Do zakochania wystarczy jeden Sms - Viktuuri (ZAKOŃCZONE)

Sms 21

Yuuri pov

Cholera jasna. Dochodzi 16,a ja ani razu nie wylądowałem poprawnie Salchowa. MASAKRA JAKAŚ. Chyba to przez, to że nie ma tutaj Viktora. On jest moim "Lucky Charm"*

I jak ja ma żyć nie mając go przy sobie? Ja się chyba zabiję.

Yurio pokazywał mi jak lądować Salchowa i robiłem tak samo jak on, ale mi to nie wychodziło. W końcu chłopak poszedł do domu, a ja dalej ćwiczyłem. Nawet nie zauważyłem gdy ktoś wszedł i patrzał jak ćwiczę. Skoczyłem i... zjebałem. Kiedy podnosiłem się z lodu, ktoś ujawnił swoją obecność.

- Cholera Yuuri. Jednego dnia beze mnie jako trenera nie wytrzymasz? - Viktor patrzał się na mnie z politowaniem. 

- V-viktor - zająknąłem się. Zdziwiło mnie to, że przyszedł na lodowisko - Co ty tu robisz? Nie chciałeś nam pomagać dzisiaj , więc myślałem, że nawet nie przyjdziesz na lodowisko.

- Yurio powiedział mi, że masakrycznie jeździsz i że zapewne jutro zawalisz, więc chciałem  zobaczyć jak masakrycznie jest.Ale to już jest PORAŻKA  - powiedział.Czyli jestem do kitu, Yurio jutro wygra i Viktor wyjedzie, a ja będę mógł już całkowicie rzucić łyżwiarstwo, z przekonaniem, że już nic nie da się zrobić, bo nawet sam Nikiforov próbował i nic nie zdołał zrobił.

- Wiem. Jestem do kitu - powiedziałem. Zszedłem szybko z lodu i poszedłem do szatni ze spuszczoną głową. Nie patrzałem na Viktora. Nie chciałem, nie potrafiłem, nie mogłem. Byłem bliski płaczu, łzy zebrały mi się w oczach. Kiedy zdejmowałem łyżwy pozwoliłem im lecieć. Miałem nadzieję, że Viktor nie poszedł za mną do szatni, bo nie chciałem żeby widział jak płaczę. 

Ale jednak poszedł za mną i widział jak płaczę. Zobaczyłem tylko jak kuca przede mną i odsłonił moją grzywkę troszkę przydługą. 

- Ej Yuuri, nie płacz. nie jest tak jak mówisz. Nie jesteś kiepski - starał się mnie pocieszyć.

- Nie, kiepski to mało powiedziane. Nie powinienem nawet występować kiedykolwiek w zawodach łyżwiarstwa. Powinienem zostawić na dobre łyżwy i zapomnieć o tym, bo jak nie umiem jeździć to nie powinienem w ogóle na nich jeździć - zacząłem jeszcze bardziej płakać. chyba wpadłem w histerię. Brawo ja.

- Nie Yuuri. Nie powinieneś zostawiać łyżwiarstwa. Każdemu łyżwiarzowi zdarzają się wypadki przy pracy. Nie powinieneś się nimi zadręczać, tylko czerpać z nich jakąś naukę. Pamiętaj, że ja tutaj jestem i ci pomogę - powiedział Viktor, wycierając moje łzy z policzków. 

-Viktor. Gomenasai za te kamienie. To Yurio to wymyślił, a ja debil dałem się namówić. Naprawdę cię przepraszam. Nie chciałem - spojrzałem na niego.

A Viktor tylko się uśmiechnął. Chyba coś kombinuje. Spojrzał na moje nogi, które jeszcze były w łyżwach. Nie zdążyłem nawet ich rozwiązać. 

- Dobra Yuuri. Wracamy na lód. Będziemy dalej ćwiczyć. Ale poczekaj na mnie chwilę, zaraz wracam - wybiegł z szatni i po chwili wrócił z torbą w rękach. W środku były jego łyżwy. Zaczął je zakładać i po chwili znowu bylem na lodzie, ale tym razem z Viktorem. Mój "Lucky charm" tutaj jest, więc powinno być lepiej. Mam przynajmniej taką nadzieję. 

- Dobra, spróbuj jeszcze raz Salchowa - zachęcił mnie. Tak więc zrobiłem najazd i skoczyłem. Ale tym razem pięknie go wylądowałem. Czyli muszę mieś Viktora przy sobie, by coś mi dobrze wyszło.

- Pięknie Yuuri. Coś mi się wydaje, że ci skoki nie wychodziły, bo mnie nie było tutaj - zaczął się śmiać, a ja zalałem się rumieńcem.

- Noo  może - szepnąłem. Nie miałem tyle odwagi, by powiedzieć to na głos, ale Viktor i tak to usłyszał.

- Oj Yuuri, nie wstydź się tego - podjechał do mnie i złapał mnie za podbródek, a ja jeszcze bardziej zrobiłem się czerwony.