A Time For LOVE♥ [ONGOING♥]

Chapter Four♥ : Dream come true to DISASTER

Chapter 4

HELL-OOOOOOOOO KOREA!!!!!!!!:D 한국

Grabe. Anlamig dito sa korea! halos umuusok yung bibig ko sa lamig!! Mabilis lang din ang biyahe kaya nga lang mejo hinapon nako ng pagdating dito.. Peroo. Waaaaaah!!:") I'm finally here! Parang dati lang pinapangarap ko lang makarating dito tapos ngayon!!! Andito na talaga akooooo!! And this is not a dream!!! This is really happening!!!!!!!^o^ Whoo. Im so happy... Ngaun isa lang ang kailangan kong gawin... Ang hanapin si Miss Kathy Alvarez :)

~2HoursLater~

Mag gagabi na pero wala paring Kia Alvarez na dumadating :( Tinanong ko na lahat pero wala padin. Medyo kinakabahan nadin ako at nagwowoworry nako.

Until inabot nako ng 11PM dito sa airport pero wala padin. Huhuhu. Naiiyak nako..

12:00 AM

12:30 AM

1:00 AM

1:50 AM

Hanggang sa 2AM na ng madaling araw. wala pading dumadating at lumalapit sakin :( Wala nakong ibang magawa kundi mangiyak iyak nalang., Grabe nadin yung kaba ko dahil wala akong matutuluyan dito, hindi ko kabisado ang korea at wala rin akong halos kapera pera:'( Huhuhu. Anu ba tong ginawa sakin ng kapatid ko :'((((( Wala akong ibang magawa kaya tumawag ako sa kapatid ko..

"Sorry ate, Sorry. Hindi namin gusto gawin ang panlolokong ito. Patawarin mo kame. Binenta namin lahat ng paintings at drawing mo para makabayad sa utang, Ayaw naming makulong ate. Sana mapatawad mo kame ate. Sorry :'( "  *toot toot toot.*

Hindi nadin ako nakapagsalita at binaba ko na ang telepono. Wala nakong ibang magagawa kundi umiyak ng umiyak, I-iiyak ko nalang to hanggang sa wala nang hulang mailalabas. Lahat ng pangarap ko sinira lang ng kapatid ko .

Lahat ng pinaghirapan kong paintings at drawings binenta lang nila :'( hindi nila alam kung gaano kahalaga lahat sakin yun. Doon ko na nga lang naibubuhos at naipapamahagi ang mga pangarap ko tapos ibebenta lang nila?:'( Ahuhuhu. Iyak lang ako ng iyak habang naglalakad sa isang lugar, bahala na kung saan ako mapunta. Hindi ko naman kabisado ang lugar dito. My life is worthless . Para san pa mga pinangarap ko, Nawalan nako ng gana ... Nakakapanghinayang :'( I am a hopeless person.. there is no reason in contininiou to live. Mamamatay nalang ako ng wala sa oras. I have no money, No food, no house to live.. Sino naman ang tutulong sakin?:((

Umupo ako sa isang tabi ng upuan habang bumuhos ang isang malakas na ulan. Wala akong magagawa kundi magpakabasa sa ulan dahil wala naman akong masisilungan. Kasabay ng mga luha ko ang pagpatak ng ulan. Feeling ko mamamatay nalang ako bigla, Sobrang lamig at halos umusok na ang bibig ko sa sobrang ginaw. Basang basa pa ako. Heto ako ngaun .. Alone and Lonely.. I-iiyak ko nalang to. Then i started singing Last hope by Paramore Habang Naninigas nako sa ginaw at lamig at bumubuhos pa ang malakas na ulan...

I don't even know myself at all

I thought I would be happy by now

The more I try to push it

I realise – gotta let go of control

Gotta let it happen

Just let it happen

It's just a spark

But it's enough to keep me going

And when it's dark out, no one's around

It keeps glowing

Every night I try my best to dream

Tomorrow makes it better

Then I wake up to the cold reality

And not a thing has changed

But it will happen

Gotta let it happen

It's just a spark

But it's enough to keep me going

And when it's dark out, no one's around

It keeps glowing

It's just a spark

But it's enough to keep me going

And when it's dark out, no one's around

It keeps glowing

And the salt in my wounds isn't burning anymore than it used to

It's not that I don't feel the pain, it's just I'm not afraid of hurting anymore

And the blood in these veins isn't pumping any less than it ever has

And that's the hope I have, the only thing I know that's keeping me alive

Pagkatapos ko kumanta, May isang lalaking nagsalita sa tabi ko. Hindi ko napansin na nandun pala sya. Nakatungo kasi ako habang nanginginig na..

"Naranasan mo na ba magmahal? Naranasan mo nabang mawalan ng pag-asa? Bakit kaya ganun? Mahal na mahal mo na sinasaktan ka pa? Binibigay mo na lahat niloloko ka pa? Pero bakit kahit ginaganun kana hindi ka padin nagsasawa at sumusuko?"

Yan ang sabi sakin ng lalaking nasa tabi ko. Basang basa din sya sa ulan.. Hindi ko makita ang mukha nya kasi nakatungo din sya. Natigil ang pag iyak ko. Nakakagulat kasi sya. Hmm. Mukha syang makungkot, at umiiyak... Nakita ko din na may sugat ang kanang kamay nya. Di kaya siguro sinuntok nya yung pader ? Hmp. Okaya Broken Hearted sya. Magisa lang kasi sya ngaun... Singaot ko din naman sya habang pakiradam ko ay parang hihimatayin nako sa sobrang lamig..

" Mga pagsubok lang ang lahat ng iyan.. Balang araw, Matututo kading lumaban. Ganun talaga kapag mahal mo ang isang tao, Gagawin mo ang lahat kahit nasasaktan at nagmumukhang tanga ka na, Kahit gaano man kahirap yan... mahal mo ehh. "

Hindi sya sumagot sa mga sinabi ko.. Hanggang sa unti unti nakong nanghihina. Nararamdaman ko ng babagsak ako.. Nanlalabo nadin ang paningin ko at umuusok ang mga bibig ko.. Hanggang sa hindi ko na kinaya at napahiga ako sa balikat nung lalaking katabi ko.. atsaka ko sinabing...

" Pero kapag alam mong hindi mo na kaya.... Let Go..." as i whispered.. hanggang sa nawalan na ako ng malay...