De Heksenjacht

Hoofdstuk 1

Ik loop hier helemaal alleen in de verduisterde gang. Hoe ik hier gekomen ben..........?

Ik kan het zelf eigenlijk amper geloven. Het kan niet! Het bestaat niet! En toch....

En toch ben ik hier.

Ik voel een windvlaag en huiver.

Mijn hoofd is vol tollende gedachten, ik voel me moe en heb het koud. Ik heb een droge mond en een hol gevoel van binnen en bedenk me dat ik al uren niets gegeten en gedronken heb. Had ik nou maar een flesje water gepakt toen ik de kans had. Maar ja, toen wist ik niet wat ik nu weet.

Het leek zo mooi. Een weekendje logeren in een oud kasteel, waarvan een deel is omgebouwd tot hotel. Prachtig gelegen in een heuvelachtig landschap met glooiende weilanden en oude bossen. Door het dal stroomt een riviertje met kristal helder water.

Een smal weggetje voert je regelrecht naar het verleden. De moderne wereld van televisie, internet en mobiele netwerken lijkt hier verder weg dan ooit.

Hier is geen bereik. Geen 3 of 4G netwerk, geen wifi.

Het enige moderne wat je hier vindt, zijn de kleding en de auto's van de gasten en het personeel. En waarschijnlijk wat keuken apparatuur.

Er is beperkt elektriciteit en alleen bij de receptie is een telefoon. Deze mag alleen in geval van nood door gasten worden gebruikt.

Om de oude sfeer van vroeger in een kasteel goed te kunnen ervaren, wordt het verlicht met kaarsen en olielampen. Het wordt verwarmd met diverse open haarden.

Dat klinkt romantisch hè?

Om heel eerlijk te zijn vond ik het eerst helemaal niks hoor. Ik ben zo verslaafd aan mijn smartphone, een weekend zonder leek me vreselijk. Het was dan ook niet mijn idee om hier naartoe te gaan.

Nee, het was Gail. Zoals altijd komen de meest gekke ideeën van haar af.

Gail, mijn beste vriendin met haar felle groene ogen, haar lange eigenwijze rode krullen en sproeten op haar gezicht.

"Kom Roos,", zei ze 2 weken geleden, "waar is je gevoel voor avontuur? Je studeert te hard. Je zit aldoor maar achter die stomme computer om te leren. En als we al eens even een middagje gaan shoppen ben je de hele tijd aan het appen of chatten op je telefoon. Je ziet er moe uit en hebt echt even een break nodig hoor! Dit is precies wat je nodig hebt."

"Maar ik heb binnenkort tentamens en bovendien heb ik helemaal geen geld voor een weekendje in een kasteel!", protesteerde ik.

"Onzin", reageerde Gail, "die tentamens haal je makkelijk zoals altijd. Je mag best eens genoegen nemen met een 7 in plaats van een 9 hoor! En ik wist dat je zou zeggen dat je geen geld hebt, maar je weet dat dat geen probleem is. Ik betaal. Ik heb geld zat. Dat is nou het voordeel van een rijke familie."

Ik zuchtte en deed mijn mond open om verder te protesteren, hoewel ik wist dat het zinloos was. Als Gail zich eenmaal iets in haar hoofd had gezet, kreeg je haar echt niet op andere gedachten. En zo was het ook dit keer. Ze snoerde me de mond door te zeggen dat het al geboekt was en dat we gewoon gingen, punt.