kalbim sana emanet (tamamlandı)

1. bölüm Hikayem şimdi başlıyor

Ilk hikayem çok heyecanlıyım lütfen desteğinizi benden esirgemeyiniz yanlışlarım varsa beni uyarın düzeltmeye çalışayım ve okuduktan sonra votelerseniz çok sevinirim ilk bölüm sizlerle iyi okumalar ♡♡♡☆☆☆

★Bölüm şarkımız : şebnem ferah hoşçakal
★multide melisa ve kıyafetleri var . Ve tabiki uçurum .

Derin bir nefes alıyorum son kez... son kez ciğerlerime doluyor hava . Önümde kocaman bir boşluk. Son kez kaldırıyorum kafamı ve uçsuz bucaksız göğe bakıyorum. Martılar geçiyor üstümden ufak bir tebbessüm beliriyor dudaklarımda ve bir adım atıyorum bir adım daha ve bir adım daha şimdi bu uçurumdan atlıycam .. ellerimi iki yana açıyorum korkuyorum aslında ama başkada çarem yok. Benimle birlikte beynimdeki korkunç şeyde bitecek...

Olaydan bir gün önce:

-kızım , yavrum bu aralar çok halsizsin arkadaşlarınla buluşmada doktora gidelim vitamin verir sana.
-hayır anne! Iyiyim ben okul, sınavlar filan derken strese girdim . Neyse geç kalacağım çıkıyorum ben . Öptüm.
-Bana bak küçük hanım bu konu burada kapanmadı bilesin ona göre.!
-tamam sultanım hadi bay.
Merdivenlerden zıplaya zıplaya iniyordum. Hep böyle neşeli bir insanımdır, etrafımdakileri çıldırtacak şekilde espiri yapan kulaklarını sağır edecek şekilde yüksek sesle müzik dinleyen , yerinde duramayan babasının prensesi annesinin cadı kızı Melisa yım ben. Dışarı çıktıģımsa evimizin yanında bakkalcı amcaya selam verdim "Günaydın bakkalcı amca :))" tonton yaşlı bir amcaydı kendisi ilkokul öğretmeniymiş fakat emekli olunca maaşı geçinmeye yetmediği için çalışmaya karar vermiş ve krediyle evinin altındaki boş dükkanı satın almış ve bakkal açmış hem oyalanıyor hemde ekmek parasını helalinden kazanıyor. Bir de kendisi gibi dünya tatlısı eşi var. Eşide çok iyidir bir kurabiye yapar of ki ne of . Bi oturuşta bütün tepsiyi yiye bilirim valla ;)) . Tontonum bana en güzel gülümsemesini bahşederek "Günaydın cimcimem " dedi evet küçüklüğümden beri bana cimcimem der bende hiç şikayetçi olmam seviyorum insanların bana lakap takmalarını daha bi samimi ortamı yaratmıyor mu sizce ??
Mahallemi çok seviyorum. Hepsi birbirinden iyi güzel insanlar . Küçüklüğümde en büyük kahramlarımdır benim . Masallarımın prensi mesela mahallemizde kurulan pazar tezgahtarı olan abi :)) "Gell vatandaş gel !!" Diye bağırırken etkilendim ondan . :)) ama aşkımız Necla teyzenin kızı Nuriyeyi isteyince bitti . "Valla o çırpının nesini sevdi hala bilmiyorum . Isveçli bilim insanlarını araştırmaya davet ediyorum. :))) Geçmişe doğru giderken ana yola geldiğimi farkettim . Yayalara yeşil ışık yandığında karşıya geçtim. Kalabalıktı. Istanbul haddinden fazla kalabalıktı. Sanki onların içinde kaybolacakmış gibi hissediyordum. Ben hislerimin içinde boğulurken başıma keskin bi ağrı saplandı çok düşünmekten miydi bu ?? Korkuyordum etraf gittikçe karanlıklaşıyordu bayılacaktım bayılmak böyle birşey miydi ? Yavaşça yere çöktüm sonrası mı koca karanlık !?.

2 saat sonra;
Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Yanımda serumumu değiştiren bir hemşire vardı uyandığımı görünce " ah uyandınız demek hemen doktor beyi çağırayım "
-ne oldu bana neden bayıldım ?
Hemşire gülerek bana baktı "hanımefendi gerekli bilgiyi doktorunuz verecektir size diyip çıktı "of ya ne oluyor bana hem bizimkilerle buluşacaktım daha ne kadar merak etmişlerdir. Hemen yan koltukta duran çantamı almaya çalıştım ama sadece çalıştım o arada kapı açıldı ve içeri esmer uzun boylu ve zayıf bir doktor girdi
- nasılsınız Melisa hanım kendinizi nasıl hissediyorsunuz?
-idare eder şey ben ne zamandan beri burdayım
-yaklaşık 2 saat kadar oldu
-oha ! Of ya ben arkadaşlarımla buluşacaktım çok merak etmişlerdir onları acil aramam lazım.
-lütfen sakin olun ararsınız arkadaşlarınızı ama öncelikle sizinle konuşmam gereken şeyler var
Doktor derin bir nefes alarak peki dedi. Hemşireye dönerek sevimli bir ifadeyle en azından ben öyle olduğunu düşünüyorum çantamı verir misiniz? Dedim hemşire gülümseyerek çantamı uzattı teşekkür edip çantamda telefonumu aramaya başladım. "Yok yok yok telefonum yok " Allah'ım kesin telefonumu evde unuttum zaten doktor ve hemşire beni izliyor sanki ayı oynatıyoruz tövbe yarabbim onlara yapma gülümsememle yapma olduğu çok belli olup benim herzaman zor durumlarda kullandığım gülümsemeyle
-şey telefonumu evde unutmuşum biz konumuza dönelim hemen burdan çıkmak istiyorum
D: aslında ailenizde burda olsa iyi olur .
Tek kaşımı havaya kaldırarak ne demek bu neler oluyor diye sakince konuştum çok sakindim aşırı!
D: bakın Melisa hanım size birçok tetkitler yaptık ve maalesef ki beyninizde bir tümör çıktı.
"Beyninizde tümör" "tümör" "beyninizde" kelimeler beynimde yankı yapıyordu harfler beynimin kıvrımlarında yaylı yataktaymış gibi zıplıyordu iki elimide ağzıma götürerek aman Allah'ım dedim. Gözyaşlarım kendini göstermiş ve ağlamaya başlamıştım doktoruma dönerek "pe..peki şimdi ne olacak? " diye sordum.
-ameliyat olabilirsiniz fakat bu çok riskli bir ameliyat olacak birde sizi ameliyat edecek doktor da yurt dışında gelecek buda parasal anlama geliyor.
-peki ameliyat şart mı kemoterapi filanla gitmez mi
-hastalığınız riskli bir bölgede ve ilerlemiş durumda maalesef ki erken teşhis önemlidir bu konularda maalesef ki siz geç kalmışsınız en kesin çözüm ameliyat.
Başımı tamam anlamında salladım yorgun bir sesle ne zaman taburcu olabilirim?
İşlemleri hemen başlatayım diyerek doktor odadan çıktı.

Hastaneden çıktıktan sonra sahile gittim . Alieme ne diyecektim ben öğrenseler mahvolurlardı . Onların tek çocuğuydum 6 yıl sonra kucaklarına aldıkları mucizeydim ben şimdi hasta olduğumu öğrendiklerinde mahvolurlardı .Oturduğum banktan kalktım saat epeyce geç olmuştu ve telefonum yoktu direk eve geçtim . Eve gittiğimde annem gözü yaşlı bir şekilde bana sarıldı "nereseydin annem çok korktuk biz , arkadaşların buluşmaya gitmediğini söyleyince ."
-şey anne ben.. hastaneye gittim
-hii!?! Ne oldu annem neyin var ?
Babam banyodan çıkarken bizi duymuş olacak ki yanımıza gelerek ellerini yüzüme yerleştirdi "ne oldu Melisam neyin var kızım dedi!? " ah ben nasıl söyleyecektim ölüyorum diye Allah ım .?!? Hayır onlara gerçeği söyleyemem
-ah iyiyim anne hani başım dönüyordu ya onun için gittim
-ee kızım ne dedi doktor
"Öleceğimi"
-turp gibiyim anne sana dediğim gibi stresten finallerden yeni çıktım ay minnoşlarım mühendis olacağıma doktor olsaymışım ne ! Diyince rahat bir nefes aldılar ve işlerinin başına gittiler annem mutfağa babamda televizyonda açık oturum izlemeye bende odama üstümü çıkarmaya banyo yapsam iyi olacak hastane kokusu üstüme sinmiş sanki.

Banyo yaptığımda bornozumla aynamın karşısına geçtim tarağımı aldım ve saçlarımı taradım . Gayet sağlıklı bir insan gibi görünüyordum ama kafamda beni gün geçtikçe ölüme getiren bir şey vardı saçlarımı taradıkça ağlıyordum ne yapacaktım ben? Allah'ım sen yardım et bana üstümü değiştirmeden yatağıma oturdum ve düşündüm her şeyi. Hani derler ya hayatım film şeridi gibi gözlerimin önünden geçti. Aynısı bana oldu ilk düşmem ilk bisiklet sürmem ilk ip atlamam ilk kavgam ilk aşkım ilk bayramlıklarım ilk okumam ilk okulum bütün ilk lerim ve geriye hiç yaşayamayacağım ilk lerim. Ilk öpüşmem olmayacak mesela ilk birlikteliğim kocam çocuklarım olmayacak sevdiğim mesleği yapamadan üniversitemi bitiremeden göçüp gidecektim bu diyardan .
Düşündüm tedavi sürecim bitmiş hayatıma geç kalmıştım ameliyat hem riskli hem pahalı. Nasıl olacaktı babam marongoz dükkanımı satacaktı eminim benim için hiç düşünmeden satılığa çıkarırdı peki ya sonra bunun ilaçları var varda var annem zaten evde dikiş dikiyor ama o ancak evin mutfak masraflarına yetiyor of of en sonunda karar verdim zaten beni bekleyen son belli değilmiydi ? Ben bunu birazcık erkene alacaktım affedin beni canım ailem. Hemen dolabımdan kısa beyaz elbisemi giydim alttan kahverengi sandaletlerimi giydim sıfır makyaj ölmeye makyajla gidecek halim yok ya saçlarım açık ve kabarık aynada kendime baktım ölüme gidecek biri olarak gayet güzeldim aslında ben güzeldim kumraldım saçlarım mavi gözlerim vardı. Neyse dedim evden sessiz adımlarla çıktım herzaman geçtiğim mahalle sanki bana veda ediyormuş gibi mateme bürünmüştü taksi çevirdim eğer arkama bakarsam vazgeçerdim taksiye atlayıp uçuruma gittim yavaş yavaş uçuruma doğru gidiyordum. Ben hikayemin sonuna gelmiştim uçurumun kıyısındaydım . Kollarımı yana doğru açtım ve Hoşçakal hayat ! Hoşçakal yaşanmamışlıklar!

Ama nerden bilebilirdim hikayemin sonunu beklerken hikayemin şimdi başlayacağını.

★★★★1. Bölüm sonu ★★★★