kalbim sana emanet (tamamlandı)

16.bölüm : Neden Baba?

Merhabalar... Nasılsınız canlarım? Nasıl gidiyor hikayemiz memnun musunuz? Yorumlarınızı istiyorum.. 🤗

Bölüm şarkımız: tarkan : sorma kalbim

Her şeyin bir sonu vardır... Her şey bir gün biter... İnsan anne rahmine kan pıhtısı olarak düşer büyür gelişir doğar emekler yürür  ağlar güler ve ölür.. Ölüm. 4 harf... Nasıl böyle can acıtabilir ki? Herkes bir gün ölmeyecek mi? Bu can acısı neden? Kalbim neden böyle sanki durmak istermiş gibi arıyor. Her kalbimin atışında neden canımın acısı daha fazla atıyor? Aldığım karar daha ne kadar insanın hayatını karartabilir. Ben... Ben sadece ölmeden önce sevmek sevilmek istedim dünyaya sevdiklerime benden parçam kalsın istedim.. Ama bu isteklerim babamın hayatına mal olacağını bilemedim.. Affet beni baba.. Affet kızını.. Meleğini affet baba.. Ve.. Ve beni bekle baba tamam mı.. Yanına geldiğimde sorma baba bana. Neden diye sorma çünkü verecek bir cevabım yok. En başından beri yanlış her şey sizden hastalığımı saklamam yanlış size sormadan evlenmem yanlış sizi üzmem yanlış bebeğimi doğurmam bile yanlış.. Ama baba yanlış olduğunu bildiğim halde geri duramadım.. Ben tedaviyi düşünmeden ölümü kabullendim baba.. Yoruldum bittim tükendim.. Yanına geldiğimde sorma baba eskisi gibi kollarını aç baba sana sarılıp ağlamak istiyorum..
Neden baba neden? Ben bebeğimi kime emanet edeceğim baba neden?

Tek bir noktaya bakarken günler akıp gidiyordu. Evet o gün kapımı açtığımda bizim mahalleden genç bir çocuk babamın bana ölüm haberini vermişti. O haberden sonra fenalaşmıştım. Nerden öğrendiğini bilmediğim hakan beni hastaneye kaldırmıştı. Ve acı son artık doğuma kadar hastanede kalacaktım. Bünyem bebeğin gelişimiyle gün geçtikçe dirençsizleşiyormuş bunun için hastanede gözetim altında olacakmışım. Hakan bir saniye bile yanımdan ayrılmıyor. Annemin haberi yok bizi uzun bir Amerika seyahatinde biliyor. Böyle bilmesini ben istedim. Daha acımız tazeyken bir acı daha kaldıramaz bünyesi..

Evet bugün nasıl bakalım annemiz?

.....

Doktorumuzun benle konuşma isteğini bir kez daha reddederek kibarlığımı konuşturdum.

Doktorum derin bir nefes alarak peki. Hakan bey biz sizinle konuşalım. Buyrun odama geçelim. Hakan başıma öpücük koyarak yanımdan gitti. Babam öldüğünden beri hastanede kontrol altındaydım. Tepkisizce yatıyordum.. Kimseyle konuşmuyordum. Robot gibiydim. Hakan da benimle beraber üzülüyordu. Ama içimden hiç bir şey yapmak gelmiyordu.

Yarım saat sonra kapım açıldı gelen hakan Dı önümde bacaklarının üstüne çöktü. Bir elini elimin üstüne koydu. Diğer eliyle saçlarımı okşadı... Gözleri dolarken göğsüme kapandı ve hıçkırarak ağlamaya başladı. 

Bb.. Eeni sensiz bırakma... Sesinden mahrum etme.. Sensiz yaşayamam ben.. Sesini duymasam ölürüm ben. Yalvarırım bişey de. Her şeyine razıyım.. Ağzından çıkacak bir cümle ağh!

Birden elimdeki eli kalbine gitti. Acı içinde yerde kıvranıyordu. Hızla yerimden kalktım. H-hakan diye bağırarak serumu hızla kolumdan çektim o an acı filan hissetmiyordum. A-aşkım ö-özür dilerim bak konuşuyorum hadi hadi kalk lütfen.. Hem ağlıyordum hem de fısıldayarak ona yalvarıyordum. Boğazım kaç gündür susmamın verdiği acıyla kıvranırken sesim fazla çıkmıyordu.

K-konuştun...

Hı hı hadi kalk sevgilim... Korkuyorum..

Şişşş..korkmak yok tamam mı? Sen güçlüsün..

Hıçkırarak hayır hayır ben senlen güçlüyüm bebeğimizle güçlüyüm.. Bacaklarımda olan başını kaldırmaya çalışarak uyuma kalk hadi! Hadi kalk korkuyorum!

Kapı birden açıldı. Bizi yerde gören hemşire hiii! Diye şok olmuş bir ifadeyi hemen yüzünden atıp yanımıza çömeldi... Kalbi dedim kısık sesle.. Siz dedi bana doğru.. Yardım edin onu kurtarın.. Kalbi dedim ve sonrası benim için derin bi boşluk... Hızla odaya doktorlar hemşireler dolarken ben tepkisizce olan biteni izliyordum. Neler oluyordu? Fikrim yoktu bana bişeyler soruyorlardı ama ne sorduklarını anlamıyordum?..

Beni yerden kaldıran hemşireler yatağa oturttular.. Serumu tekrar taktılar... Hemen elim hafif şiş karnıma gitti. Hemşireler den biri kadın hamile. Doktor çağırın çabuk!
Yanımızdan biri hızlıca giderken beni yatağa yatırdılar...

İçeri giren doktora hakan nasıl diye sordum..

Eşiniz fazla stres ve üzüntü içerisinde kalbi buna dayanmıyor ve reaksiyon gösteriyor hastamıza üzüntü ve stresi yasaklıyorum ama pek mümkün gözükmüyor gördüğüm kadarıyla..

Başımı önüme eğdim. Ben iyi olacam dedim kısık sesle. Doktorum duymuş olacak ki

Bu güzel bi haber.. Ama lütfen sözde kalmasın gerçekten iyi olun hem eşiniz hem bebeğiniz ve kendiniz  için zaten zorlu bi süreç..

Haklısınız özür dilerim..  Ben eşimi görebilir miyim..

Tabi birazdan hemşire yollarım size o sizi eşinize götürür..

Sizden bir şey daha isteyecektim..

Buyrun?

Beyaz kağıt ve kalem...