklama borçlusun."

Doğa elini salladı ve Shuu'nun etrafı buz tuttu. Odanın içinde kar yağıyordu.

"Açıklama yeterli mi? Birine bundan bahsedersen seni kulaklıklarından tavana asarım."

"Çok güzel..."

Shuu Doğa'yı dinlemiyordu. Elini buz salkımlarından birinde gezdirdi.

"Bir dakika, ne?"

Doğa öylece kalmıştı. Buz gibi olmanın neresi güzeldi ki? Genellikle aldığı tepki 'ucube, buz canavarı, yüz karası' olurdu. Yui dışında annesi bile ilk gördüğünde korkup gerilemişti. Elleri titremiş, kendi kızından korkmuştu. Düşününce, en iyi tepki verenler Yui, annesi ve Shuu'ydu.

"Çok güzel dedim. Buz... Kar... Sen özel bir insansın... Hatta bir insan kadar cani de görünmüyorsun..."

"Ne?"

"Ayrıca vampirlerle dolu bir evde böyle bir gücün sorun olacağını sanmıyorum. "

Sonra Shuu arkasına bile bakmadan gitti. Doğa da şok ifadesiyle kapıya bakakaldı.