This Lifetime

Chapter 3

Hindi ko alam kung nananadya ba 'tong lalaki na 'to o talagang may sayad sa ulo. He didn't tell me na wala pa s'yang driver's license. Fault ko na hindi ko tinanong, kasi he nodded when I asked him if he knows how to drive.

Now he ended up in jail, the officers called me.

Anong sasabihin ko kila Mommy? That I became a lazy ass daughter at inasa sa mokong na 'to ang pagsundo sa kanila? She'll be disappointed.

"Why didn't you tell me that you don't have a fucking license?" I'm so mad

"You didn't asked" he simply said na para bang okay lang na nandito s'ya sa  prisinto.

"Still, you should have told me! You're old enough to know the rules, my God Yuan!" I'm furious, nakaka-gago lang na parang di s'ya affected.

Nagbayad ako ng bail, I said sorry to the officers. I used our connections para lang di s'ya magka record.

I can't believe na gagamit ako ng mga kakilala just because of him. Ako nga as much as possible nag-iingat because nahihiya ako sa parents ko.

I'm sure makakarating sa kanila ang nangyari.

I should be ready to be scolded.

Hindi ko s'ya kinikibo hanggang sa makauwi kami. Dapat matutunan kong wag na s'yang pansinin. Iwas gulo at sakit ng ulo.

Tuloy-tuloy ako from garage to the back door.

"Where have the both of you been?" Kita mo yung pag-aalala sa mukha nila pareho.

"Jail" he spoke, God why? Why am I stucked with this person?

"And?" Tita Lana asked

He replied again, "I was about to pick you up but I didn't have a license so" bakit para bang normal lang sa kanya ang nangyari? Hindi ba nya 1st time sa kulungan?

And I'm just standing here na hiyang-hiya sa kanila. Bakit parang ako lang yung nakokonsensya? Unfair!

"Di ba si Kai ang sinabi ng Tita Mia mo?"

"She-"

"I'm sorry Tita, umiral na naman yung katamaran ko and I asked him to do it instead, this is all my fault, I'm very sorry po"

"Katatawag nga lang ng Tito Shin mo," sambit ni Mom, "I'm glad that you acknowledge that you're wrong" napayuko nalang ako. Mom was never angry, pero batid kong disappointed sya "Pero mas masaya kami na both of you are okay" tsaka lumapit sa akin si Mom at niyakap ako.

"I'm so sorry Mom, this won't happen again, I promise"

"Sorry" sabi nun baliw na lalaki tsaka umakyat papuntang kwarto.

I promised myself that I will never get involve with him again. Sumpa ang dala n'ya sa akin.

I need to stay away from him.

So far, okay naman, he still not joining us with every meal. Pero tinitirhan s'ya ni Mommy ng pagkain and thank God marunong s'ya gumamit ng microwave.

Good for me kasi after the incident hindi na ulit kami nag-usap and all. Di maiwasang magkita since we live in the same roof. Ako na ang umiiwas sa kanya.

Ako ang nag-adjust sa sarili naming pamamahay. But I couldn't care less basta hindi ako mapapahamak ng dahil sa kanya.

RD ko ulit ngayon. Prenteng prente ako sa pagkakahiga ng may narinig akong kalabog sa kabilang kwarto.

No. Yan ang mantra ko sa utak ko, I'm not gonna check on him.

Shit! Eh pano kung patay na pala s'ya. Oh God! What am I even thinking?

"Sisilipin ko lang" bulong ko sa sarili ko.

Nasa harap na ako ng guest room. The door's ajar kaya sumilip ako and to my surprise nakabulagta si Yuan sa sahig, agad akong lumapit sa kanya.

"Oi Yuan anong ginagawa mo dyan sa sahig?" Tanong ko pero to no avail walang response.

Lumuhod ako at unuga-uga s'ya. Fuck! Patay na ata talaga. I'm shaking in fear kasi parang di na talaga s'ya humihinga!

"Oi wag kang mag jokw ng ganito gumising ka dyan" teary eyed na ako, hindi ko alam ang gagawin ko. Kung kailan naman nakabalik na ng States sila tita Lana. At umalis naman si Mom.

May bigla akong naisip, napanood ko 'to sa Movies. Jusko po, virgin pa yung labi ko pero pag namatay s'ya konsensya ko pa! Bahal na si Batman.

"1...2...3..." I mouth to mouth him.

Ang lambot ng labi n'ya infairness tsaka ang sarap holy shit what Am I even thinking! Life and death to Kyla anong kalandian yan!

I continued to give him air but there's no progress. Ano na? Bakit ako pa ang naabutan ng pagkamatay n'ya.

I tried.

"Amethy" bigla nyang bulong. Nakahinga ako ng maluwag akala ko matutuluyan na s'ya. Pero tama ba yung narinig kong binaggit n'ya na pangalan?

"Si...Si Kyla 'to" sagot ko, "Okay ka na ba? Kaya mo bang tumayo?" Tapos inalalayan ko s'ya papuntang kama.

"Forget what heard" he said, "you didn't see anything"

"What?!"

"Wala kang nakita at narinig, now leave me alone"

"Gago ka pala eh, ako na 'tong tumulong sa'yo ako pang gagantuhin mo? Wala man lang thank you ganon?"

"Thanks but no thanks" I slapped him so hard.

I should have not saved him!

I left him. I will never help that jerk ever again. It is true that curiousity kills the cat.

Sakit sa ulo. Nakakaiyak.

I was crying the whole day. Hanggang sa di ko namalayan na nakatulog na pala ako. Ang sakit tuloy ng ulo ko paggising ko.

Bumaba ako, I need water.

Pero naabutan ko s'ya doon. Good thing he's busy preparing his food.

Babalik nalang ako, wala akong sa mood makausap s'ya.

Pagtalikod ko he grabbed my hand, syempre nagulat ako so I faced him and slapped his hand holding mine.

"Don't you ever touch me again! Psycho!" Akmang tatalikod na ulit ako pero bigla n'ya ulit akong hinawakan at hinila papalapit sa kanya. As in our faces were an inch apart.

Tapos hawak hawak n'ya ako sa bewang, yung dalawang kamay ko nasa dibdib n'ya. Sobrang awkward ng position namin.

"I'm not a Psycho" he spoke, "And I'm sorry earlier, and the jail incident" na-speechless ako bigla kasi nakakatunaw ang tingin n'ya. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko, yung mga tingin n'ya na para bang noon ko pa nakita.

"O....okay... na 'yon" nauutal kong sagot, anong nangyayari sakin!

Ngumiti s'ya. Ay sheeeeet, ang ganda ng smile n'ya at may dimples pala s'ya. This is the first time I saw him smile! Sabi ni Tita Lana hindi s'ya ngumingiti!

"I prepared food, let's eat" sabi n'ya tsaka n'ya ako binitawan. I'm lost for words nakatayo lang ako doon na parang estatwa. "Hey" hinawakan nya yung kamay ko tsaka hinila papunta sa dinning table.

"Ininit ko lang yan, I already said I can't cook" sabi n'ya na medyo nahihiya. And again I saw a small smile.

"You should smile often, mas bagay sa'yo" I said and smiled at him.