Het leven... Wat een bullshit!

4.

Het leven... Wat een bullshit
Hoofdstuk 4: Sofia
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Onderweg naar huis met 2 zware boodschappentassen op de Vespa, zit ik maar door te piekeren over mijn vader. Hij stuurde me aantal maanden geleden een berichtje, vervolgens ga ik naar het doorgestuurde adres en is hij daar niet meer. Ik ben ook veel te laat! Ik ben echt een fucking domme ach- "Heyy! Inaya was het toch?" Wordt het stemmetje in m'n hoofd onderbroken. Ik kijk op en merk dat ik al voor mijn deur sta. Ik kijk naar de persoon die mijn gedachtes onderbrak "Ja, hoe is het?" Vraag is beleefd aan Sofia, terwijl ik de 2 tassen in een keer probeer mee te sleuren. Wat niet echt volgens plan gaat. "Goed met jou?" Op dat moment brak een van de tassen en vielen alle boodschappen op de grond. Ik zuchtte diep en hoorbaar. "Gaat prima." Antwoordde ik sarcastisch. Er kwam een klein lachje uit de mond van Sofia. "Ik help wel even." Zei ze voordat ze mijn richting op kwam en haar armen vol boodschappen pakte.

 Ik opende de deur voor haar en ze vond haar eigen weg naar de keuken. "Leg ze maar gewoon op het aanrecht." Zeg ik en loop vervolgens ook naar de keuken om daar de overleefde tas neer te leggen. Sofia komt dan voor de tweede keer binnen met de laatste boodschappen in haar handen. "Thanks." Glimlach ik. "Geen probleem joh!" "Wil je iets te drinken? Kopje thee?" Ik deed alvast de keukenkast vol kopjes en glazen open. "Ehm, ik wil niet onbeleefd zijn. Het was geen moeite om te helpen." Zei ze twijfelend en wilde naar de voordeur lopen om vervolgens te vertrekken. "Nee, blijf lekker. Is gezellig." Ze draaide zich naar me om. "Dan gaan we naar mijn kamer, goed?" Ze knikte uiteindelijk en stapte weer dichterbij. "Goed, thee?" Ik keek haar aan met een glimlach. Ze glimlachte terug en antwoordde dat ze daar zin in had.

"Haha, je bent niet serieus?!" Ik lachte me stuk om het verhaal wat Sofia me zojuist vertelde. "Jaa! Zodra mijn ouders terug zijn van vakantie, vermoord mijn moeder mij. Ze gaat ooit merken dat haar lievelings mok weg is." Ik kon het niet laten om het uit te lachen. Ik merkte dat ze een beetje bang is voor de reactie van haar moeder over de gebroken mok, ondanks dat ze er zo lachend over praat. "Hoe oud ben je eigenlijk?" Hoorde ik Sofia van onderwerp veranderen. "17 jaartjes, jij?" Antwoordde ik en ging rechtop zitten. "18, over een maandje al weer 19." We hoorde de voordeur beneden dicht slaan. "Dat is vast m'n moeder. Ze is even langs een vriendin geweest." Zei ik gelijk toen ik de verbaasde blik van Sofia zag.

Ik ben blij dat het beter gaat met mama. Ze gaat nu naar buiten en pakt haar leven langzaam weer op. Maar toch moet ik erachter komen wat er met mijn vader gebeurd is.

"Mama! Inaya!" Hoorde ik een zware stem, wat dus niet mijn moeder is, en nog geen minuut later zwaaide de deur open. "Ik heb de baan! Ze hebben me net gebeld en-" Redouane stopte met praten zodra hij zag dat ik niet alleen was. Ik zag Sofia naar hem staren met een klein fonkel in haar ogen. "Oh sorry, ik wist niet dat er bezoek was." Hij kwam dichterbij en greep de zak chips die zich tussen Sofia en mij bevond. "Geeft niet. Ik ben Sofia." Ze stak haar hand uit en glimlachte klein. Redouane schudde haar hand en stelde zich ook voor. "Waar is mama?" "Ze is even naar een vriendin." Antwoordde ik op de vraag van Redouane. Hij knikte en verliet mijn kamer.

"Duss..." Ik grijnsde naar Sofia. "Wat?" "Stop maar hoor" lachte ik. "Ik zag wel hoe je naar hem keek." Haar ogen werden groot. "Stil jij! Als je denkt dat ik je broer wil heb je het zwaar mis. Ik ken hem niet eens. En by the way, broers van vriendinnen zijn off limits" Rolde ze met haar ogen. "Hmm. Oke..." Grijnsde ik weer.

"Mop, bedankt voor alles maar ik denk dat ik maar naar huis ga." Zei Sofia na een tijdje. "Is goed, schat. Ik loop wel even mee." Ik stond op en liep, met Sofia achter me aan, naar beneden. Ik trok de deur open en zag hoe Sofia vertrok naar hiernaast. "Ciao!" Zei ik nog voordat ik de deur dicht wou doen. Maar toen zag ik iemand uit de auto stappen...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~