De Heksenjacht

Hoofdstuk 8

"Wat weet jij van heksenjachten?", vraagt hij.

Ik kijk hem verbaasd aan. "Heksenjachten? Dat is toch iets van heel vroeger? Dat zogenaamde heksen werden gemarteld en op de brandstapel werden verbrand? Maar heksen bestaan toch helemaal niet?"

Hij begint weer te lachen.

"Ja en nee.", antwoordt hij, "Heks is een nogal negatieve benaming voor iemand die bovennatuurlijke krachten heeft. Met bovennatuurlijk bedoel ik dingen als sterke voorgevoelens, intuïtief weten welke kruiden en planten goed zijn voor de mens, helderziendheid, kunnen communiceren met overledenen en zelfs telepathie en telekinese zijn mogelijk.

Er zijn veel mensen die dit kunnen. Sterker nog, ik geloof dat iedereen in zekere zin dit kan ontwikkelen. Het is maar net of je je hiervoor open kunt en wilt stellen. En de een heeft meer talent op dit vlak dan de ander.

Tegenwoordig kennen we de zogenaamde heksen als mediums, helderzienden, paranormaal genezers, kruidenvrouw of man. Er zijn vele namen voor. Maar de naam heks wordt niet meer gebruikt.

Heel vroeger werd dit totaal niet begrepen en waren veel mensen er bang van. Er is toen een groep mensen ontstaan die zich de heksenjagers noemden. Zij gingen actief op zoek naar 'heksen'.

Om meer steun van de bevolking te krijgen vertelden ze veel leugens over de zogenaamde heksen. Dat ze alleen maar hier waren om de mensen kwaad te doen. Dat ze mensen vergiftigden en in kikkers of muizen veranderden. Ze martelden de heksen om achter hun geheimen te komen. En gooiden ze vervolgens op de brandstapel want ze waren ervan overtuigd dat echte heksen dat konden overleven. Er is echter nooit iemand levend van de brandstapel gekomen."

"Wat heeft dat te maken met wat er vanavond gebeurd is?"

"De heksenjagers kregen uiteindelijk steeds minder steun van de bevolking omdat ze hun leugens niet konden bewijzen. Voor het grootste gedeelte is de heksenjacht vervolgens uitgedoofd. Er is echter een hele kleine groep heksenjagers gebleven. En helaas hebben zij het op ons kasteel gemunt."

"Ons kasteel?" Ik val van de ene verbazing in de andere.

Ondertussen zijn we bij een nieuw kruispunt aangekomen en slaat Jason zonder aarzelen linksaf. We hebben het geluid al even niet gehoord. Blijkbaar kent Jason de weg heel goed hier in de donkere, smalle gangen.

"Ja, ons kasteel. Het is al jarenlang in het bezit van mijn familie. Ik ben hier geboren en heb hier het grootste deel van mijn leven gewoond. Mijn grootouders woonden hier tot hun dood en voor hun mijn overgrootouders ook. Nu zijn mijn ouders de beheerders. Omdat het financieel nogal kostbaar is om alles te onderhouden, hebben ze besloten om een deel om te bouwen tot hotel.

Ik heb de hotelschool gedaan, heb daarna nog wat werkervaring elders op gedaan en ben sinds een half jaar weer hier terug. Mijn ouders hebben mij tot manager benoemd van het hotel.

Tijdens mijn afwezigheid hebben ze Elizabeth aangenomen als receptioniste. Meteen toen ik haar zag had ik er een heel slecht gevoel bij."

Weer een kruispunt, hier lopen we rechtdoor.

"Weet je", zegt Jason, "mijn familie kent een lange geschiedenis van 'heksen'. Alleen mijn ouders willen daar niet erg aan. Mijn oma was een heel goed medium en had een enorm sterke intuïtie. Zij heeft mij heel veel geleerd. Zowel over de familie geschiedenis, de geschiedenis van ons kasteel, als over mijn eigen spirituele ontwikkeling. Ze is inmiddels al 3 jaar dood, maar helpt en steunt me nog steeds."

Jason staat stil en ik kijk hem opnieuw verbaasd aan. "Ben jij dan ook een medium?", vraag ik hem.

Hij kijkt me met pretogen aan en lacht weer. "Ja, al vind ik dat nog altijd raar klinken." Dan serieuzer: "Jouw vriendin Gail is ook een medium."

"Wat?", ik kan mijn oren niet geloven, "Daar heb ik echt nog nooit wat van gemerkt! Dat zou ze me ook zeker verteld hebben!"

Jason loopt weer verder en ik volg hem.

"Ik weet dat het moeilijk te geloven is, maar toch is het zo. Ik denk dat Gail het zelf nog niet bewust wist. Maar ze heeft een heel sterke uitstraling en dat is wat Elizabeth herkend heeft denk ik."

"Zeg je hiermee dat Elizabeth een heksenjager is?" Ik probeer mijn ongeloof uit mijn stem te laten maar dat lukt niet helemaal. Jason heeft het door en stopt weer met lopen om me lang en ernstig aan te kijken.

"Ja, ", zegt hij dan, "dat is ze. En zij heeft vanavond samen met haar broer Gerwin verwarring gezaaid. Haar broer kwam hier regelmatig allerlei klussen doen. Ik weet niet precies hoe, maar ik denk dat de knallen en het doven van de lichten zijn werk zijn geweest. Dat moeten ze vast al een tijdje in het geheim voorbereid hebben, voor het geval ze een 'heks' zouden vinden.

In alle verwarring hebben ze Gail meegenomen. Ik weet niet precies wat ze met Gail van plan zijn, maar het zal niet veel goeds zijn. We moeten haar snel vinden."

Ik schrik van de urgentie in zijn stem. Snel lopen we weer verder.

Ik voel me nog altijd enorm verward en heb nog honderden vragen. Ik heb het gevoel alsof ik in een soort nachtmerrie beland ben. Stiekem hoop ik dat ik straks wakker wordt en dat inderdaad blijkt dat ik het allemaal gedroomd heb.

Mijn lijf vertelt me heel duidelijk dat ik niet droom.

Mijn geschaafde handen, mijn holle maag, mijn droge mond vragen de aandacht.

Ik probeer het weer te negeren en richt me op de hand van Jason die nog altijd mijn hand vasthoudt. Zijn hand voelt als een warme steun in al deze verwarring.

Dan bedenk ik me iets raars aan Jason zijn verhaal. Als Elizabeth blijkbaar in staat is om mediums te herkennen, waarom heeft ze Jason dan niets aangedaan?

Alsof hij mijn gedachten kan lezen gaat hij verder met: "Elizabeth denkt, wat alle heksenjagers dachten. Heksen zijn vrouwen. Er is nooit een man verdacht als heks en op de brandstapel terecht gekomen. Daarom heeft ze mij nooit herkend als medium.

Ik weet niet wat al die heksenjagers denken want er is tegenwoordig toch best veel in de media over spiritualiteit en mediums. Ze zouden dus inmiddels toch beter moeten weten zou je zeggen.

Ze blijven vreemd genoeg erg hangen in hun ouderwetse opvattingen.

Gail heeft daarin als extra nadeel dat ze ook nog eens het uiterlijk heeft van een typische 'heks' met haar rode haar en groene ogen."

Weer een kruispunt, we slaan hier rechtsaf. Jason heeft er een flink tempo in en ik heb moeite om hem bij te houden op mijn ongemakkelijke schoenen met hakjes.

"Weet je," , vervolgt hij, "het gekke is dat ik denk dat Elizabeth zelf ook een soort medium is. Ze heeft in ieder geval ook bovennatuurlijke krachten. Maar ze lijkt zo gefocust te zijn op het jagen op heksen dat ze dat misschien niet eens door heeft.

Ik weet dat ze zich enorm heeft verdiept in de geschiedenis van ons kasteel. Ze was er vast van overtuigd dat een kasteel als de onze, veel heksen zou aantrekken. Ik heb haar regelmatig 'betrapt' op het bespioneren van mijn moeder. Maar mijn moeder is zo aards als het maar zijn kan."

"Waar hebben ze Gail naar toe gebracht?", vraag ik.

"Er is een ruimte onder het kasteel wat in heel vroegere tijden gebruikt werd voor allerlei spirituele rituelen. Ik weet dat Elizabeth op onderzoek is gegaan in dit deel van het kasteel. Ik heb haar een keer uit de ingang zien komen bij het schilderij van de eetzaal. Ik vermoed dat ze Gail daar naar toe hebben gebracht. Dit is natuurlijk een mooie symbolische plek om een 'heks' iets aan te doen."

Ik voel me bang. Komen we nog wel op tijd? Kunnen we nog iets doen? Zouden ze haar werkelijk willen doden? Zouden ze zover gaan?